Henryk Mikołajewski urodzony 4 lipiec 1938 rok w Warszawie napastnik/pomocnik.
Urodził się w Warszawie. Całe dzieciństwo przeżył w okupowanej stolicy. Gdy 1 sierpnia 1944 roku wybuchło powstanie miał 6 lat i widział heroiczną walkę powstańców i gehennę ludności tego pięknego miasta. W czasie powstania rodzina straciła cały dobytek oraz mieszkanie.
W 1945 roku wraz z synami Henrykiem I Jerzym osiedlili się w Ostródzie. W tym mieście nad jeziorem drwęckim Heniek, Jerzy urodzony już w Ostródzie i Zbyszek rozpoczynali swoje przygody z futbolem. Henryk piłkarskie treningi rozpoczął w 1954 roku. Początkowo grał w juniorach a następnie występował w seniorach w III ligowym Sokole Ostróda. Jerzy grał w Sokole, ale większej kariery nie zrobił. Henryk był lewonożnym piłkarzem obdarzonym niezwykłymi warunkami fizycznymi i dobrą techniką.
Trenerzy z OZPN w Olsztynie powoływali go do kadry województwa, w której rozegrał szereg towarzyskich spotkań. Uczył się w Technikum Kolejowym w Olsztynie i codziennie dojeżdżał do szkoły. Podczas nauki poznał Jana Masztalera, który był założycielem a następnie dyrektorem i prezesem KKS Warmia Olsztyn. Pan Jan namawiał Henryka do gry w Warmii. W 1958 roku Mikołajewski został powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej. Wojsko wysłużył w Ostródzie grając w garnizonowym klubie Grunwald, który był w tych czasach czołowym zespołem piłkarskim w województwie olsztyńskim.
W 1960 roku trafił do Warmii Olsztyn i zagrał kilka towarzyskich spotkań. Podczas jednego z nich wypatrzył jego umiejętności piłkarskie znany łowca talentów Lecha Poznań Antoni Skowroński. Henryk Mikołajewski chciał grać w pierwszej lidze i dzięki pomocy trenera Henryka Czapczyka znalazł się w 1961 roku w Poznaniu. Debiutował w Lechu w zimowej scenerii XIX marca 1961 roku w obecności 20 000 widzów.
W 40 rocznicę założenia klubu Lech sensacyjnie pokonał Ruch Chorzów 1:0. Zaadaptował się w drużynie, w której grał jeszcze Teodor Anioła. Występował z takimi zawodnikami jak reprezentant kraju Zygfryd Słoma i Władysław Sobkowiak. Był pierwszym wychowankiem z Warmii i Mazur występującym w pierwszej lidze.
Statystyki występów w Lechu Poznań:
W 1961r. 21 spotkań w pierwszej lidze – jeden gol – 10 miejsce
W 1962 r. 28 spotkań i jeden gol – 11 miejsce
1962/63 20 spotkań – spadek do drugiej ligi
Ogółem 69 spotkań w I lidze i dwie bramki. W Pucharze Polski wystąpił właśnie 8 spotkaniach i zdobył jedną bramkę. W sezonie 1963-64 w drugiej lidze i 23 spotkania spadek do III ligi. W sezonie 1964-65 Lech wygrał trzecią ligę w Wielkopolsce i po barażu ze Starem Starachowice awansował do drugiej ligi. Henryk ostatnie spotkanie w Lechu rozegrał 3 kwietnia 1966 roku. Było to spotkanie drugiej ligi Lech vs Lechia Gdańsk 0:1.
Mikołajewski będąc jeszcze w Olsztynie rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. Do studiowania powrócił i jako jeden z nielicznych w tym czasie grających piłkarzy w Lechu uzyskał tytuł inżyniera w 1972 roku. Pracował na kolei. Był grającym trenerem w rezerwach Lecha Poznań. Karierę piłkarską zakończył w 1974 roku jako grający trener klubu Obra Kościan. Od lat jest na emeryturze mieszka w Poznaniu i kibicuje Lechowi.
