Mieczysław Gątkiewicz ur. 7.10.1936 roku w Krakowie – Zmarł 1.08.2006 roku w Bartoszycach.
Bartoszycki Klub Sportowy Victoria powstał w 1952 roku na bazie koła sportowego „Lechia”. Od początku powstania klubu, aż do 1958 roku Victoria roku grała w A Klasie. Jednym z pierwszych zawodników klubu był Mieczysław Gątkiewicz. Po wejściu do Klasy Okręgowej byli groźnym przeciwnikiem dla czołowych klubów województwa.
W 1962 roku drużyna z Bartoszyc rozegrała spotkanie towarzyskie z przebywającą na Warmii i Mazurach – Legią Warszawa.
W Legii grali – Bernard Blaut, Jacek Gmoch, Lucjan Brychczy, Antoni Piechniczek, Henryk Apostel i Janusz Żmijewski. Po zakończeniu kariery piłkarskiej Gątkiewicz został trenerem Victorii. W 1966 roku po zdobycia Mistrzostwa województwa olsztyńskiego juniorów, trenowany przez Mieczysława zespół uczestniczył w eliminacjach do Mistrzostw Polski.
W turnieju zorganizowanym w Warszawie w grupie rywalizował z Gwardią Warszawa, Sokołem Sokółka i Lechią Gdańsk. Młodzi piłkarze z Bartoszyc zajęli drugie miejsce. Eugeniusz Jurgiel po kilku latach był czołowym piłkarzem Stomilu.
W 1967 roku Victoria, której trenerem był Sławomir Jocek zajęła pierwsze miejsce w Klasie Okręgowej i awansowała do III Ligi. Niestety pobyt, w tej silnej klasie rozgrywkowej, trwał tylko rok. Przez kolejne sezony Victoria była w ścisłej czołówce klubów województwa. W sezonach 1968/69, 1969/70 i 1970/71 zajmowała drugie miejsce w Klasie Okręgowej. Te wyniki świadczą, że praca trenera Mieczysława Gątkiewicza przyniosła efekty.
Kolejnym sukcesem było wywalczenie w 1977 roku kolejnego mistrzostwa województwa juniorów. Zespół ten prowadził Piotr Chomicz – mój kolega ze Studium Nauczycielskiego w Ostródzie. Victoria tym samym roku uczestniczyła w Turnieju o Puchar Grunwaldu. W turnieju tym grały: Lokomotiv Praga, Lokomotiv Stendal, reprezentacja województwa olsztyńskiego i poznańskiego, a także Warmia i Stomil Olsztyn.
Victoria zajęła drugie miejsce, przegrywając w finale z reprezentacją Warmii i Mazur. Gwiazdą zespołu z Bartoszyc, był Mirosław Rusiecki. W 1983 roku juniorzy Victorii trenowani przez Gątkiewicza zajęli drugie miejsce w lidze juniorów. W 1988 roku juniorzy Victorii zdobyli po raz kolejny mistrzostwo województwa i awansowali do ligi międzywojewódzkiej. Mieczysław Gątkiewicz w latach 1967-1985 działał w Wydziale Szkolenia OZPN Olsztyn. Wyszkolił kilku zawodników grających w I i II lidze m.in. Mirosława Rusieckiego i Mariusza Szulżyckiego. Zasłużony dla bartoszyckiej piłki zawodnik, trener i działacz. Został uhonorowany złotą odznaką PZPN.
W czasie pogrzebu w imieniu Warmińsko-Mazurskiego Związku Piłki Nożnej pożegnałem trenera Gątkiewicza.
Mariusz Szulżycki urodzony 1.03.1964 roku w Lidzbarku Warmiński
Swoją sportową przygodę rozpoczął w Bartoszycach w klubie Victoria Bartoszyce. Pierwszym jego trenerem i wychowawcą był Mieczysław Gątkiewicz. Utalentowanym juniorem zainteresował się czołowy w tym czasie klub w województwie Gwardia Szczytno. W 1979 roku po zakończeniu szkoły podstawowej przeszedł do klubu ze Szczytna.
