Jan Szczech urodzony 15 lutego 1958 roku w Piszu – bramkarz. Zmarł 16 września 2012 roku w Gliwicach.
Wychowanek klubu Mazur Pisz – pierwszy trener Adam Ptak. Młodszy brat Marka Szczecha reprezentanta Polski – karierę opisałem w odcinku z 15 października 2023 roku.
Janek był reprezentantem województwa olsztyńskiego juniorów, których prowadziłem w rozgrywkach o Puchar Doktora Jerzego Michałowicza. Utalentowany bramkarz trafił do reprezentacji Polski Juniorów, w której rozegrał 9 spotkań. W wieku 19 lat trafił do Odry Opole. Rekomendację udzielił mu Bogdan Masztaler, w tym czasie zawodnik tego klubu. W Odrze Opole trenerem był Antoni Piechniczek, a zespół grał w czołówce polskiej pierwszej ligi. W sezonie 1976/77 wicemistrz Polski, a w następnych kolejnych sezonach szóste i piąte miejsce.
Janek przez cztery sezony zaliczył 23 występy w pierwszej lidze obecnie ekstraklasa. Po spadku Odry z pierwszej ligi Jan Szczech przeszedł do zespołu Piast Gliwice. W latach 1981-1993 zawsze był pierwszym bramkarzem tego klubu. Debiutował w meczu z Odrą Opole 20 września 1981 roku. W drugiej lidze rozegrał 156 spotkań. W sezonie 1992 – 93 po spadku Piasta Gliwice rozegrał 28 spotkań w trzeciej lidze. Największym sukcesem Piasta Gliwice w tym czasie była gra w finale Pucharu Polski. W drodze do finału Piast pokonał Gwardię Warszawa, wygrał w 1/8 finału z Bałtykiem Gdynia 2:1, w ćwierćfinale pokonał 1:0 Wisłę Kraków, natomiast w półfinale sensacyjnie wygrał 1:0 z Lechem Poznań. Finał został rozegrany w Piotrkowie Trybunalskim widownia liczyła 15 000 widzów z tego po kilka tysięcy z Gdańska i Gliwic. Lechia pokonała Piasta 2:1. W barwach Piasta, Jan Szczech rozegrał 214 spotkań – spędził w bramce 19 000 minut. Janek miał świetny refleks. grał dobrze na linii i bronił wiele rzutów karnych. Po reaktywacji Piasta Gliwice był trenerem bramkarzy tego klubu. Ikona Piasta Gliwice. Zaliczany do 50 najlepszych piłkarzy tego klubu.
Zmarł nagle 16 września 2012 roku w wieku 54 lat. Jeszcze w niedzielę oglądał z synem Marianem mecz Piasta Gliwice z Pogonią Szczecin. Pochowany został na cmentarzu 100 m od stadionu, na którym przez 12 lat występował jako piłkarz.
Zenon Zawada urodzony 7 lutego 1957 roku w Rynie – obrońca 182 cm. Wychował się w miejscowości Ryn na Mazurach. Od 1970 roku rozpoczął treningi w Górniku Zabrze. Klub z Zabrza uważał Zenona za swojego wychowanka. Grał w młodzieżowych zespołach Górnika – trampkarz i zespół juniorów. W sezonie 1976/77 powołany do kadry pierwszoligowego zespołu Górnika Zabrze. Debiutował w spotkaniu ŁKS Łódź vs Górnik Zabrze 1:0. Kolegami w zespole byli Zygfryd Sołtysik i Andrzej Pałasz, trenerem Hubert Kostka i Władysław Żmuda.
W sezonie tym rozegrał 15 spotkań w pierwszej lidze, a Górnik zajął piąte miejsce. W kolejnym sezonie sekcja piłkarska Górnika Zabrze przeżywała kryzys. Odeszli najlepsi zawodnicy, a Zenon Zawada zanotował trzy spotkania w pierwszej lidze. Jednym z większych sukcesów Górnika Zabrze w tym okresie było spotkanie w Pucharze ligi, w którym Wisła Kraków pokonała Górnik 5:4, natomiast w Pucharze Polski Górnik odpadł w trzeciej rundzie przegrywając z Cracovią 1:2.
Górnik w sezonie 1977/78 spadł do drugiej ligi. Ogółem Zawada w pierwszej lidze rozegrał 18 spotkań. W latach 1978-81 Zenon grał w klubie Star Starachowice – II liga. W sezonie 1981/82 był czołowym zawodnikiem drugoligowej Gwardii Szczytno.
