Stomil Olsztyn w swoim piątym sezonie w pierwszej lidze kolejny raz musiał borykać się z uzupełnieniem składu. Z zespołu odszedł Rafał Kaczmarczyk do Widzewa Łódź, Sebastian Nowak do Legii Warszawa, Jacek Płucennik powrócił do ŁKS Łódź, Andrzeja Jankowski wyjechał do Belgii. Wzmocnieniem byli dwaj Litwini oraz Paweł Holc i Piotr Matys. Kasa klubu była pusta, a ambicje rosły. Już w październiku 1998 roku PZPN zagroził włodarzom klubowym degradacją związaną z zaległościami finansowymi. Walka o utrzymanie zespołu w pierwszej lidze zakończyła się sukcesem Stomilu, który skończył rozgrywki na 9 miejscu. Zdobył 37 punktów – 10 spotkań wygrał, 7 w remisował i zanotował 13 porażek. Najwyższa porażka to 0:5 z Widzewem Łódź. Najwyższe zwycięstwo 4:1 z Amicą Wronki. Najwięcej spotkań rozegrali Bartosz Jurkowski 30, Jacek Chańko i Aidas Preiksaitis po 29, Artur Januszewski 28, Jarosław Bako, Andrzej Biedrzycki, Marcin Szulik, Marek Kwiatkowski i Rafał Szwed 24 spotkania. Najwięcej bramek zdobył Tamas Romelis 5 i Aidas Preiksaitis, a także Jacek Chańko i Piotr Matys po 4. Mistrzem Polski została Wisła Kraków. Trenerami Stomilu byli Mieczysław Broniszewski i Romuald Szukiełowicz.
Aidas Preiksaitis urodzony 15 lipca 1970 roku na Litwie. Swoją zawodową karierę piłkarską rozpoczął w Wilnie w klubie Żalgiris. W sezonie 1991/92 rozegrał w lidze litewskiej 21 spotkań i zdobył jedną bramkę – wywalczył mistrzostwo Łotwy oraz puchar tego kraju. W następnym sezonie rozegrał 27 spotkań, siedem bramek i wywalczył Puchar Litwy. W sezonie 1993 /94 – 17 spotkań, 8 bramek i Puchar Litwy.
W kolejnych rozgrywkach, czyli w latach 1994-97 rozegrał 58 spotkań i zdobył 19 bramek, a w 1997 roku ponownie wywalczył Puchar Litwy. W 1997 roku grał w rosyjskim klubie Torpedo Łużniki Moskwa i tam miał 19 spotkań rozegranych i zdobył dwie bramki oraz w klubie Kamaz, gdzie rozegrał dwa spotkania. W sezonie 1997/98 przyjechał do Polski i w pierwszoligowym GKS Katowice rozegrał 11 spotkań. Jest określany jako jeden z najlepszych piłkarzy, którzy grali w Stomilu Olsztyn.
Grał tam w sezonie 1998/99 i rozegrał 29 spotkań, zdobywając cztery gole. Bramki strzelał w spotkaniach z Amicą Wronki, Górnikiem Zabrze, Widzewem Łódź. W sezonie 1999/2000 rozegrał 10 spotkań i zdobył jedną bramkę, w starciu z Groclinem Grodzisk Wielkopolski wygranym 5:2. W sezonie tym bardzo dobrze współpracował z Kucharskim Bykowskim i Najewskim – napastnikami Stomilu.
Z Olsztyna Aidas wyjeżdżał do drugoligowego Unionu Berlin. Zagrał tam 24 spotkania i zdobył jedną bramkę. W sezonie 2000-2001 grał w KSZO Ostrowiec i Żargilis Wilno. Ponownie powrócił do Polski. W latach 2002/03 rozegrał w pierwszoligowej Wiśle Płock 22 spotkania, natomiast w sezonie 2003/04 w pierwszoligowym Świecie Nowy Dwór Mazowiecki rozegrał 17 spotkań i zdobył jedną bramkę.