Zbigniew Mikołajewski wychowanek wojskowego klubu Grunwald Ostróda, niezwykle utalentowany grał w reprezentacji województwa olsztyńskiego w pucharze Michałowicza w 1963 roku. Jako jedyny z województwa został powołany na ogólnopolskie zgrupowanie juniorów zorganizowane na obiektach AWF Warszawa w 1964 roku. Po wejściu Warmii do drugiej ligi został wraz ze Zbigniewem Szłykowiczem ściągnięty do olsztyńskiego klubu. Debiutował w Warmii w spotkaniu Warmia vs Lublinianka Lublin 1:0. W obecności 6000 widzów wszedł w drugiej połowie spotkania za Wiesława Rogowskiego.
Szybko znalazł się w ścisłej kadrze olsztyńskiego zespołu. W grze charakteryzował się dobrą techniką i sprytem. W spotkaniu 1/16 Pucharu Polski Warmia vs Zawisza Bydgoszcz 2:1 zdobył bramkę na 1:1, a zwycięską strzelił Zbigniew Szłykowicz. Mając 18 lat grał w spotkaniu 1/8 Finału Pucharu Polski Legia Warszawa vs Warmia Olsztyn. Mecz został rozegrany w Warszawie, gdyż Legia grała za kilka dni w Pucharze Europy, Zbyszek Mikołajewski strzelił bramkę na 1:0, a mecz przy sztucznym oświetleniu oglądało 6000 widzów. Legia wygrała 4:1. W drużynie Legii grało w trzech przyszłych trenerów reprezentacji Polski: Piechniczek. Gmoch, Apostel, a kapitanem Legii był Lucjan Brychczy.
W sezonie 1964/65 Zbyszek zdobył pięć bramek natomiast w ramach sezonu 1966/67 strzelił dwie bramki w spotkaniach o wejście do drugiej ligi oraz pięć podczas gry w drugiej lidze. Jesienią 1967 roku powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej. Odbył ją w Wojskowym Klubie Sportowym Zawisza Bydgoszcz, grając w drugiej lidze.
Zbyszek 5 sezonów grał w Bydgoszczy. W tym czasie w drugiej lidze zdobył 6 bramek. Lata 1972-76 spędził w klubie sportowym Arkonia Szczecin. Szkoda, że Zbyszek nie posiadał charakteru swojego starszego brata Henryka. Kariera Zbyszka na pewno potoczyłaby się inaczej. Nie wykorzystał w pełni swojego talentu sportowego. Zginął w USA w wypadku.
Zbigniew Szłykowicz urodzony 1 listopada 1943 roku.
Wychowanek Sokoła Ostróda. Zbyszka poznałem gdy graliśmy w kadrze młodzieżowej województwa olsztyńskiego w 1962 roku. W latach 1963-65 uczyliśmy się wspólnie na studium nauczycielskim o kierunku wychowania fizycznego w Ostródzie. Po awansie zespołu KKS Warmia do drugiej ligi Zbyszek Szłykowicz oraz Zbigniew Mikołajewski z Ostródy wraz z kilkoma innymi piłkarzami zasilili zespół olsztyński.
Już pierwszym spotkaniu w drugiej lidze z faworyzowanym zespołem Lublinianki Zbyszek zdobył bramkę na 1:0 w 64 minucie i cieszył się zwycięstwa wspólnie z sześcioma tysiącami widzów. Podczas sezonu 1964/65 zdobył jedną ważną bramkę, ale przez następne sezony trenował wiele razy indywidualnie. Po zdobyciu Mistrzostwa województwa w sezonie 1965/66 zespół Warmii grał o wejście do drugiej ligi. W jednym z decydujących spotkań z groźnym zespołem Star Starachowice Zbyszek zdobył trzy bramki i Warmia wygrała 3:0 zapewniając sobie prawie pewny awans do drugiej ligi. Ogółem w rozgrywkach barażowych Zbyszek strzelił 17 bramek.