Trenował z seniorami i szybko robił postępy. W sezonie 1978/80 i 1980/81 grał w III lidze i awansował do II ligi. W 1980 roku powołany do kadry województwa olsztyńskiego juniorów, z którą awansował do finału Pucharu imienia Doktora Jerzego Michałowicza. W 1981 roku w finałach reprezentacja województwa zajęła piąte miejsce w kraju. Kolegami w zespole byli m.in. Adam Zejer, Bogdan Michalewski i Mirosław Miller. W sezonie 1981-82 grał w drugoligowym zespole Gwardia Szczytno. Po spadku zespołu ze Szczytna do trzeciej ligi przeszedł w wieku 18 lat do Wisły Kraków. Trenował w Wiśle, gdy grali tam słynni piłkarze: Henryk Szymanowski, Piotr Skrobowski, Adam Nawałka, Zdzisław Kapka i Kazimierz Kmiecik. W sezonie 1982-83 rozegrał 15 spotkań w pierwszej lidze.
Trudno było Mariuszowi zdobyć stałe miejsce w pierwszej jedenastce Wisły i przeszedł w wieku 19 lat do drugoligowej Jagiellonii Białystok.
Grał w Jagiellonii w sezonach 1983 do 1988. W sezonie 1987/88 awansował z zespołem do pierwszej ligi. W Jagiellonii rozegrał dwa spotkania w pierwszej lidze. Grał z Jackiem Bayerem. Dariuszem Czykierem i z obecnym prezesem PZPN Cezarym Kuleszą.
W sezonie 1988/89 Mariusz przeszedł do drugoligowego Stomilu Olsztyn. Spotkał tam kolegów z reprezentacji juniorów województwa olsztyńskiego. Pełnił rolę rozgrywającego. Dokładnie zagrywał piłki szczególnie z rzutów rożnych. Stał się czołowym zawodnikiem zespołu w sezonie 1988/89 i rozegrał w drugiej lidze 25 spotkań. Po spadku Stomilu z drugiej ligi w sezonie 1989/90 rozegrał 20 spotkań w trzeciej lidze i strzelił 4 bramki. W kolejnym sezonie awansował do drugiej ligi i w 20 spotkaniach strzelił pięć bramek. W sezonie 1991/92, grając w drugoligowym zespole Stomil Olsztyn trenowanym przez Jerzego Budziłka rozegrał 28 spotkań. Ogółem w pierwszej lidze rozegrał 17 spotkań. Był niecierpliwy i sądzę, że przegapił najlepsze lata Stomilu w pierwszej lidze. Przeszedł do klubu piłkarskiego w Wasilkowie. Grał w tym trzecioligowym klubie przez 4 sezony. Lata 1998-2000 spędził w klubach Sparta Szepietowo i LZS Narewka. Karierę piłkarza zakończył w wieku 41 lat, w 2005 roku w klubie Gryf Gródek.
Orlęta Reszel czołowy klub w województwie w latach 80 i 90
Reszelski klub sportowy powstał w 1961 roku. Latem tego roku KKS Warmia Olsztyn została zaproszona do rozegrania towarzyskiego spotkania w Reszlu. Olsztyński klub wysłał na to zaproszenie drużynę juniorów mistrza województwa olsztyńskiego. Byłem kapitanem tego zespołu i wcześnie rano wyjechaliśmy pociągiem do Reszla. Gospodarze byli gościnni i pokazali nam młodym chłopcom uroki Reszla. Wiedzieliśmy zamek w Reszlu, łącznie z wejściem na wieżę oraz piękny rynek. Rozegraliśmy spotkanie z drużyną zgłoszoną do B Klasy. Wyniku nie pamiętam, ale chyba nasi rywale dostrzegli, że czeka ich usilna praca, żeby poprawić swoje umiejętności. Po roku gry w B klasie Orlęta awansowały do A klasy, a potem w sezonie 68/69 do Klasy Okręgowej. O sukcesie w sporcie decydują ludzie, a wreszcie zebrała się grupa sprawnych działaczy na czele z wieloletnim prezesem klubu Mieczysławem Dulko (zmarł w 2000 roku). Wykorzystali oni dobrą atmosferę w samorządzie oraz ekonomiczną przychylność zakładu przemysłowego „Rema” . W tych czasach producenta obrabiarek do drewna, które były eksportowane do krajów zachodnich. W okresie 63 lat działalności, w klubie działającym w czterotysięcznym mieście zajęcia treningowe z piłkarzami prowadziło wielu trenerów, a kilku z nich odegrało dużą rolę w rozwoju sportowym.
Jerzy Paukszto w latach 1971/75 – A Klasa, a następnie awans do Klasy Okręgowej. Paweł Pfal trenował Orlęta w latach 1977-80 – Klasa Okręgowa.
