Bogusław Oblewski urodzony 11 październik 1957 w Kraśniku pseudonim „Bolo”. Obrońca/pomocnik
Treningi piłkarskie w drużynie FKF Stal Kraśnik rozpoczął z inspiracji swojego ojca, który motocyklem dowoził Bogusia z Bączyna oddalonego o 8 km od Kraśnika. Pierwszym trenerem był Ryszard Łysanowicz, który zorientował się, że trafił na prawdziwy talent. Bogusław przeszedł wszystkie kategorie wiekowe i w wieku 18 lat zaczął występować w zespole seniorów grającej w III lidze Stali Kraśnik.
Strzelał dużo bramek, a jego drużyna zajęła pierwsze miejsce w swojej grupie III ligi i grała w barażach o wejście do drugiej ligi z takimi zespołami jak: Raków Częstochowa, Radomiak Radom i Hutnik Nowa Huta. Do drugiej ligi awansował Hutnik, a młodym Bogusławem zainteresowały się inne kluby. Dostał propozycję od drugoligowej Siarki Tarnobrzeg, ale chyba Legia była szybsza i został powołany do służby wojskowej. Przysięgę żołnierską złożył w Orzyszu i zameldował się w stołecznym klubie. Trenerem Legii w tym czasie był Andrzej Strejlau, a kolegami z drużynie: Majewski, Miłoszewicz, Topolski i Janas. Bogusław uczestniczył w 1979 roku w pożegnalnym meczu Kazimierza Deyny, w którym Legia wygrała z Manchesterem City. Oblewski debiutował w wyjazdowym meczu Legii z Odrą Opole, przegranym 1:2 strzelił wtedy bramkę.
W 1980 roku zdobył z Legią Puchar Polski. W barwach Legii rozegrał sześć spotkań i po zakończeniu służby wojskowej przeszedł do Lecha Poznań. Lata 1980-84 to najlepszy lata kolejarza w lidze. Trener Wojciech Łazarek potrafił z drużyną zdobyć dwukrotnie mistrzostwo polski w latach 83-84 oraz Puchar Polski w 1984 roku. Na spotkania przychodziło po 30-40 000 widzów. Oprócz dwóch tytułów mistrzowskich oraz dwóch pucharów Polski Bogusław wystąpił w 10 spotkaniach rangi UEFA.
Lech pokonał w Poznaniu mistrza Hiszpanii Athletic Bilbao 2:0. W Hiszpanii Baskowie odrobili straty i pokonali Lecha 4:0. Kolegą Bogusława w drużynie był między innymi Janusz Kupcewicz. W latach 1980-84. Bogusław rozegrał w Lechu 107 spotkań i zdobył 9 goli. W 1985 roku po pięciu sezonach w Lechu Poznań Bogusław wraz z żoną Teresą i córeczką Aleksandrą przeprowadzili się do Gdańska, gdzie przez 4 lata występował w pierwszej ligowej Lechii Gdańsk. Tu rodziły się kolejne córki Natalia, Lena i Wiktoria. Otrzymał mieszkanie we Wrzeszczu, gdzie mieszka do dzisiaj.
W Lechii w latach 1985-89 rozegrał 30 spotkań w pierwszej lidze. W wieku 32 lat wyjechał do Szwecji i podpisał kontrakt z drugoligowym klubem FC Delsbo. Był tam pierwszym obcokrajowcem. Przez dwa lata rozegrał około 70 spotkań. Po powrocie do Gdańska wspólnie ze swoim przyjacielem z boiska Bogusławem Kaczmarkiem przeniósł się w 1992 roku do drugoligowego Stomilu Olsztyn. Po latach w roli ofensywnego pomocnika został z racji wielkiego doświadczenia ostatnim obrońcą. W drużynie pełnił także rolę jednego z asystentów trenera Kaczmarka. W sezonie 1992/93 rozegrał w barwach klubu fabryki opon 25 spotkań w drugiej lidze. Następnym sezonie rozegrał również 25 spotkań i wspólnie z drużyną Stomilu awansował do pierwszej ligi.
