Klub Sportowy Start Działdowo założony został w 1959 roku. Pierwszymi dyscyplinami w klubie była piłka nożna i lekkoatletyka. Po roku działalności drużynę piłkarską zgłoszono do rozgrywek w B Klasy. Już w pierwszym roku tych rozgrywek zespół zajął drugie miejsce i awansował do wyższej klasy rozgrywkowej. W sezonie 1965/66 piłkarze z Działdowa zostali mistrzem A Klasy i awansowali do olsztyńskiej III ligi, w której występowali przez kolejne cztery sezony.
W sezonie 1968/69 zdobyli Puchar Polski na szczeblu wojewódzkim i reprezentowali województwo olsztyńskie w rozgrywkach centralnych, ale już w pierwszej rundzie w Działdowie przegrali 1:4 w drugoligowym ŁKS-em Łódź bramka – Jerzy Piskorowski. Po reformie administracyjnej od 1976 do 1999 roku Start Działdowo występował w rozgrywkach prowadzonych przez ciechanowski OZPN. W latach 2001-2008 grał w czwartej lidze warmińsko-mazurskiej. W sezonach 2008-2015 w III lidze podlasko- warmińsko-mazurskiej. Jeden z największych sukcesów Startu Kombet Działdowo było zdobycie mistrzostwa III ligi w sezonie 2011/2012, a trenerem był Wojciech Tarnowski. Start zdobył 59 punktów i wyprzedził Concordię Elbląg i Dąb Dąbrowa Białostocka uzyskując prawo gry na szczeblu drugiej ligi, jednak do rozgrywek z powodu finansowych nie przystąpił.
Najlepsza piątka plebiscytu piłkarzy 60-lecia Startu Działdowo przedstawiała się następująco: 1.Jerzy Piskorowski 2.Krzysztof Pieckowski 3.Jerzy Pajewski 4.Artur Januszewski 5.Roman Rogalski.
Najlepsza piątka dekady Startu Działdowo: 1.Krzysztof Pieckowski 2.Marian Ogrodowski 3. Sebastian Łukaszewski 4. Marcin Tomczak 5. Kamil Chrzanowski.
Spośród licznych wychowanków Startu Działdowo przedstawię kariery sportowe Jerzego Pajewskiego i Artura Januszewskiego.
Jerzy Pajewski urodzony 21 czerwca 1942 roku w Petrykozach – zmarł 20 września 2012 roku w Działdowie. Do uprawiania sportu namówił Jurka znany w Działdowie nauczyciel wychowania fizycznego oraz trener lekkoatletyki Wilhelm Kornolewski. Młody chłopak wyróżniał się sprawnością oraz miał talent do biegów sprinterskich. W 1957 roku uzyskał w biegu na 60 m jeden z najlepszych wyników w Polsce wśród młodzików (7,4 sekundy).
Mógł wybierać pomiędzy lekkoatletyką a futbolem i wybrał piłkę nożną. Rozpoczął treningi w Starcie. Z zespołu juniorów szybko trafił do seniorów. W 1957 roku wyjechał do Bartoszyc i rozpoczął tam grę w A Klasie, a później awansował z Victorią do III ligi. W 1958 roku powołany został do reprezentacji juniorów województwa olsztyńskiego. W lipcu 1959 roku został wytypowany i pojechał na centralny obóz juniorów zorganizowany przez PZPN we Wrocławiu. W trakcie tego zgrupowania rozegrał spotkania towarzyskie w reprezentacji Polski juniorów z drużyną węgierską. W Bartoszycach stał się pupilem miejscowych fanów piłki nożnej.
Latem 1962 roku podczas towarzyskiego spotkania Victorii z Legią Warszawa przegranego 1:9 zdobył honorową bramkę. Powołany był do reprezentacji województwa olsztyńskiego w Pucharze imienia Przeworskiego (dla młodzieżowców), oraz reprezentacji seniorów na okolicznościowe spotkania.
Jesienią 1962 roku powołany został do odbycia obowiązkowej służby wojskowej w jednostce stacjonującej w Olsztynie. Na początku 1963 roku został zawodnikiem Warmii Olsztyn. Jurka poznałem bliżej podczas zimowego zgrupowania w Szklarskiej Porębie. W lutym 1963 roku zespół olsztyński trenowany przez Aleksandra Kupcewicza grał w trzeciej lidze i rywalizował z Zatoką Braniewo. Wyprzedził swoich rywali o 6 punktów i zdobył mistrzostwo województwa olsztyńskiego.