Ogólnie w pierwszej lidze rozegrał 84 spotkania i strzelił 6 goli. Swoją piłkarską karierę zakończył w 2007 roku w klubie Vectra Wilno. W latach 1992-2006 rozegrał w reprezentacji Litwy 48 spotkań i strzelił trzy bramki. Obecnie mieszka w Chicago.
Tamas Ramelis urodzony 28 maja 1971 roku w Wilnie. Wychowanek klubu Żargilis Wilno. W pierwszym sezonie w drużynie seniorów rozegrał 12 spotkań i strzelił sześć bramek. W sezonie 1990/91 grał w zespole Vetra Wilno. Rozegrał w lidze litewskiej 38 spotkań i zdobył 17 bramek. Lata 1992-96 spędził w Niemczech i grał w lokalnej lidze. Po powrocie na Litwę w sezonie 1996/97 rozegrał w Żargilisie Wilno 23 spotkania i zdobył 10 bramek – walczył Puchar Litwy. W 1998 roku wyjechał do Belgii i klubie Royal Antwerp rozegrał 10 spotkań. W tym samym roku zagrał w Żarglisie Wilno trzy spotkania i strzelił jedną bramkę – wywalczył mistrzostwo Litwy.
1 lipca 1988 roku został zawodnikiem Stomilu Olsztyn. W sezonie 1998/99 rozegrał w olsztyńskim klubie 21 spotkań i zdobył pięć bramek. Gole zdobywał w starciach przeciwko Wiśle Kraków, Amice Wronki, Pogoni Szczecin i Odrze Wodzisław. W kolejnym sezonie 1999/2000 rozegrał w Stomilu 14 spotkań i zdobył trzy bramki. W meczach przeciwko Odrze Wodzisław i Groclinowi Dyskoboli. W sezonie 2000/01 rozegrał 4 spotkania w barwach Stomilu. Ogółem w polskiej ekstraklasie wystąpił w 39 meczach i zdobył 8 bramek w Stomilu. Wystąpił w ostatnim spotkaniu 7 listopada 2000 roku w towarzyskim meczu ze Świtem Nowy Dwór. Doznał wtedy groźnej kontuzji. Ramelis grał w Stomilu prawie 3 lata, a na dodatek znakomicie mówił po polsku. Często borykał się z kontuzjami I to właśnie one mocno osłabiły jego rozwój. W reprezentacji Litwy rozegrał 20 spotkań i zdobył 7 bramek.
Marcin Szulik urodzony 10 stycznia 1977 roku wychowanek klubu Dozamet Nowa Sól – jesienią 1993 roku zmieniono nazwę klubu na Arka Nowy Sól. Utalentowany junior trafił do reprezentacji Polski U16 i U17. W reprezentacji Polski U16 walczył Mistrzostwo Europy.
Wiosną 1994 roku wyjechał do Francji, aby sprawdzić swoje umiejętności w słynnym klubie Saint Etienne. Przebywał we Francji pół roku, ale nie podpisano z nim kontraktu. Po powrocie do kraju zagrał kilka spotkań w Hutniku Warszawa. W latach 1995-97 reprezentował barwy Polonii Warszawa i rozegrał w tym czasie 21 spotkań w pierwszej lidze. W 1997 roku przeszedł do Stomilu. W pierwszym sezonie rozegrał 27 spotkań i zdobył trzy bramki. W meczach przeciwko Groclinowi Dyskobolia, GKS Katowice a także Lechowi Poznań.
W kolejnym sezonie wystąpił w 26 spotkaniach i zdobył dwie bramki. W meczach wygranych z Pogonią Szczecin i Polonią Warszawa. Sezon 1999/2000 był najlepszym jego w Olsztynie. Rozegrał 29 spotkań i zdobył trzy gole – w trzech zremisowanych starciach dwukrotnie z Amicą Wronki i raz z Petrochemią Płock. W sezonie 2000/01 leczył kontuzję. W ostatnim sezonie Stomilu Olsztyn w pierwszej lidze 2001/02 rozegrał 22 spotkania.