W pierwszym sezonie olsztyńskiego klubu w pierwszej lidze zagrał 21 spotkań, a Stomil zajął 14 miejsce. Grałby zapewne więcej, ale uczestniczył w wypadku samochodowym. W kolejnym sezonie rezygnację z funkcji prowadzenia Stomilu złożył trener Kaczmarek. Jego miejsce zajął Ryszard Polak i wraz z asystentem Mieczysławem Korzeniewskim. W klubie zrobił się straszny bałagan sponsor zabrał ze sobą do Jezioraka Iława trenera Józefa Łobockiego oraz Talika, Jackiewicza, Bacę, Zajączkowskiego i Róga. Po przegranym spotkaniu Stomilu w Olsztynie 1:4 ze Stalą Mielec z pracy zrezygnował trener Polak, a zastąpił go Mieczysław Korzeniewski. Prawdziwym prowadzącym był jednak Bogusław Oblewski.
Po trzech kolejnych wygranych 1:0 z Lechem w Poznaniu, 1:0 z Zagłębiem w Olsztynie i 2:1 z Hutnikiem w Olsztynie, Stomil zakończył rozgrywki na szóstym miejscu – najlepszym w historii gry w pierwszej lidze. W sezonie tym Bogusław zagrał 8 spotkań w pierwszej lidze. Ogółem dorobek Bogusława Oblewskiego w pierwszej lidze to 236 spotkań i 13 zdobytych bramek.
Bogusław Oblewski jako trener: W sezonie 1996/97 prowadził Stomil w 23 spotkaniach. Formalnie w protokole figurował trener Dariusz Janowski, który posiadał licencję PZPN. Brak uprawnień spowodował, że opuścił Olsztyn i w Warszawie ukończył kurs trenerski.
Jako trener prowadził następujące kluby 2000-2001 Hutnik Warszawa, 2001-2002 Okęcie Warszawa, 2004 Mazowsze Grójec i Jeziorak Iława, 2004-2005 Pomezania Malbork, 2005-2006 Narew Ostrołęka, 2009 Hutnik Warszawa i Orkan Rumia, 2010-2011 ponownie Okęcie Warszawa a także Żyrardowianka. 2023 roku Bogusław Oblewski został uhonorowany odsłonięciem tablicy w alei gwiazd Krasickiego sportu.
Cezary Baca urodzony 25 kwiecień 1969 roku w Olsztynie wychowanek klubu Warfama Dobre Miasto – napastnik 172 cm wzrostu. W tym klubie grał od 1979 do 1986 roku. Utalentowanym juniorem zainteresował się trener Warmii Olsztyn Mieczysław Bania, który w 1986 roku po zdobyciu Mistrzostwa województwa juniorów awansował z zespołem do Ligi międzywojewódzkiej. Cezary grał w zespole w Warmii i w sezonie 1986/87 drużyna zajęła drugie miejsce w makroregionie warmińsko-mazursko- białostockim. Wygrała wtedy drużyna Jagiellonii, która zdobyła mistrzostwo Polski. W następnym sezonie Cezary grał w klubie Orlęta Reszel, który występował III lidze.
Po ukończeniu szkoły średniej i w zdaniu matury zgłosił się do Szczytna do Oficerskiej Szkoły i w latach 1988-91 grał w trzecioligowym zespole Gwardii Szczytno. Stomil Olsztyn trenowany przez Jerzego Budziłka w 1991 roku awansował do drugiej ligi. Cezary Baca przeszedł do Stomilu w sezonie 1991/92 i rozegrał w drugiej lidze 30 spotkań i zdobył 13 bramek, stając się najlepszym strzelcem w zespole.
Wspólnie z kolegą z Warmii Januszem Prucheńskim stanowili bardzo groźny duet w drugoligowych rozgrywkach. W sezonie 1992/93 w 34 spotkaniach zdobył 15 bramek. Po zakończeniu sezonu 1 lipca 1993 roku wyjechał do Niemiec i grał w klubie VFL Herzlocke – Regionalna Liga Nord. W 1994 roku powrócił do Olsztyna do Stomilu i rozegrał 8 spotkań. Drużyna pod wodzą Bogusława Kaczmarka awansowała do I ligi. W nagrodę zawodnicy w Stomilu otrzymali 10 Fiatów 126p do podziału pomiędzy wszystkich. Większość sprzedała te samochody i podzieliła się pieniędzmi. W pierwszym sezonie w pierwszej lidze Czarek Baca rozegrał 33 spotkania, w których zdobył 8 bramek.
