Trener Jerzy Wojnowski ur.1.01.1954 r. w Olecku.
Pochodzi z usportowionej rodziny. Jego starszy o 4 lata brat Romuald był nauczycielem i trenerem w klubie Korab Olecko. Wychował 65 medalistów Mistrzostw Polski w L-a, w różnych kategoriach wiekowych. Jerzy podążył w jego ślady. Bardzo szybko rozpoczął treningi piłkarskie w klubie MLKS Czarni Olecko. Grał we wszystkich kategoriach wiekowych, od trampkarzy, poprzez juniorów aż do występów w zespole seniorów.
Po zakończeniu liceum zdał egzaminy wstępne do Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Gdańsku. W 1978 roku ukończył studia z tytułem magistra WF i trenera II klasy piłki nożnej. Został zatrudniony w SP 2 w Olecku. Jednocześnie rozpoczął pracę szkoleniową w swoim klubie Czarni Olecko. Dał się poznać jako utalentowany i pracowity trener. W okresie swojej pracy potrafił udowodnić, że nawet w małym środowisku można zachęcić młodzież do systematycznej pracy i uzyskać postępy szkoleniowe.
Ze swoją drużyną ze Szkoły Podstawowej nr 2 kilkukrotnie uczestniczył w ogólnopolskiej imprezie organizowanej przez Ludowe Zespoły Sportowe – Piłkarska Kadra Czeka. W 1994 roku drużyna Jerzego Wojnowskiego wygrała finały województwa suwalskiego i zajęła pierwsze miejsce w krajowym finale, który odbył się w Ustce. Był to dziesiąty, jubileuszowy turniej pod patronatem Premiera RP Waldemara Pawlaka. W całym kraju startowało 2700 szkół i ponad 43 tysiące dzieci.
W trakcie swojej pracy w Czarnych Olecko wychował i nauczył abecadła piłkarskiego kilku zawodników, którzy odnosili sukcesy w klubach ligowych, na stadionach całego kraju. Pan Jerzy na emeryturę nauczycielską przeszedł w 2010 roku. Natomiast w klubie pracował do 2014 roku. Przedstawiam sylwetki czterech wychowanków Pana Jerzego.
Piłkarz, nauczyciel, trener, burmistrz Olecka Karol Sobczak. Urodzony 27 lutego 1972 roku pomocnik 179 cm wzrostu.
Pierwszym trenerem Karola w Czarnych Olecko był łowca talentów Jerzy Wojnowski. W czasie treningów i gry w zespołach młodzieżowych wykazał się dużym talentem i pragną podnosić swoje umiejętności piłkarskie. W wieku 16 lat przechodzi do Wigier Suwałki grających w III lidze w sezonie 1988/89. Gra w juniorach i w III lidze. Powoływany był także do kadry juniorów Polski U17. Po maturze przenosi się do Gdańska na studia w Akademii Wychowania Fizycznego. Chce grać w drugoligowej w tym czasie Lechii Gdańsk. Trenerem tego zespołu był Bogusław Kaczmarek. Popularny Bobo szybko poznał się na talencie Karola i już 28 lipca 1990 roku młody 18-letni Sobczak zadebiutował w drugoligowym zespole.
Był sprawdzany w młodzieżowej kadrze U21. W sezonie 1991/1992 rozegrał 23 spotkania. W następnych latach wchodził na boisko w drugiej lidze 6, 30, 20 i 30 razy.
W Lechii Gdańsk do jesieni 1995 roku rozegrał ogólnie 129 spotkań ligowych w drugiej lidze i 6 meczów w Pucharze Polski. W tym czasie strzelił 19 bramek. Kolegą Karola w Lechii był Rafał Kaczmarczyk zawodnik Stomilu Olsztyn. Po spadku Lechii Gdańsk do III ligi przeszedł do Polonii Warszawa, gdzie grał w sezonie 1996/97. Debiutował w pierwszej lidze 31 lipca 1996 roku w spotkaniu Polonia vs Lech Poznań wynik 2:1. W Polonii Warszawa rozegrał 5 spotkań w pierwszej lidze oraz jedno w pucharze.
W sezonach 1997/1999 występował w barwach klubu Hetman Zamość. Był tam podstawowym zawodnikiem. Jak opisuje te czasy jeden z fanów futbolu „Wiosną 1999 roku Hetman był zagrożony spadkiem do III ligi. W spotkaniu z Unią Tarnów musiał wygrać, aby utrzymać się w tej klasie rozgrywek. Spotkanie to oglądało 6000 kibiców. Hetman toczył ciężki bój, aż w 81 minucie zdobył pierwszą bramkę. Za kilka minut pięknym strzałem z dystans popisał się Karol Sobczak i podwyższył prowadzenie na 2:0. Fani Hetmana byli szczęśliwi. Po ostatnim gwizdku wbiegli na boisko aby pogratulować zawodnikom”.