W barwach Stomilu rozegrał 104 mecze i zdobył 8 goli. Pod względem liczby spotkań w Stomilu zajmuje piąte miejsce. Wyprzedzają Marcina tylko Biedrzycki, Januszewski Kwiatkowski i Jankowski. W sezonie 2002/03 grał w Górniku Zabrze. Rozegrał w pierwszej lidze 26 spotkań. Ostatni występ zaliczył 29 października 2003 roku.
W latach 2004-2007 reprezentował Lechię Gdańsk – w trzeciej lidze. Rozegrał 13 spotkań, a następnie w sezonach 2005/06 i 2006/07 łącznie zagrał w 26 spotkaniach w drugiej lidze. W sezonie 2009/2010 grał w GKS Żukowo, a następnym sezonie w KS Chwaszczyno. Powrócił do rodzinnego miasta Nowa Sól i w klubie Arka grał w sezonach 2010-2012. Ogółem w ekstraklasie rozegrał 151 spotkań i zdobył 8 goli.
Dariusz Preis urodzony 26 maja 1975 roku w Chełmży. Wychowanek klubu Legia Chełmża. W latach 1993-96 grał w tym klubie w trzeciej lidze. Utalentowanym zawodnikiem zainteresował się drugoligowiec Jeziorak Iława i w sezonie 1996/97 reprezentował barwy tego klubu. Dobra gra w Iławie zaowocowała i w 1998 roku trafił do pierwszoligowego Stomilu Olsztyn.
Debiutował w przegranym spotkaniu w Chorzowie z Ruchem 1:2 i zdobył wtedy honorową bramkę. Drugą bramkę zdobył w wygranym spotkaniu 3:2 z Górnikiem Zabrze. Przebojem zdobył sobie miejsce w pierwszej jedenastce, rozgrywając 16 spotkań. Podstawowymi zawodnikami Stomilu byli: Chańko, Kaczmarczyk, Kwiatkowski, Nowak i Biedrzycki. Stomil zakończył ten sezon na 11 miejscu. W kolejnym sezonie 1998/99 rozegrał 23 spotkania w pierwszej lidze. Rywalizacja w linii środkowej Stomilu była duża.
Grali tam w pomocy: Chańko, Preiksaitis, Szulik, Kwiatkowski, Ramelis. Stomil zakończył rozgrywki na 9 miejsce. W sezonie 1999/00 powrócił do Jezioraka i grał w drugiej lidze. Po spadku drużyny z Iławy następny sezon spędził w klubie Lechia Polonia Gdańsk, gdzie rozegrał 34 spotkania i strzelił 6 goli. W sezonie 2001/02, w ostatnim Stomilu w pierwszej lidze, zagrał 23 spotkania i zdobył jedną bramkę. Jego dorobek w ekstraklasie/ pierwszej lidze to 62 spotkania i trzy bramki. W sezonie 2002-2004 grał w drugoligowej drużynie Ceramiki Opoczno – 53 spotkania i trzy gole. Sezony 2004/06 spędził w KSZO Ostrowiec. Zagrał w 53 spotkaniach i zdobył trzy bramki. W sezonie 2006/07 reprezentował barwy Toruńskiego Klubu Piłkarskiego. Ostatnie sezony 2007-2014 spędził w swoim pierwszym klubie – Legii Chełmża. Grał w czwartej lidze, a następnie w latach 2008-2010 w III lidze. W sezonie 2008/09 był najlepszym strzelcem zespołu.
Karierę zakończył w 2014 roku w Klasie Okręgowej. Od 2004 roku trenował młodzież w Legii Chełmża. W sezonie 2015/2016 jako trener A-klasowej drużyny Victoria Lisewo awansował do Klasy Okręgowej.
