Andrzej Jankowski urodzony 5 lutego 1967 roku w Olsztynie obrońca 183 cm wzrostu – wychowanek Olsztyńskiego Klubu Sportowego Stomil Olsztyn.
W klubie tym grał we wszystkich kategoriach młodzieżowych. W zespole seniorów Stomilu grał w III lidze od sezonu 1985/86 – szóste miejsce. W sezonie 1986/87 Stomil zajął drugie miejsce w III lidze. Zespół Stomilu prowadzony przez trenera Zbigniewa Wodniaka w 1988 roku wygrał rozgrywki w III lidze i awansował do II ligi. Andrzej Jankowski w sezonie 1988/89 rozegrał w II lidze 13 spotkań.
W kolejnym sezonie 1989/90 Andrzej rozegrał 7 spotkań w III Lidze. W sezonie 1990/91 do II ligi awansowały dwa zespoły Polonia Warszawa i Stomil Olsztyn. Andrzej Jankowski rozegrał w zespole Jerzego Budziłka w III lidze 10 spotkań. W kolejnych latach staje się podstawowym zawodnikiem drugoligowego zespołu Stomilu. W sezonie 1991/92 rozegrał 24 spotkania, a w kolejnym 1992/93 aż 33 spotkania, w których zdobył pięć bramek. Przez pewien czas był nawet kapitanem zespołu.
W sezonie awansu do pierwszej ligi 1993/94 rozegrał wszystkie spotkania w drugiej lidze, a trener Kaczmarek mógł liczyć na swojego ostatniego obrońcę. Wiosną 1994 roku strzelił bramkę na 1:0 w wygranym ważnym spotkaniu z Radomiakiem Radom. W pierwszej lidze, w pierwszych latach pobytu był podstawowym obrońcą. W sezonie 1994/95 rozegrał 31 spotkań, w następnym także 31 i strzelił trzy gole. W sezonie 96/97 – 24 spotkania i dwa gole i w sezonie 97/98 – 21 spotkań i jedna bramka.
Mając 31 lat wyjechał do Belgii i grał w klubie Royal Rancing Club Tournaisien – III liga. Po roku powrócił do Olsztyna i w sezonie 1999/2000 rozegrał 12 spotkań w Stomilu w pierwszej lidze. Ogółem w pierwszej lidze obecnie ekstraklasa rozegrał 119 spotkań zdobył 6 goli. W barwach Stomilu rozegrał 211 spotkań i strzelił 16 bramek.
W 2000 roku ponownie wyjechał do Belgii i dwa sezony grał w klubie Royal Francis Borains. Sezony 2002-2005 spędził we Francji w klubie Meaux. Po kolejnej przeprowadzce tym razem do Luksemburga, grał w klubach FC Juenesse Schierren – 2006/07, a następne lata 2007-2013 spędził grając w FC Erpoldange – Luksemburg. Andrzej został w 2020 roku przez kibiców wybrany do jedenastki 75-lecia Stomilu Olsztyn. Od wielu lat mieszka w Luksemburgu. Ukończył kurs trenerski prowadził zajęcia szkoleniowe w klubach I i II ligi tego kraju. Uczestniczy w memoriałach poświęconych Andrzejowi Biedrzyckiemu. Jak sam wspomina – „Dla mnie gra w Stomilu i awans do ekstraklasy to wspomniała i niezapomniana chwila”.
Robert Kiłdanowicz urodzony 21 października 1969 roku w Szczecinie wychowanek olsztyńskiego klubu sportowego Stomil Olsztyn – pomocnik 180 cm wzrostu.
Wraz z drużyną juniorów Stomilu Olsztyn w 1986 roku zdobył srebrny medal Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w Bełchatowie. W finałach zdobył trzy bramki i został uznany najlepszym zawodnikiem Stomilu. Wspólnie z reprezentacją województwa olsztyńskiego w 1988 roku wygrał Puchar imienia doktora Jerzego Michałowicza w Płocku – trener Józef Łobocki.
Grał w drużynie seniorów Stomilu Olsztyn w sezonie 1987/88. W 1988 roku świętował z zespołem awans do drugiej ligi. Skończył średnią szkołę i w 1988 roku zdał egzamin na studia trenerskie w filii AWF w Łodzi. W sezonie 1988/89 rozegrał dwa spotkania w zespole Widzewa Łódź. W sezonie 1989/ 90 wypożyczony został do zespołu Włókniarz Pabianice i grał w trzeciej lidze. W 1990 roku przeniósł się do Poznania i w sezonach 1990/92 rozegrał w pierwszoligowej Olimpii Poznań 20 spotkań i strzelił dwa gole. Trener kadry młodzieżowej powołał Roberta na mecz Polska vs Walia U21. W Olimpii grał z kolegą ze Stomilu Piotrem Tyszkiewiczem. Z Olimpii Poznań odszedł 1 czerwca 1993 roku do drugoligowej Warty Poznań i rozegrał 18 spotkań, w których zdobył dwie bramki – awans do pierwszej ligi.