Karol Sobczak ostatni mecz rozegrał w sezonie 2000/2001. Grał w Górniku Łęczna. Klub ten zakończył rozgrywki na trzecim miejscu, a w Pucharze Polski zaszedł aż do ćwierćfinału, w którym przegrał 1:3 z Górnikiem Zabrze.
Karol był absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku i trenerem drugiej klasy. Powrócił do rodzinnego Olecka. Od 2001 roku pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego i jako trener w drużynie Czarni Olecko. W 2007 roku awansował do czwartej ligi, a rok później do trzeciej, co było największym sukcesem tego klubu w historii. Jako szkoleniowiec brał także udział w awansie klubu Płomień Ełk do trzeciej ligi. Był założycielem i trenerem drużyny Unii Olecko, z którym to zespołem w 2014 roku awansował do A klasy. Stale ponosił swoje kwalifikacje. Skończył Studia Podyplomowe z analityki zarządzania. Przez okres 12 lat był Radnym Miasta Olecka, a przez 11 lat przewodniczył radzie. Swoja popularność uzyskaną przez wyniki sportowe wykorzystał w wyborach w 2018 roku.
Z woli mieszkańców 4 listopada został wybrany burmistrzem miasta, a od 23 listopada rozpoczął urzędowanie w ratuszu. Mieszkańcy ponownie powierzyli władzę Karolowi Sobczakowi i w drugiej turze wygrał wybory. Został wybrany na 5-letnią kadencję. Olecko posiada bardzo dobrze rozwiniętą infrastrukturę sportową, piękny stadion lekkoatletyczno – piłkarski oraz korty tenisowe nad jeziorem, a także pływalnie i dużą halę sportową. Szkoły posiadają dobrze utrzymane boiska i salę gimnastyczne. Burmistrz bardzo aktywnie wspiera sport masowy. a miasto organizuje corocznie wiele cyklicznych imprez lekkoatletycznych i tenisowych.
Szczególnie ujęło mnie stwierdzenie Pana burmistrza – „Zawsze byłem, jestem i będę z Olecka, a Czarnym zawdzięczam wiele jako piłkarz i jako trener. To mój klub po prostu. Karol Sobczak wraz z żoną wychowuje dwie córki.
Panie burmistrzu życzę wiele sukcesów oraz uśmiechu od zadowolonych mieszkańców.
Karol Szarnecki urodzony 8 listopada 1976 roku w Olecku napastnik 189 cm wzrost. Wychowanek trenera Jerzego Wojnowskiego w klubie MLKS Czarni Olecko. Napastnikiem zainteresowały się Wigry Suwałki i w sezonach 1997-99 grał w tym najlepszym w województwie suwalskim klubie piłkarskim występującym w tym czasie w III lidze. W trakcie tych rozgrywek jako wyróżniający się napastnik dostał propozycję sprawdzenia swoich umiejętności w pierwszoligowym zespole Petrochemii Płock. W sezonie 1999-2000 rozegrał w Płocku 19 spotkań w pierwszej lidze i zdobył trzy bramki. W roku 2000 wypożyczony z Płocka, grał w drugoligowym zespole KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. Sezon 2001/2002 spędził w Orlenie Płock, który to zespół spadł do drugiej ligi.
Powrócił na Podlasie do Białegostoku i w 2002 roku rozegrał w Jagiellonii w drugiej lidze 9 spotkań, w których strzelił dwie bramki. W Aluminium Konin grającym w III lidze, w sezonie 2002/2003, rozegrał 8 spotkań. Ponownie zagrał w latach 2003-2005 w zespole Wigier Suwałki – IV liga. Powrócił do rodzinnego Olecka i w swoim klubie Czarni Olecko występował w latach 2005-2021. Był jednym z najstarszych zawodników, a jednocześnie grającym trenerem Czarnych Olecko.
Piotr Wojnowski urodzony 15 lutego 1979 roku w Olecku – pomocnik 182 cm wzrostu. Syn trenera klubu Czarni Olecko Jerzego Wojnowskiego. Od najmłodszych lat związany ze stadionem, na którym jego tata prowadził zajęcia z piłkarzami. Grał we wszystkich zespołach młodzieżowych klubu z Olecka. W sezonie 1996/97 powołany do kadry juniorów Polski U17.