W drugiej lidze w sezonie 1966/67 Szłykowicz strzelił 15 bramek i był czołowym strzelcem tej ligi. Po spadku Warmii z drugiej ligi w 1967 roku Zbyszek przeszedł do rywala, z którym grał w drugiej lidze Thorez Wałbrzych. Nazwa tej drużyny pochodzi od kopalni, którą górnicy przybywali do Wałbrzycha jako repatrianci z Francji, nazwali ją od imienia komunisty francuskiego. Klub ten w 1968 roku zmienił nazwę na Zagłębie Wałbrzych. W trakcie gry w Wałbrzychu Zbigniew ukończył AWF we Wrocławiu. W poszczególnych sezonach klub z Wałbrzycha zajmował następujące miejsce w 1968/69 – 10 miejsce – Szłykowicz 18 spotkań, 1969-71 1 miejsce – 26 spotkań i pięć bramek, 1970/71 3 miejsce najwyższe – 26 spotkań i 5 bramek, 1971-72 ósme miejsce – 24 spotkania, 1972/73, 11 miejsce – 24 spotkania i 4 gole, 1973-74 – 16 miejsce i spadek, 29 spotkań.
Ogółem Zbigniew w pierwszej lidze rozegrał 149 spotkań i strzelił 14 bramek. Najwięcej spotkań w pierwszej lidze wspólnie Zygmuntem Pietraszewskim. W ostatnich swoich sezonach grał w drugiej lidze, w drugiej linii, a nawet w obronie. W nagrodę zajęcia trzeciego miejsca Zagłębie brało udział w Pucharze Miast Targowych UEFA
W pierwszej rundzie Zagłębie pokonało czeski Union Teplice 1:0 i 3:2. W drugiej rundzie ulegli rumuńskiemu zespołowi UT Arad 1:1 w Wałbrzychu i 1:2 po dogrywce.
W 1974 roku wyjechał do Francji i grał wspólnie z kolegą z Zagłębia Marianem Szeją do klubie AJ Auxerre. Trenował tam u słynnego Gay Rox, który był trenerem w latach 1964-2000. Grał w pierwszej lidze francuskiej w latach 1974-78. Rozegrał 125 spotkań i zdobył 22 bramki.
Karierę zakończył w zespole francuskim AS Baavne w 1981 roku. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem zespołów młodzieżowych AJ Auxerre i współpracował z trenerami kadry Francji juniorów. Zbigniew od 40 lat mieszka we Francji ożenił się z francuską.
Syn Johnny Szlykowicz urodzony 3 grudnia 1980 roku w Beavne, został zawodowym piłkarzem i grał w następujących klubach we Francji i Szwajcarii:
2002/04- FC Pau 46 spotkań i 8 bramek
2004/06 – SR Dalmont 33 spotkania i 18 bramek
2006/08 Neuchatel Xamax 80 spotkań i 10 bramek
2008/2010 Lausanne Sports
2010 SR Dalmont 52
W 2006 roku trener kadry Polski Leo Benhakker był zainteresowany grą Johnego na Mistrzostwach Europy.
Marian Puchalski urodzony 1942 rok bramkarz – Wychowanek klubu sportowego Sokół Ostróda. W 1961 roku przeszedł w Warmii Olsztyn. Od jesieni 1961 roku byliśmy wspólnie w jednej drużynie. W sezonie 1962/63 Warmia zajęła 1 miejsce w III lidze województwa olsztyńskiego i uczestniczyła bez powodzenia w rozgrywkach o awans do drugiej ligi. Marian był niezwykle sprawnym zawodnikiem. Jak na bramkarza był niski ale nadrabiał to skocznością i szybkością reakcji. Gdy miał swój dzień potrafił wielokrotnie wygrywać pojedynki ze strzelcami.