Marcin Florek urodzony 23 lutego 1998 roku w Szamotułach. Wychowanek klubu Sparta Szamotuły. Grał w Szamotułach do 1995 roku. W wieku 17 lat przeszedł do klubu Sokół Pniewy. W pierwszej lidze wystąpił w dwóch spotkaniach. W 1997 roku reprezentował Wartę Poznań. Pełny rozkwit talentu Marcina nastąpił w GKS Katowice. W sezonach 1997/98 i 98/99 rozegrał w pierwszej lidze 22 spotkania i zdobył trzy bramki.
W Stomilu grał w sezonie 1998/99. Rozegrał 14 spotkań i zdobył dwie bramki – w wygranym meczu z GKS-em Katowice 2:1, a także zremisowanym z Pogonią Szczecin 2:2. Grał całe spotkanie w wygranych Stomilu 1:0 w Warszawie, oraz w Krakowie w meczu Wisła vs Stomil. W pozostałych spotkaniach był na boisku od 12 do 53 minut. Ogółem przebywał na placu gry 625 minut. W 1995 roku rozegrał w Petrochemii Płock 2 spotkania, następnie grał w GKS Bełchatów, Lechu Poznań i Polonii Gdańsk i Huraganie Pobiedziska.
Powrócił do Stomilu i w sezonie 2001/02 rozegrał w pierwszej lidze 21 spotkań i strzelił jedną bramkę – w meczu z Amicą Wronki. Kolejnymi klubami w latach 2002-2011 były Unia Janikowo, Warta Poznań, Aluminium Konin, Sparta Szamotuły, Mieszko Gniezno, Sokół Pniewy, Sparta Oborniki, Lubuszanin Trzcianka, gdzie zakończył swoją piłkarską karierę. Zagrał w 17 klubach. W ekstraklasie rozegrał 61 spotkań i zdobył 6 bramek.
Krzysztof Maciejczuk urodzony 7 sierpnia 1977 roku w Białymstoku – wychowanek klubu sportowego Włókniarz Białystok. W latach 1995/96 grał w Jagiellonii II Białystok. W sezonach 1996-98 był w kadrze Jagiellonii Białystok, ale oficjalnego spotkania nie zaliczył. W sezonie 1998/99 grał w Widzewie Łódź, ale zagrał w jedno spotkanie w pierwszej lidze. W sezonie 1998/99 został wypożyczony do Stomilu Olsztyn i zagrał trzy pełne spotkania. W następnym sezonie na boisku przebywał tylko jeden mecz. Na sezon 1999/00 został wypożyczony do Granicy Kętrzyn, grającej w III lidze. Po powrocie do Olsztyna nie rozegrał żadnego spotkania w pierwszej lidze i powrócił do Jagielloni Białystok. Karierę zakończył w sezonie 2001/02 w klubie ŁKS Łomża. W pierwszej lidze zagrał pięć spotkań.
Krzysztof Maśnik urodzony 21 marca 1975 roku wychowanek klubu Tęcza Miłomłyn. W sezonie 1995/96 grał w III lidze, w zespole Warmii Olsztyn rozegrał 20 spotkań i strzelił cztery bramki. Warmia zajęła trzecie miejsce. W sezonie 1996/97 został wypożyczony do Jezioraka Iława grającego w II lidze. Klub z Iławy zakończył rozgrywki na 8 miejscu. Po powrocie z wypożyczenia grał w Warmii Olsztyn w drugiej lidze – rozegrał 35 spotkań i zdobył pięć bramek, ale Warmia spadła z drugiej ligi.
W sezonie 1998/99 grał w Stomilu Olsztyn, gdzie wystąpił w czterech spotkaniach. W sezonie 1998/99 wiosną grał w Elanie Toruń. Następny sezon spędził w trzecioligowym zespole Granica Kętrzyn. W sezonie 2000/01 reprezentował barwy klubu Sokoła Ostróda w czwartej lidze.