Przeniósł się do Białegostoku i grał w zespole juniorów Jagiellonii Białystok. W sezonie 1997/98 występował w kadrze Polski juniorów U18. Grał na wypożyczeniu w czwartoligowym zespole KP Wasilków. Kolejny sezon spędził w Wigrach Suwałki i grał w drugiej lidze. Młodym Piotrkiem zainteresowana była w 1999 roku występująca w pierwszej lidze Petrochemia Płock, ale w klubie tym nie przebił się do gry w tej klasie rozgrywkowej.
Powraca do zespołu Wigier Suwałki i wspólnie z kolegą z Olecka Kamilem Szarneckim gra w III lidze. W sezonie 2001/2002 grał w zespole Jagiellonii Białystok w II lidze i rozegrał 13 spotkań, strzelając dwie bramki. W sezonie 2002/2003 został wypożyczony do zespołu Warmia Grajewo – III liga, a trenerem tego zespołu był Zbigniew Kieżun.
Warmia zdobyła Wojewódzki Puchar Polski. W kolejnym spotkaniu pucharu Warmia przegrała 1:4 w rzutach karnych z pierwszoligowym ŁKS-em Łódź. W zespole tym Piotr Wojnowski grał ze znanymi w Olsztynie Piotrem Tyszkiewiczem i Piotrem Zajączkowskim.
W 2003 roku wyjeżdża do USA i występuje w zespole AAC Eagles Chicago. Po powrocie do kraju w 2004 roku gra w zespole Ruch Wysokie Mazowieckie. Ponownie wylatuje do Chicago i w latach 2004-2008 występuje w polonijnym klubie Polonia Mielec Chicago FC.
Bartosz Romańczuk urodzony 28 października 1983 w Olecku. W 1995 roku w wieku 12 lat rozpoczyna treningi futbolowe w klubie MLKS Czarni Olecko. Pierwszym trenerem Bartosza w zespole młodzika i trampkarza był Jerzy Wojnowski. Po zakończeniu szkoły podstawowej zdaje testy i zostaje przyjęty do znanej młodzieżowej szkółki piłkarskiej w Szamotułach. Uczy się tam i trenuje w latach 1998-2000. W tym czasie powoływany był do reprezentacji Polski juniorów U18. Sezon 2001/2002 spędził na wypożyczeniu w trzecioligowym klubie Lubuszanin Drezdenko. Powołany także do młodzieżowej reprezentacji Polski U20.
Utalentowanym zawodnikiem zainteresował się grający w Bundeslidze VFL Wolfsburg. Młody zawodnik trenował z pierwszym zespołem ze słynnymi zawodnikami spośród których wyróżniał się Stefan Efenberg i Martin Petrofa. W Wolfsburgu przebywał w latach 2002-2006. W pierwszym zespole nie zagrał ani razu, natomiast drugim zespole amatorskim rozegrał 48 spotkań i strzelił cztery gole.
Powrócił do Polski. W sezonie 2006/2007 rozegrał w drugoligowej Jagiellonii Białystok 5 spotkań. Lata 2007-2009 spędził na południu Europy i grał w słonecznej Grecji w drugiej i trzeciej lidze. W klubie AIS Solamina rozegrał 32 spotkania i strzelił jedna bramkę. W Rodos 31 spotkań i 8 bramek. Grał również w zespole Panachoiki.
Po powrocie do Polski podpisał kontrakt z drugoligowym Łódzkim Klubem Sportowym. W sezonie 2010/11 wraz z zespołem ŁKS awansował do ekstraklasy. Ogółem w Łodzi rozegrał 40 spotkań z tego 25 w drugiej i 15 w ekstraklasie i zdobył trzy bramki. W ŁKS-ie grał wspólnie z Maciejem Bykowskim z Elbląga i Piotrem Klepczarkiem ze Stomil Olsztyn.
Dalszą karierę kontynuował w klubie Motor Lublin. W sezonie 2012/13 rozegrał 13 spotkań w drugiej lidze. Lata 2013-2015 spędził w Niemczech grając w regionalnym klubie 1FC Feucht 41 gier i trzy. Karierę piłkarza zakończył w 2016 roku grając w klubie Kłos Gałowo – klasa okręgowa poznańska. Obecnie jest trenerem w tym klubie i współpracuje ze szkółką piłkarską w Szamotułach, w której wcześniej była adeptem piłkarskim.