Niestety po roku pobytu w drugiej lidze klub ze Szczytna spadł z drugiej ligi. Wspólnie z kolegą z drużyny Markiem Gniadym przeszli do klubu federacji gwardyjskiej Błękitnych Kielce. Błękitni Kielce występowali w tym czasie w drugiej lidze. W sezonie 1982/83 i 83/84 zajmowali 11 miejsce. W tych sezonach wydarzeniem sportowym w Kielcach były derby drugoligowych klubów Błękitnych z Koroną. Oglądało to spotkanie 15 000 widzów. W sezonie 1984-85 Zenon przeszedł do drugoligowego Radomiaka Radom, ale spotkania w lidze nie zanotował. W 2009 roku był trenerem klubu Neptun Końskie.
Piotr Rajkiewicz urodzony 31 grudnia 1967 roku w Elblągu – 182 cm wzrostu napastnik.
Wychowanek ZKS Olimpia Elbląg. Grał tam w zespole trampkarzy i juniorów. Po utworzeniu ligi międzywojewódzkiej juniorów w 1984 roku był czołowym zawodnikiem drużyny trenera Lecha Strembskiego.
Wraz z zespołem seniorów Olimpii Elbląg w sezonie 1984/85 awansował do III ligi. Ostatni mecz ligowy tego sezonu Olimpia na własnym boisku grała z zespołem Sokoła Ostróda. Oprawa spotkania była wyjątkowa, a wstęp na spotkanie był bezpłatny.
24 września 1986 roku Olimpia w Pucharze Polski grała z Legią Warszawa. Po 90 minutach gry oraz dogrywce wynik był 1:1, a bramkę dla Olimpii zdobył właśnie Rajkiewicz, który wszedł na boisko w drugiej połowie. Niestety rzuty karne lepiej strzelała Legia i wygrała to spotkanie, które oglądało 10 000 widzów. W sezonie 1987/88 Piotr grał w drugiej lidze w Olimpii Elbląg. Po spadku z drugiej ligi grał w III lidze. W latach 1989-93 reprezentował barwy Gwardii Warszawa. Klub ten w sezonie 89/90 zajął szóste miejsce, w 1991/92 – 15 miejsce, natomiast w sezonie 1992/93 spadł do III ligi. Piotr Rajkiewicz był czołowym strzelcem tego zespołu. W sezonie 1989-90 był nawet Królem Strzelców drugiej ligi, gdy strzelił 14 bramek. Sezon 1993/94 Piotra Rajkiewicz spędził na wypożyczeniu w pierwszoligowym Widzewie Łódź. Trenerem był w tym czasie Władysław Stachurski.
Widzew zajął szóste miejsce w lidze. Piotr zagrał w tym słynnym klubie cztery spotkania. Po wypożyczeniu wiosną 1994 roku grał w Gwardii Warszawa. W następnym sezonie grał w Lechii- Olimpii Gdańsk. Rozegrał tam 16 spotkań w drugiej lidze i strzelił jedną bramkę.
Po spadku Lechii do drugiej ligi, w sezonie 96/97 rozegrał 10 spotkań. W latach 1997-2001 powrócił do warszawskiej Gwardii i grał w III lidze. Sezon 2001/2002 Piotr spędził w podwarszawskim klubie Łomianki – IV liga. Po powrocie do Elbląga występował w klubie Barkas Tolkmicko, jako grający trener. Rekreacyjnie grał także w Mlexer Elbląg i Olimpii Elbląg. Piotr rozegrał w pierwszej lidze – obecnie ekstraklasa 20 spotkań i zdobył jedną bramkę. Po zakończeniu kariery był trenerem młodzieży w Mlexerze Elbląg i Olimpii Elbląg.
Piotr Adamiec urodzony 30 czerwca 1987 roku w Bielsku Podlaskim – napastnik/pomocnik 170 cm wzrostu. Wychowanek klubu Jurand Bemowo Piskie. Trenował także jako młodzik/junior w klubie Płomień – Znicz Biała Piska. W 2003 roku wyjechał do Łodzi do ośrodka piłkarskiej młodzieży UKS SMS. W latach 2005-2008 grał w zespołach seniorskich, Stal Głowno, UKS SMS Wałcz oraz Zdrój Ciechocinek. W Stali grał także Mariusz Bochenek wychowanek klubu Olimpia Miłki. Klub ten zajął szóste miejsce w trzeciej Lidze. W 2006 roku powołany został do kadry młodzieżowej Polski U19. Rozegrał dwa spotkania w Kadrze U20.