Olsztyński zespół grał w eliminacjach o wejście do drugiej ligi, ale tym razem nie sprostał rutynowanym zespołom Lublinianki, Warszawianki i Włókniarza Łódź. Warmia grając w III lidze w sezonie 1963/64 prowadziła w rozgrywkach i odnosiła sukcesy w Pucharze Polski. W rundzie wstępnej pokonała w Tczewie, Pogoń 2:1. W 1/32 finału wygrała w Olsztynie z drugoligową Lublinianką 2:1. 17 listopada 1963 roku w Olsztynie w obecności 4000 widzów pokonała pierwszoligową Arkonię Szczecin 2:1 – bramki Kamiński i Lendzion.
30 listopada w spotkaniu 1/8 finału Warmia vs Szombierki Bytom było 0:4. Na zmrożonym boisku, zespół z Bytomia grający w czeskich trampkach, nie miał problemów ze ślizgającymi się jak na łyżwach Warmiakami. Pajewski grał w tych wszystkich spotkaniach. Wiosną 1964 roku Jerzego próbowała sprowadzić do siebie Lublinianka. W sezonie 1963/64 mistrzostwo w trzeciej lidze zespołu Warmii nie podlegało już dyskusji. Zespół zapewnił sobie pierwsze miejsce na kilka kolejek przed końcem rozgrywek.
W eliminacjach do drugiej ligi olsztyńska Warmia była najmłodszym zespołem średnia wieku 21 lat. Zza przeciwników miała Motor Lublin, Mazur Ełk, Warszawiankę i Włókniarz Łódź. W spotkaniach Mazur Ełk vs Warmia 0:1 i Warszawianka vs Warmia 0:3 – Jerzy Pajewski zdobył po jednej bramce. 29 lipca 1964 roku o godzinie 18:30 Warmia Olsztyn grała z Włókniarzem Łódź. Wygrana dawała awans do drugiej ligi. W obecności 10 000 widzów zespół gospodarzy grał w następującym składzie: Puchalski, Linow, Kunikowski, Wołoszyn, Wojtowicz, Chwojnicki, Lendzion, Kamiński, Wiśniewski, Rogowski (Frąckiewicz) i Jerzy Pajewski. W kadrze Warmii byli także: Łapin, Romańczuk i Gański.
W relacji po meczu dziennikarz napisał – Pajewski, który do przerwy grał przeciętnie w drugiej połowie rozkręcił się i w 60 minucie z 16 metrów w pełnym biegu strzelił i piłka ugrzęzła w siatce. Trybuny oszalały, kiedy sędzia odgwizdał zakończenie meczu. Setki kibiców wbiegło na płytę boiska i wiwatowało z olsztyńskimi piłkarzami.
Po wejściu do drugiej ligi Warmia została wzmocniona zawodnikami z kilku klubów: Szłykowicz z Sokoła Ostróda, Banach z Grunwaldu Ostróda i Matczak z Zatoki Braniewo.
W drugiej lidze Jerzy Pajewski w sezonie 1964/65 rozegrał 6 spotkań i zdobył bramkę w spotkaniu Warmia vs Cracovia 2:2. Wiosną 1965 roku zagrał także w 6 spotkaniach ligowych oraz towarzyskim spotkaniu z Legią Warszawa. Po zakończeniu służby wojskowej w sezonach 1965 – 67 grał w rodzinnym Działdowie w III lidze. W sezonie 1968/69 trafił do Włókniarza Łódź, gdzie widocznie pamiętano o meczu, w którym strzelił decydującą bramkę na 1:0 grając w Warmii Olsztyn.
W 1969 roku powrócił do Działdowa i swoją karierę kontynuował w Starcie. Pożegnalny mecz rozegrał w 1975 roku, w starciu Startu Działdowo z Victorią Bartoszyce. Po zakończeniu kariery piłkarskiej był sędzią piłkarskim w okręgu ciechanowskim. W latach 1988-93 był członkiem zarządu Startu Działdowo. Był wiernym kibicem Startu i do końca życia nie opuścił spotkania swojego klubu. Został wyróżniony złotą odznaką KKS Warmii Olsztyn oraz innymi sportowymi odznakami.
Artur Januszewski urodzony 2 sierpnia 1976 roku w Działdowie wychowanek Startu Działdowo – obrońca/defensywny pomocnik. Pierwsze kroki stawiał jako 14-latek, następnie grał w zespole juniorów i seniorów w rozgrywkach prowadzonych przez Ciechanowski Okręgowy Związek Piłki Nożnej. W 1995 roku został uznany najlepszym sportowcem miasta Działdowa. Wiosną 1996 roku kolega z drugoligowej drużyny Warmii Olsztyn ŚP. Jerzy Pajewski poinformował mnie, że w Starcie Działdowo gra uzdolniony młody piłkarz, który kończy szkołę średnią i chce dalej uczyć się na studiach. Zaufałem doświadczonemu piłkarzowi, pojechałem do Działdowa i po rozmowie z Arturem i jego mamą przekonałem, żeby złożył dokumenty do Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie i grał w trzecioligowej Warmii Olsztyn.