Andrzej Pasek szkolił piłkarzy w latach 1980 – 1985. W sezonie 1983/84 po zajęciu pierwszego miejsca w klasie okręgowej Orlęta awansowały do III ligi. W barażu pokonały mistrza województwa suwalskiego zespół MKS Ruciane-Nida.
W sezonie 1984/85 trener Pasek chorował, wtedy w treningach pomagali mu doświadczeni zawodnicy Wojciech Lubieniecki i Wiesław Ziemak. Orlęta zajęły siódme miejsce, a ligę wygrała Olimpie Elbląg przed Gwardią Szczytno, czwarte miejsce Mazur Ełk, a piąte Stomil Olsztyn.
W kolejnych sezonach drużynę prowadził znany trener Andrzej Wiśniewski (zmarł 3 kwietnia 2022 roku). Orlęta zajmowały 7 miejsce w sezonie 1984/ 85, dziesiąte miejsce rok później, a w sezonie 86/87 ósme miejsce w trzeciej lidze. W sezonie 1987/88 Orlęta zajęły 13 miejsce i wspólnie z Sokołem Ostróda i Jeziorakiem Iława opuściły szeregi 3 ligi. Trener Andrzej Korkuć przejął szkolenie drużyny wiosną 1989 roku. Orlęta wygrały Klasę Okręgową, zagrały baraż i powróciły do trzeciej ligi. Lata 90 XX wieku to najlepszy okres w historii futbolu Reszla.
Piotr Ruszkul urodzony 4 sierpnia 1985 roku w Kętrzynie – pomocnik/napastnik. Grał w Reszlu w zespołach młodzieżowych oraz seniorskich w IV lidze. Wysoki, niezły technicznie zawodnik. W 2006 roku przeszedł do grającej w pierwszej lidze Amiki Wronki. Przebywał w tym klubie jeden sezon jednak nie przebił się do kadry zespołu.
Kolejnym klubem Piotra była Olimpia Elbląg grająca w drugiej lidze, z której w 2007 roku przeszedł do Górnika Zabrze grającego w ekstraklasie. W Olimpii grał w zespole prowadzonym przez Zbigniewa Kieżuna. W klubie wielokrotnego Mistrza Polski przeżył swoją piłkarską przygodę. Debiutował w rozgrywkach 14 września 2007 roku w spotkaniu Górnika Zabrze z Polonią Bytom wynik 4:0. W czasie pobytu w Zabrzu rozegrał w ekstraklasie trzy spotkania, a w Pucharze Ekstraklasy zagrał w ośmiu spotkaniach i zdobył jedną bramkę. Spotkał się w tym klubie z Tomaszem Zahorskim, który był czołowym strzelcem klubu. W 2007 roku grał w reprezentacji województwa olsztyńskiego amatorów. W Kętrzynie zespół prowadzony przez trenera Budziłka zajął drugie miejsce w rozgrywkach Regions CUP. Najlepsze w historii.
W 2008 roku przychodzi do Stilonu Gorzów grającego w III lidze. W klubie tym rozegrał 15 spotkań, w których zdobył dwie bramki. Ze Stilonu Gorzów został wypożyczony do OKS 1945 Olsztyn. W Olsztynie rozegrał 8 spotkań i zdobył trzy bramki. Z Olsztyna przeszedł do Unii Janikowo, której w tym czasie trenerem był Zbigniew Kieżun. Z Unii Janikowo przeszedł do grającej w pierwszej lidze Olimpii Grudziądz.
Rozegrał w tym klubie 86 spotkań i zdobył 18 goli. Kolejnym klubem Piotra była pierwszoligowa Wisła Płock – 27 spotkań i jedna bramka i Wigry Suwałki 13 spotkań i jedna bramka. W roku 2016 krótko grał w Tęczy Biskupiec, z której przeszedł do III-ligowego Bałtyku Gdynia, gdzie rozegrał 30 spotkań i zdobył 12 bramek. Karierę kontynuował w latach 2017- 2024 w GKS Przodkowo i Ogniwie Sopot. Ciągła zmiana klubów i doradztwo managerów zahamowało rozwój sportowy tego utalentowanego zawodnika. Można powiedzieć że trochę swój talent rozmienił na drobne.