Utalentowanym zawodnikiem zainteresował się klub GKS Bełchatów. W tym czasie trenerem w klubie był Paweł Janas. W sezonie 2007/2008 Paweł Adamiec rozegrał w ekstraklasie 12 spotkań. W okresie 2007-2009 grał w Młodej Ekstraklasie. Kolejnym klubem Pawła w następnym sezonie był Motor Lublin, zagrał tam 15 spotkań, a w sezonie 2010/11 3-ligowy Sokół Aleksandrów Łódzki. W klubie Tur Turek- II liga, rozegrał w sezonach 2011-13 – 17 spotkań i zdobył dwie bramki.
Ostatnim klubem spoza województwa warmińsko-mazurskiego był Lech Rypin. W sezonie 2012/13 – 7 spotkań. Adamiec powrócił na Mazury do klubu Znicz Biała Piska. W latach 2012-16 był czołowym zawodnikiem tego klubu grającego w trzeciej lidze. W latach od 2016 do 2024 grał kolejno w klubach zachodniej części Mazur: MKS Ełk, Mamry Giżycko, Śniardwy Orzysz i Rominta Gołdap.
Łukasz Tumicz urodzony 1 marca 1985 roku w Lidzbark Warmiński – napastnik 180 cm wzrostu. Wychowanek klubu sportowego Reduta Bisztynek. Już w wieku 14 lat zadebiutował w Klasie Okręgowej, w meczu Reduty z Granicą Bezledy. W Bisztynku rozegrał 26 spotkań i zdobył pięć bramek. Reprezentant województwa olsztyńskiego juniorów powołany był do Kadry Polski U-15. W 2001 roku przeszedł do Stomilu Olsztyn i grał w zespole juniorów trenera Ryszarda Muszyńskiego. W 2002 roku korzystając z oferty fundacji wyjechał wraz z kilkoma kolegami zespołu juniorów Stomilu do USA, żeby uczyć się w college’u i grać w rozgrywkach tych szkół. W sezonie 2002/2003 grał w juniorach Winchendon School, a w sezonach 2004-2007 w Rode Island Rams zaliczył 74 spotkania i zdobył 31 bramek.
Ukończył uniwersytet Of Rhode Island. Miał propozycję pozostania zawodowym piłkarzem w USA, ale powrócił do Polski i podpisał kontrakt z Jagiellonią Białystok. Był w kadrze Jagiellonii. W ataku rywalizował z Frankowskim, Grosickim i wychowankiem Jezioraka Iława Sobocińskim. W sezonach od 2007 do 2009 rozegrał 14 spotkań w ekstraklasie i zdobył 4 bramki – dwie bramki zdobył z Piastem Gliwice. Grał także w Młodej Ekstraklasie – 17 spotkań i 7 bramek. Na sezon 2008/2009 wypożyczony został do klubu Supraślanka Supraśl – IV liga.
Po powrocie do Jagiellonii rozegrał dwa spotkania w ekstraklasie. Jagiellonia zdobyła natomiast Puchar Polski. W bramce Jagiellonii grał Łukasz Gikiewicz, a trenerem był Michał Probierz. Podczas pobytu w Białymstoku Łukasz borykał się ciągle z kontuzjami. Wiosną 2011 roku w Olimpii Grudziądz zagrał 15 spotkań i zdobył dwie bramki. W sezonie 2010/2011 jesienią grał OKS 1945 Olsztyn. W drugiej lidze rozegrał 10 spotkań i strzelił cztery bramki, natomiast wiosnę spędził w Górniku Polkowice – w pierwszej lidze 13 spotkań i cztery bramki.
W 2012 roku zagrał w dwóch klubach pierwszoligowych: Ruch Radzionków 12 meczów i 5 bramek oraz GKS Tychy 8 spotkań i jedna bramka. Łukasz występował w Zagłębiu Sosnowiec od rundy wiosennej sezonu 2012/2013 – pierwsza liga. W tym czasie zdobył 14 bramek zarówno w rozgrywkach ligowych, jak i Pucharu Polski. W rozgrywkach II ligi Łukasz wystąpił w 27 meczach i strzelił dwa gole. Z końcem sierpnia 2015 roku Zagłębie Sosnowiec pożegnało Łukasza, który zakończył w wieku trzydziestu lat karierę piłkarza zawodowego.
Rekreacyjnie grał jeszcze w latach 2016-2018 w Biebrzy Goniądz i Magnacie Juchanowice Kościelne.
Wojciech Linow