Wspólnie z Sylwestrem Czereszewskim byli najlepszymi strzelcami Stomilu. Strzelał bramki Widzewowi Łódź, Hutnikowi Kraków, Sokołowi Pniewy, dwie Pogoni Szczecin, dwie Legii Warszawa. Następny sezon 1995/96 spędził w Jezioraku Iława i wraz z Piotrem Wieczorkiem i trenerem Łobockim odeszli ze Stomilu: Bartosz Jurkowski, Piotr Zajączkowski, Jarosław Talik, Dariusz Jackiewicz i Paweł Róg. Po latach Czarek stwierdził, że była to zła decyzja. W Jezioraku w sezonie 1995/96 rozegrał 21 spotkań, w których zdobył 7 bramek. Wyjechał do Finlandii i w klubie, w którym kilka lat przedtem trenerem był Jerzy Wojtowicz – Vassan Pallosevra, rozegrał w latach 1997-98 – 26 spotkań i zdobył pięć bramek. Po powrocie z Finlandii rozegrał w 1998 roku pięć spotkań w drugiej lidze.
Karierę zawodową zakończył w 1999 roku w drugoligowym Jezioraku – zagrał dwa spotkania i pięć spotkań w olsztyńskie drugoligowej Warmii. W polskiej pierwszej lidze rozegrał 33 spotkania i zdobył w nich osiem bramek. Grał także rekreacyjnie w GLKS Jonkowo, gdzie w latach 2009-11 był także grającym trenerem. Następnymi klubami, które trenował były Polonia Lidzbark Warmiński w 2012 roku, DKS Dobre Miasto w 2013 oraz zespół juniorów Stomilu Olsztyn w 2019 roku. W dniu 1 czerwca 2024 roku uczestniczył w spotkaniu z okazji 30. rocznicy awansu do drugiej ligi zespołu Stomilu.
Janusz Prucheński urodzony 9 lipca 1970 roku w Olsztynie. Rozpoczynał w Stomilu, ale pierwsze zgłoszenie ma w klubie GKS Gwardia Olsztyn – napastnik/pomocnik.
Po likwidacji w 1985 roku sekcji piłki nożnej w Gwardii, przeszedł do Warmii Olsztyn. Z klubem kolejowym w 1986 roku zdobył mistrzostwo województwa olsztyńskiego juniorów i awansował do Ligi międzywojewódzkiej. Czuje się wychowankiem Warmii, gdyż tam rozwijał swój talent. W sezonie 1986/87 drużyna juniorów Warmii zajęła drugie miejsce w makroregionie. W 1988 roku przeszedł do Stomilu Olsztyn. W drugiej lidze w sezonie 1988/89 rozegrał 18 spotkań. Stomil pomimo zajęcia 11 miejsca został w wyniku reorganizacji tej klasy spadkowiczem. Kolejne dwa sezony rozegrał w trzeciej lidze. W sezonie 1989/90 – 34 spotkania i cztery gole. W sezonie 1990/91, Stomil trenowany przez Jerzego Budziłka wraz z Polonią Warszawa awansował do drugiej ligi. Rozegrał wtedy 17 spotkań i zdobył aż 13 bramek. Przez kolejne trzy sezony wraz z Cezarem Bacą kolegą z juniorów Warmii tworzyli bardzo groźny duet w ofensywnych akcjach Stomilu i strzelali dużo bramek.
Sezon 1991/92 – 32 spotkania i 11 bramek. W kolejnych sezonach 1992/93 – 32 spotkania i 13 goli. W sezonie 1993/94 Stomil awansował do pierwszej ligi a Janusz rozegrał 24 spotkania i zdobył jedną bramkę. Po wejściu do pierwszej ligi Janusz został wypożyczony do Polonii Warszawa. Jesienią 1994 roku w drugiej lidze rozegrał 18 spotkań i zdobył trzy bramki. Powrócił do Stomilu wiosną 1996 roku w spotkaniu wygranym przez Stomil z Wartą Poznań 3:1 zdobył bramkę. Kolejną bramkę zdobył w spotkaniu z Sokołem Pniewy, gdy Stomil wygrał 4:0 oraz w meczu z Lechem Poznań 1:0.