Roman Uglarenko urodzony 7 marca 1957 roku w Reszlu. Wychowanek klubu OKS Orlęta Reszel. Całą swoją karierę jako zawodnik spędził w rodzinnym Reszlu. Grał w zespole juniorów, a następnie w Klasie Okręgowej. W sezonie 1983/84 awansował z zespołem Orląt do trzeciej ligi. Powołany został do reprezentacji województwa olsztyńskiego, która w Szczytnie rozegrała towarzyskie spotkanie z pierwszoligowym Zagłębiem Sosnowiec. W drużynie z Reszla rozegrał około 500 spotkań w zespołach juniorów i seniorów. Roman był jednym z filarów obrony Orląt. Jeszcze w czasie kariery sportowej w 1987 roku kończył kurs instruktora piłki nożnej i pracował jako asystent trenera Andrzeja Wiśniewskiego, a następnie Andrzeja Korkucia.
Po awansie zespołu do III ligi prowadził zespół Orlęta Reszel. W tym czasie III liga obejmowała swoim zasięgiem 7 województw makroregionu: białostockie, suwalskie, łomżyńskie, ostrołęckie, ciechanowskie, warszawskie i olsztyńskie. W sezonie 90/91 Orlęta zajęły dziewiąte miejsce. W sezonie 1991/92 najlepszym w historii klubu Orlęta, uplasowały się na szóstym miejscu. Orlęta wygrały 11 spotkań oraz 11 razy remisowały, a tylko 8 razy przeżywały gorycz porażki.
Jak klub opisuje w swojej historii – Orlęta pokazały lwi pazur. Zespół przez cały sezon grał na dobrym poziomie, widać było doskonały proces trenerski Romana Uglarenko. W kolejnym sezonie 1992/93 Orlęta zajęły 13 miejsce, Jeziorak zakończył sezon na trzecim, a Warmia na 11 miejscu.
Dużym sukcesem było zdobycie Wojewódzkiego Pucharu Polski w 1993 roku. Na stadionie w Biskupcu Orlęta pokonały Jeziorak Iława 4:1. W 1/32 finału Pucharu Polski wygrały w Reszlu z Wigrami Suwałki 3:0 bramki: Browarski, Messerschmit i Wroński. Natomiast w 1/16 finału Orlęta przegrały w Reszlu z Bałtykiem Gdynia 0:1, decydująca bramka padła 89 minucie.
Sezon 1993/ 94 Orlęta zakończyły na 11 miejscu, Jeziorak na drugim, natomiast Warmia Olsztyn na 10. Sezon 1994/95, to najlepszy sezon wszystkich klubów województwa olsztyńskiego. Stomil awansował do pierwszej ligi, Jeziorak do drugiej ligi, Orlęta zajęły ósme miejsce, a Warmia 14 miejsce. Orlęta w 1995 roku kolejny raz wygrały Wojewódzki Puchar Polski. Na stadionie w Mrągowie ponownie wygrały 4:1 z Jeziorakiem Iława.
Niestety w pierwszej rundzie Pucharu Polski Rodło Kwidzyn pokonało Orlęta Reszel 2:1. W kolejnym sezonie klub reszelski przeżywał kłopoty organizacyjne i pomimo dzielnej postawy w rozgrywkach, spadł do czwartej ligi. Po spadku Roman Uglarenko prowadził Orlęta w czwartej lidze. W sezonie 1996/97 tylko jesienią. Wiosną 1997 roku rozpoczął pracę w Tęczy Biskupiec i wprowadził ten klub do trzeciej ligi. Trenerem w Orlętach natomiast został Mieczysław Gass i awansował do trzeciej ligi. W sezonie 1997/98 było w klubie Orlęta Reszel, aż trzech trenerów. Orlęta osłabione kadrowo zajęły 18 miejsce i spadły do czwartej ligi.
W sezonie 1999/2000 Uglarenko prowadził Mrągowię Mrągowo – 4 liga. W sezonie 2000/2001 – Granicę Kętrzyn . W latach 2001-2006 wrócił do Reszla i prowadził zespół 4 lidze. Sezon 2007/2008 spędził w klubie Mamry Giżycko. Ostatni powrót do klubu z Reszla w Klasie Okręgowej miał miejsce na sezony 2008-2010. W sezonie 2011/12 zrezygnował z powodu problemu zdrowotnych. Zespół był wtedy na piątym miejscu. Trener Zbigniew Klimko dokończył rozgrywki i awansował do czwartej ligi.
W dokładnym opisie pracy trenerów w Orlętach Reszel korzystałem ze świetnie opisanej historii – „Ocalić od zapomnienia”.