Krzysztof był zawodnikiem utalentowanym. Brakowało mu większego zaangażowania w grze oraz wykorzystania sytuacji podbramkowych. Mógł grać w wyższej lidze, ale cechy wolicjonalne zdecydowały, że skończył karierę w wieku 26 lat.
Wadim Klimowicz urodzony 24 października 1974 roku. Białoruski piłkarz do Stomilu trafił w 1998 roku z klubu Dniepr Mohylew . W wieku 24 lat w pierwszej lidze rozegrał w Olsztynie trzy spotkania. Na boisku spędził 189 minut. W pełnym wymiarze czasu grał w meczu Stomilu wygranym 3:0 z Wisłą Kraków. W 1999 roku rozegrał także jedno spotkanie w Petrochemii Płock (zagrał minutę). Ogółem w ekstraklasie zagrał w czterech meczach. Plotka niesie, że pomylono imiona i ściągnięto zawodnika, który podawał się za mistrza Białorusi. Klimowicz po powrocie na Białoruś grał w Torpedo Mińsk. Karierę zakończył w Biełszynie Dobrujsk.
Andrzej Stretowicz urodzony 23 lutego 1976 roku w Tczewie – napastnik. Wychowanek klubu Wisła Tczew. Grał w tym klubie do 1996 roku. Sezon 1996/97 spędził w klubie Korona Kielce. W kolejnym sezonie był zawodnikiem trzecioligowej Lechii Gdańsk i rozegrał 18 spotkań. Swoją krótką przygodę ze Stomilem miał w sezonie 1998/99. Wchodził w pierwszej lidze na boisko trzy razy i rozegrał 13 minut. Grał w rezerwach Stomilu. W sezonie 1999/00 występował w trzecioligowym zespole Pomezani Malbork, który pod wodzą trenera Bogusława Oblewskiego, zapewnił sobie awans do drugiej ligi.
Kolejnymi klubami były Wisła Tczew oraz Okęcie Warszawa w sezonach 2000-2002. Sezon 2002/03 spędził w dalekim Wietnamie w miejscowości Da Nong. Trenerem był Jerzy Masztaler. Po powrocie z Wietnamu grał w Mazowszu Grójec. W sezonie 2005/06 grał w Unii Skierniewice, a następnie zaliczył występy w klubach w Islandii, Norwegii a nawet Polonii Nowy York. Karierę zakończył, grając w Dolcanie Ząbki.
Maciej Bykowski ur. 22 lutego 1977 w Elblągu – Napastnik 177 cm wzrostu. Pierwsze kroki Maćka w futbolu można poznać w publikacji WMZPN „Tu Zaczynałem” z 22 lutego 2019 roku. Maciej w genach otrzymał talent do futbolu. Tata Maćka był piłkarzem, który rozpoczął grę w Polonii Bydgoszcz, a potem grał w klubie Agat Jegłownik. Smykałkę do futbolu Macieja Bykowskiego wypatrzył zasłużony trener Stefan Wesołowski. Namówił Maćka do rozpoczęcia treningów w Olimpii Elbląg.
Maciej Mieszkał blisko stadionu przy ulicy Skrzydlatej i jak wspomina na treningi chodził już przebrany. Już w wieku 16 lat zaczął grać w trzeciej lidze. Równolegle występował w lidze międzywojewódzkiej juniorów. Kibicom z Elbląga zaimponował w 1994 roku, gdy w towarzyskim meczu z Górnikiem Zabrze strzelił 3 gole. Do Sokoła Tychy trafił w 1995 roku, w wieku 18 lat. Ściągnął go tam trener „Bobo” Kaczmarek. Zadebiutował w meczu przeciwko Legii Warszawa. Zagrał ostatnie 14 minut. Debiutował również wtedy Jerzy Dudek, który mieszkał z Maćkiem w jednym pokoju. W Sokole Tychy występował do 1997 roku. Zagrał w 15 spotkaniach w pierwszej lidze. W sezonie 1996/97 Sokół Tychy rozpadł się i nie zapłacił Polonii Elbląg raty za transfer. Maciej wrócił do Elbląga i zagrał kilka spotkań w trzeciej lidze.