W zespole Sokół Pniewy rozegrał w 1993 roku dwa spotkania w pierwszej lidze. Sezon 1994/95 spędził w Polonii Warszawa. Do Olsztyna powrócił i w sezonie 95/96 i rozegrał dwa spotkania w pierwszej lidze. W tym samym sezonie w Śląsku Wrocław rozegrał dziewięć spotkań w pierwszej lidze. W roku 1996 grał w Jezioraku Iława – II liga, a następnie w drugoligowym zespole Hetman Zamość. W 1997 roku zdecydował się dołączyć do Aluminium Konin.
Kolejny sezon spędził w siódmym klubie pierwszoligowym czyli w szczecińskiej Pogoni i rozegrał tam 5 spotkań. Ogółem w pierwszej lidze rozegrał 58 spotkań i zdobył dwie bramki. Karierę zawodnika zakończył w Niemczech w sezonie 1998/99 grał w FV Babelsberg 03 – Regional Nord (trzeci poziom rozgrywkowy).
Manager piłkarski, prezes Stomilu Olsztyn w pierwszej lidze 30 czerwca 2014 r. – 19 luty 2015 r..
Piotr Tyszkiewicz urodzony 4 września 1970 roku w Ostródzie. Wychowanek Olsztyńskiego Klubu Sportowego Stomil Olsztyn – środkowy napastnik 187 cm.
Wyróżniający się zawodnik o doskonałych warunkach fizycznych w zespołach młodzieżowych. Z drużyną juniorów zdobył srebrny medal w 1986 roku podczas Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w Bełchatowie. Trenerem drużyny był Jerzy Budziłek. W reprezentacji juniorów województwa olsztyńskiego w 1988 roku walczył złoty medal Pucharu imienia doktora Jerzego Michałowicza -trenerem drużyny był Józef Łobocki. Piotr w wieku 17 lat łączył grę w zespole juniorów z występami w zespole seniorów grającymi w III lidze. W sezonie 1987/88 Stomil awansował do drugiej ligi.
Drużyna olsztyńska grała przez rok w drugiej lidze, a Piotr Tyszkiewicz zagrał 21 spotkań i zdobył pięć bramek. Po zakończeniu szkoły średniej Piotr otrzymał propozycję przejścia do pierwszoligowego zespołu Zagłębia Lubin. Spędził w miedziowym klubie sezony 1989-91 i rozegrał w tym czasie 5 spotkań w pierwszej lidze. W 1991 roku mógł świętować zdobycie mistrzostwa Polski wraz ze starszymi kolegami ze Stomilu Jarosławem Bako i Adamem Zejerem, ale wiosną odszedł do Olimpii Poznań. W Poznaniu w sezonie 91/92 zagrał 19 spotkań w pierwszej lidze i strzelił dwa gole. Grał tam również Robert Kiłdanowicz.
Następnym klubem pierwszoligowym Piotra był Sokół Pniewy, w którym zagrał 16 spotkań. Chcąc sprawdzi swoje umiejętności w klubie na zachodzie Europy, wyjechał do Szwajcarii gdzie grał w klubie FC Baden. Następnie przeniósł się do Bundesligi do klubu VfL Wolfsburg. W sezonach 1995-98 rozegrał 61 spotkań, w których zdobył 14 bramek – 49 spotkań grał w drugiej Bundeslidze i strzelił 13 goli.
W meczu z finalistą Pucharu Zdobywców Pucharów VFB Stuttgart wystąpił na boisku i zdobył zwycięską bramkę – 1:0. Oficjalnie w kadrze meczowej w Bundeslidze był 12 razy.
Kolejne sezony 1998-2000 spędził w regionalnej lidze Nord w klubie TSV Eintracht 1895 Bransveig. Grał w 25 spotkaniach i zdobył 10 bramek. Po powrocie do kraju, mając 30 lat, powrócił do Stomilu Olsztyn. W roku 2001 wyjechał do Poznania i grał w Lechu Poznań. Po ponownym powrocie do Olsztyna w sezonie 2001/2002 rozegrał w barwach Stomilu dwa spotkania w pierwszej lidze. Ogółem portal 90 minut wyliczył, że rozegrał 42 spotkania i strzelił dwie bramki w pierwszej lidze (obecnie ekstraklasa). Karierę sportową zakończył grając w latach 2001-2003- III liga w zespole Warmii Grajewo. Trener Zbigniew Kieżun w klubie tym zmontował bardzo dobry zespół, który zdobył Puchar Polski na szczeblu województwa podlaskiego. W roku 2003 grał tam także Piotr Zajączkowski.
Piotr Tyszkiewicz jako trener w sezonie 2002/2003 prowadził Stomil Olsztyn. W 2003 roku Ceramikę Opoczno, a w sezonie 2004/2005 Kujawiak Włocławek. Prowadzi również usługi menadżerskie oraz treningi indywidualne w swoim ośrodku w Dorotowie. Znany jest z felietonów na tematy piłki nożnej w Olsztynie – Dorotowo 3E. Żona Piotra Tyszkiewicza jest byłą, wielokrotną reprezentantką kraju w koszykówce – Beata Krupska-Tyszkiewicz.
Wojciech Linow