W sezonie tym rozegrał 18 spotkań w barwach Stomilu. W kolejnym sezonie po odejściu wielu zawodników nie uzyskał uznania trenera Ryszarda Polaka i rozegrał tylko dwa spotkania. Przeniósł się do Górniczego Klubu Sportowego w Bełchatowie. klub ten awansował do drugiej ligi i potrzebował wzmocnień. Spędził tam dwa sezony, w których rozegrał 52 spotkania w pierwszej lidze i zdobył 9 goli. Przeżył także piękną przygodę w Pucharze Polski: Petrochemia Płock – GKS Bełchatów 0:2. GKS w 1/8 finału pokonał w Tarnobrzegu Siarkę 5:1. W ćwierćfinale w Bełchatowie wygrał 3:1 z Szombierkami Bytom. Wielką sensacją było w półfinale zwycięstwo GKS-u Bełchatów z Widzewem Łódź 2:1, wtedy Janusz Prucheński strzelił gola. W finale 16 czerwca 1996 roku na stadionie Polonii Warszawa w obecności 10 000 widzów Ruch pokonał Bełchatów 1:0 . To był wielki sukces klubu z Bełchatowa, a także osobisty Janusza Prucheńskiego. Po spadku GKS Bełchatów z pierwszej ligi różnicą bramek z Ruchem Chorzów Janusz zagrał kilka spotkań w Hutniku Warszawa i wyjechał do Finlandii w 1998 roku. W klubie FF Jaro rozegrał cztery spotkania. Grał tam z kolegą ze Stomilu Piotrem Zajączkowskim. 1999 rok spędził w Malborku w Pomezanii Malbork – III liga.
W 1999 roku wyjechał do Luksemburga i grał tam w klubach FC Yong Boys Diekrich, FC Jevnesces Schierchen i FC Amis Sportfs Hesingen. W 2008 roku został grającym trenerem tego klubu. Mieszka na stałe w Luksemburgu.
Paweł Róg urodzony 9 sierpień 1973 w Rzeszowie – wychowanek CWKS Resovia Rzeszów – napastnik 173 cm wzrostu.
Utalentowanym zawodnikiem zainteresował się trener kadry juniorów Wiktor Stasiak i został powołany do reprezentacji podczas Mistrzostw Europy U-19 w Niemczech. W 1992 roku zagrał w dwóch spotkaniach Niemcy vs Polska 3:2 i w 1/4 finału w którym Polska przegrała z Anglią 1:6. W latach 1990-93 występował w trzecioligowej Resovii Rzeszów i rozegrał w tym czasie 70 spotkań w których zdobył 15 bramek. Trener Stomilu Józef Łobocki był w tym czasie jednym z asystentów trenera Stasiaka i poznał możliwości piłkarskie młodego Pawła. Namówił sponsora Stomilu Piotra Wieczorka do transferowania Pawła do drugoligowego Stomilu. Paweł przyjechał do Olsztyna i bardzo szybko zaaklimatyzował się w zespole. Wesoły, beztroski, był także maskotką w szatni olsztyńskiego klubu. W sezonie 1993/94 zagrał 15 spotkań, w których zdobył trzy bramki. Świętował wspólnie z całym zespołem awans do pierwszej ligi.
W pierwszym sezonie gry w pierwszej lidze miał swoje „5 minut”. Jesienią 1994 roku rozegrał sześć spotkań i zdobył bramkę w Częstochowie w przegranym 1:2 spotkaniu z Rakowem. Wiosną 1995 roku został wypożyczony do drugoligowej Polonii Warszawa. Po powrocie do Stomilu latem 1995 roku wraz ze swoim sponsorem i właścicielem karty zawodnika Piotrem Wieczorkiem trenerem Józefem Łobockim i grupą kolegów przeszedł do drugoligowego Jezioraka Iława. 28 maja 1996 roku Paweł Róg strzelił bramkę w przegranym meczu z Legią 1:3 – Jeziorak zajął 8 miejsce.
Szybko wkomponował się w drużynę iławskiego klubu. Sezon 1995/96 Jeziorak zakończył na czwartym miejscu. Snuto nawet plany związane z awansem do drugiej ligi. W następnym sezonie jesień była niezła w wykonaniu drużyny Jezioraka, ale wiosną 1997 roku drużyna prezentowała dużo słabiej.