Został powołany do Kadry Olimpijskiej w Sydney prowadzonej przez Pawła Janasa. Zagrał w kilku meczach eliminacyjnych do Igrzysk.
W zespole tym grał także Marcin Szulik ze Stomilu. Po młodzieżowego reprezentanta kraju zgłosił się Lech Poznań. Do Lecha przyszedł wiosną 1997 roku. Trenerem był Ryszard Polak. Maciej Bykowski, już w drugim meczu w Lechu strzelił gola, w starciu z Widzewem Łódź. Do jesieni 1998 roku rozegrał 44 spotkania i strzelił 7 goli. Lech wpadł w kłopoty finansowe i kartę zawodnika Macieja Bykowskiego wykupił menadżer Krzysztof Sieja. W sezonie 1998/99 Bykowski grał w GKS Bełchatów i rozegrał 23 spotkania, strzelając w nich 4 gole. Trener Kaczmarek został trenerem Stomilu i latem 1999 roku sprowadził Maćka do Olsztyna.
W rundzie jesiennej sezonu 1999/2000 rozegrał wszystkie 15 spotkań i strzelił 3 gole. Trafiał w spotkaniach z Ruchem Radzionków, Lechem Poznań i Górnikiem Zabrze. Maciej opuścił Stomil, ponieważ klub nie zapłacił drugiej raty za transfer. Trafił do Polonii Warszawa w najlepszym okresie tego klubu. W latach 2000/03 rozegrał 65 spotkań i strzelił 15 goli
Maciej był idealnym partnerem boiskowym dla Emanuela Olisadebe. Był silny, grał znakomicie tyłem do bramki. Polonia w 2000 roku zdobyła Mistrzostwo Polski i Puchar Ligi. W 2001 roku Puchar Polski i Superpuchar. Grała także, ale bez powodzenia w Pucharze UEFA. Na wyjeździe przegrała 0:6 z FC Porto, a w rewanżu wygrała 2:0. W eliminacjach do Ligi Mistrzów przegrała z Panathinaikosem, a w Pucharze UEFA z Udinese Calcio.
W sezonie 2002/03 Bykowski grał w I ligowej Szczakowiance Jaworzno i rozegrał 12 spotkań. W kolejnym sezonie wyjechał do Grecji. W klubie OFI Kreta rozegrał 24 spotkania i zdobył 3 gol. Zainteresował się nim Panathinaikos Ateny. Podpisał kontrakt i zagrał 6 meczów, w których strzelił 4 gole. Nowy trener nie widział Macieja w swojej koncepcji, więc wrócił on do Polski.
W sezonie 2005/06 grał w Górniku Zabrze, gdzie po raz trzeci spotkał się z trenerem Kaczmarkiem. Rozegrał 26 spotkań i zdobył 4 gole. Zatęsknił za słoneczną Gracją i kolejne trzy sezony spędził w tym kraju:
2006/08: AS Verin – 48 spotkań i 8 bramek
2008/09: Diogones Rodos – 11 spotkań i 8 bramek
Po powrocie do kraju zagrał jeszcze w dwóch klubach pierwszoligowych: Polonia Bytom – 21 spotkań i ŁKS Łódź – 13 spotkań.
Ogółem w ekstraklasie zagrał 238 meczów i strzelił 38 bramek.
Jest trenerem UEFA A. Wraz z Maciejem Mięcielem założyli w 2021 roku „Szkółkę techniki Futbolu Champion”, Syn Macieja -Marcel został powołany do Kadry Polski U20. Jest zawodnikiem Kotwicy Kołobrzeg.
*zdjęcia czy imionach pochodzą ze strony stomil.olsztyn.pl i 90minut.pl
Wojciech Linow