Po zdaniu matury Artur został przyjęty na studia na wydziale Geodezji i rozpoczął treningi w olsztyńskim klubie. Artur debiutował w trzeciej lidze, 12 sierpnia 1996 roku w wyjazdowym spotkaniu Warmii Olsztyn w Piasecznie. Stał się bardzo silnym ogniwem olsztyńskiej defensywy. Rozegrał 16 spotkań w rundzie wiosennej. W jednym spotkaniu nie grał z powodu kontuzji. Warmia w końcówce rozgrywek rywalizowała z Olimpią Warszawa. Przed ostatnim spotkaniem wyjazdowym Warmia miała punkt przewagi i nie mogła przegrać spotkania. Olimpia była pewna wygranej i nawet przygotowywała uroczystą fetę w obecności 3500 widzów. Olsztyński zespół wygrał spotkanie 2:1 po bramkach Adama Zejera i Andrzeja Kłosowskiego.
Jesienią 1997 roku Artur Januszewski rozegrał w drugoligowej Warmii 16 spotkań i zdobył jedną bramkę, w spotkaniu z Okocimskim Brzesko.
Utalentowanym obrońcą grającym na lewej stronie formacji zainteresował się pierwszoligowy Stomil. Artur przyszedł do klubu fabryki opon i grał w nim przez pięć sezonów w pierwszej lidze. Wiosną 1998 roku debiutował w wygranym spotkaniu Stomilu 3:0 z Ruchem Chorzów, stając się podstawowym zawodnikiem. Rozegrał wszystkie 17 spotkań tej rundy, a Stomil zakończył sezon na 11 miejscu. Trenerami byli Mieczysław Broniszewski i Bogusław Oblewski.
W sezonie 1998-99 Artur rozegrał w Stomilu 28 spotkań. Formację obronną utworzyli Andrzej Biedrzycki, Bartosz Jurkowski, Paweł Holc i właśnie Artur Januszewski, a Stomil kończy rozgrywki na 9 miejscu. Trenerem ekipy był Mieczysław Broniszewski. W sezonie 1999/2000 Januszewski rozegrał 29 spotkań i zdobył jedną bramkę. Strzelił ją w spotkaniu wygranym z Odrą Wodzisław 2:1. Obrona grała praktycznie w takim samym składzie. Jak w poprzednich sezonach a Stomil zakończył rozgrywki na 8 miejscu. Trenerem był Bogusław Kaczmarek, a asystentem Zbigniew Kieżun.
W sezonie 2000/01 Artur rozegrał 29 spotkań. W obronie Stomilu w tym sezonie najczęściej grali Andrzej Biedrzycki, Artur Januszewski i Tomasz Lenart. Stomil utrzymał się po barażach z Górnikiem Polkowice a trenerami drużyny byli Podedworny Dawidczyński, Łobocki, Janowski i Zbigniew Kieżun. W ostatnim sezonie Stomilu w ekstraklasie 2001/02, Artur zagrał 27 spotkań. Stomil zajął 16 miejsce i opuścił ekstraklasę. Ogółem w Stomilu zagrał 129 spotkań i zdobył jedną bramkę.
Na boisku spędził ponad 11 tysięcy minut. Zajmuje drugą pozycję po Andrzeju Biedrzyckim w liczbie rozegranych spotkań w ekstraklasie w barwach Stomilu Olsztyn. Następnie przeszedł do klubu Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski. W sezonie 2003/04 rozegrał 20 spotkań w ekstraklasie. W kolejnym sezonie grał w Wiśle Płock sześć spotkań w ekstraklasie oraz w Zagłębiu Lubin jedno spotkanie. Dorobek Artura Januszewskiego w ekstraklasie to 156 spotkań jedna bramka.
W sezonie 2005/07 grał w Górniku Polkowice i w drugiej lidze rozegrał 62 spotkania i zdobył jedną bramkę. Jest ikoną Znicza Pruszków. W latach 2007-2015 rozegrał w tym klubie 225 spotkań i zdobył jedenaście bramek. Miał 41 lat gdy skończył zawodowo grać w futbol. Rozegrał łącznie 343 spotkania udokumentowane.
Jest trenerem z licencją UEFA A. W 2021 roku był asystentem, a następnie drugim trenerem w Zniczu Pruszków. Trener w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Pruszkowie. W sezonie 2022/24 trener Artur Januszewski ze swoim zespołem rocznika 2007/2008 awansował do IV ligi mazowieckiej.
* Zdjęcie Artura Januszewskiego – stomil.olsztyn.pl
Wojciech Linow