Winą obarczono niektórych zawodników. Drużynę opuścili: Daniel Dyluś. Bartosz Jurkowski, Dariusz Jackiewicz, Piotr Zajączkowski, Cezary Baca, Robert Kiłdanowicz, Tomasz Ogiński i Paweł Róg. Ale jak to w futbolu nie było winnych. Jeziorak grając młodymi piłkarzami zakończył sezon na ósmym miejscu. Paweł Róg wrócił w swoje rodzinne strony. W latach 1997-98 grał w trzecioligowej drużynie Pogoń Leżajsk. Sezon 1999/2000 spędził w klubie Kamax Kańczuga. Próbował w 2002 roku grać w III ligowej drużynie Lubuszanin Drezdenko. Karierę piłkarską zakończył w 2003 roku w MKS Kańczuga. Paweł jest jednym z wielu młodych piłkarzy, którzy nie wykorzystali swojego talentu. Jak sam przyznał był spryciarzem na boisku i poza nim. Od lat mieszka i pracuje we Francji
Paweł Charbicki urodzony 6 listopada 1965 roku w Łodzi – bramkarz 181 cm
Wychowanek klubu z dzielnicy Chojny w Łodzi o nazwie Chojeński Klub Sportowy. Paweł grał w tym klubie do czasu powołania w 1985 roku do odbycia obowiązkowej służby wojskowej. Odbył ją w Kętrzynie i grał w tym czasie w miejscowym klubie Granica – klasa okręgowa. Po zakończeniu służby wojskowej grał krótko w klubie Sokół Ostróda – klasa okręgowa. Został dostrzeżony przez trenerów Stomilu. W listopadzie 1986 roku został zawodnikiem olsztyńskiego klubu.
W sezonie 1987/88 Stomil awansował do drugiej ligi. Paweł Charbicki w drugiej lidze rozegrał 23 spotkania, a kończący karierę bramkarską Marek Szter 7 spotkań. W sezonie 1989/90 rozegrał w III lidze 18 spotkań, Marek Szter 3, a Andrzej Bohdanowicz 16.
W 1990 roku wyjechał na prawie 2 lata do słonecznej Hiszpanii. Jak wspomina ten wyjazd był konfrontacją z pracą i życiem na zachodzie. Powrócił z chęcią do dalszego rozwoju sportowego. Po powrocie do kraju, w Stomilu była duża rywalizacja. Na pozycji bramkarza musiał rywalizować z Andrzejem Bohdanowiczem i młodym Jarosławem Talikiem. W sezonie 92/93 rozegrał 4 spotkania w II lidze natomiast w następnym sezonie 5 spotkań. W pierwszym sezonie gry w pierwszej lidze w 1994/95 wygrał sportową rywalizację z Jarkiem Talikiem i rozegrał 24 spotkania.
W następnym sezonie do Stomilu przyszedł Kazimierz Sidorczuk – bramkarz z dużym dorobkiem sportowym w Lechu Poznań. W sezonie tym rozegrał 33 spotkania i tylko w jednym zastąpił go Paweł Charbicki. W sezonie 1996/97 Kazimierz Sidoczuk rozegrał jesienią 15 spotkań. Wiosną 1997 roku Charbicki rozegrał 14 spotkań w pierwszej lidze. Ogółem w barwach Stomilu w pierwszej lidze bronił w 39 spotkaniach. W następnym roku przeszedł do drugoligowej Warmii Olsztyn.
Karierę piłkarską zakończył w Świcie Nowy Dwór Mazowiecki do którego klubu przeszedł z trenerem Jerzym Budziłkiem w 1999 roku. Paweł Charbicki jest absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku. Od 34 lat wraz z żoną Elżbietą również absolwentką AWF w Gdańsku prowadzi znany w Olsztynie Polestra Fitness Club. Z okazji 70-lecia klubu został nominowany wraz z Kazimierzem Sidorczukiem, Jarosławem Bako i Piotrem skibą do plebiscytu na najlepszego bramkarza. Ze Stomilem utrzymywał szerokie kontakty. Przez pewien czas był trenerem. Jego klub był bezpłatnie miejscem treningów piłkarzy Stomilu. Syn Bartek grał w juniorach Stomilu w klasie międzywojewódzkiej. Natomiast młodszy pobawił się w roli bramkarza, ale wybrał studia, jest prawnikiem. Paweł Charbicki jestem częstym uczestnikiem Memoriału Biedrzyckiego. W 2018 roku podczas spotkania Stomilu z Bytovią Bytów uhonorowano go okolicznościową koszulką.
W dniu 1 czerwca uczestniczył w meczu z okazji 30.rocznica awansu do pierwszej ligi. Za swoją karierę sportową mądrość i pracowitość jest szanowany przez kolegów i fanów Stomilu
*Zdjęcia piłkarzy przy ich imionach i nazwiskach – źródło stomil.olsztyn.pl
Wojciech Linow