Wybrany do 20 najlepszych piłkarzy w historii olsztyńskiej Warmii. W sezonie 1963/64 Warmia ponownie wygrała rozgrywki w województwie i w barażach z miastami województwa białostockiego – Mazurem Ełk, warszawskiego – Warszawianki, lubelskiego – Motorem i łódzkiego – Włókniarza Łódź, rywalizowała o grę w drugiej lidze. Właśnie mecz z Włókniarzem wygrany 1:0 po bramce Jerzego Pajewskiego zdecydował o awansie zespołu kolejarzy do drugiej ligi.
W lidze tej Warmia niestety grała tylko rok i różnicą bramek z Górnikiem Wałbrzych spadła do trzeciej ligi. Marian Puchalski w prawie każdym spotkaniu był wyróżniającym się zawodnikiem. Wiosną 1965 roku w spotkaniu z Rakowem Częstochowa bronił wspaniale i po remisie 0:0 Raków nie awansował do pierwszej ligi. Po rocznym pobycie w III lidze Warmia ponownie wygrała rozgrywki na Warmii i Mazurach i po zaciętej rywalizacji ze Starem Starachowice awansowała do drugiej ligi. Marian Puchalski grał doskonale, ale Warmia ponownie opuściła szeregi drugiej ligi. W sezonie 1967/68 Marian grał w Warmii w III lidze międzywojewódzkiej. Latem 1968 roku przeszedł do Staru Starachowice, w którym z kolegą z Warmii Janem Matczakiem grał w III lidze. W sezonie 1969-70 po wygraniu III ligi awansował do drugiej ligi. Marian grał w Starachowicach do 1974 roku.
Rozgrywkami żyło całe miasto. Przyjeżdżały słynne drużyny Cracovia, Hutnik Kraków, ŁKS Łódź, Odra Opole. W 1971 roku Star zajął 11 miejsce w II lidze wygrał 4:0 z Hutnikiem Kraków i 2:0 Unią Racibórz. Gorzej spisał się na wyjazdach. W kolejnych latach zakończył rozgrywki na poszczególnych miejscach: w 1982 roku – 9 miejsce , w 1983 roku – 10 miejsce i w 1984 roku -12 miejsce i spadek.
Marian przeniósł się do Kielc i od 1974 roku do 1980 grał w Koronie Kielce. W sezonie 1974/75 drużyna Korony pod wodzą trenera Gozdury wygrała ligę województwa kieleckiego z drużynami Cracovii, Resovii i Lublinianki. Walczyła w barażach o drugą ligę. Po pokonaniu Cracovii 1:0, grała w Lublinie. Jak opisywała to prasa – „Gospodarze niemal przez cały mecz szturmowali, ale tego dnia Marian Puchalski był nie do pokonania”. W 54 minucie obronił rzut karny, a dwie kontry dały Koronie zwycięstwo 2:0 .
O awansie miał decydować mecz w Krakowie z Cracovią. Korona uzyskała remis 1:1. 13 lipca 1985 roku mecz z Lublinianką w Kielcach oglądało 10 000 widzów. Korona wygrała 3:2 i awansowała do drugiej ligi. Niestety grała tam tylko rok I spadła.
Marian grał w Koronie do 1980 roku, a następnie był asystentem trenera Hermanowicza i awansował do II ligi. W sezonie 1992/93 był trenerem Korony w drugiej lidze. Korona grała w tym czasie z Stomilem Olsztyn. Zaliczany do najlepszych w historii zawodników Korony Kielce. Trener drugiej klasy. Pracował w Koronie do 1995 roku. Po powrocie do Ostródy w latach 1996-99 był trenerem juniorów młodszych grających w lidze międzywojewódzkiej. Zmarł w październiku 1999 roku. Wraz z liczną grupą kolegów z Warmii pożegnałem Mariana na cmentarzu w Ostródzie.
Wojciech Linow