Mirosław Tryba urodzony 1 kwietnia 1952 roku w Olsztynie wychowanek KKS Warmia Olsztyn – obrońca
Grał w drużynie olsztyńskiego klubu, która w 1969 roku wygrała mistrzostwo w lidze juniorów województwa olsztyńskiego. Juniorzy trenowani przez Zbigniewa Lewickiego zajęli drugie miejsce w turnieju półfinałowym mistrzostw Polski i zostali sklasyfikowani na miejscach 5-8 w Polsce. Jeszcze jako junior w sezonie 1968-69 rozpoczął grę w trzeciej lidze. W kolejnym roku był już podstawowym zawodnikiem w trzecioligowym zespole.
W 1972 roku przyjął propozycję lokalnego rywala Warmii, drużyny OKS OZOS i przeniósł się do fabrycznego klubu. W klubem tym w sezonie 1972-73 awansował do drugiej ligi. Zespół ten wzmocnili także zawodnicy Warmii: Maciej Lewiński, Wacław Pietraszczyński i Jerzy Sosnowski, a także Zbigniew Kupcewicz.
Spotkania Stomilu w drugiej lidze odbywały się na stadionie Warmii przy ul Gagarina. Jak pisała Gazeta Olsztyńska – „Podczas spotkania Stomil z Lechią Gdańsk w 1973 roku popis obu zespołów oklaskiwało 9000 widzów”. W meczu tym długo otrzymywał się wynik bezbramkowy, dopiero 2 minuty przed zakończeniem spotkania rzut rożny egzekwował Zbigniew Kupcewicz. Do silnie i dobrze technicznie uderzonej piłki doszedł Mirosław Tryba i bramkarz Lechii był bezradny – Stomil wygrał 1:0.
Mirosław Tryba w tym sezonie w drugiej lidze rozegrał 28 spotkań. W okresie tym był powołany na konsultacje młodzieżowej Kadry Polski. W kolejnym sezonie 1974-75 gdy trenerem Stomilu był reprezentant Polski Henryk Szczepański „Burza”, Stomil spadł z drugiej ligi. Mirek Tryba rozegrał 26 spotkań.
Dobra gra Mirosława w rozgrywkach oraz powołania do kadry młodzieżowej spowodowały zainteresowanie jego grą, czołowego klubu w tym czasie w Polsce, Stali Mielec. Klub ten w 1973 roku zdobył mistrzostwo Polski, a w kolejnym był na trzecim miejscu, natomiast w 1975 toku na drugim. Tryba jesienią 1975 roku przeszedł do tego sponsorowanego przez zakłady lotnicze klubu.
W sezonie 1975/76 zagrał pięć spotkań w pierwszej lidze i w czerwcu 1976 roku świętował mistrzostwo Polski.
W podstawowej jedenastce Stali grali medaliści Mistrzostw świata w 1974 roku Grzegorz Lato i Henryk Kasperczak, reprezentanci Polski Witold Karaś Zbigniew Hnatio i Krzysztof Rześny. Zespół Mistrzów Polski reprezentowali także rutynowani Kosiński, Bielewicz, Gąsior Krawczyk i Sekulski.
Mirosław Tryba pod względem liczby gier był na 15 miejscu. W kolejnym sezonie 1976-77 Stal zajęła czwarte miejsce w pierwszej lidze, a Mirek Tryba rozegrał siedem spotkań. Ogółem rozegrał 12 spotkań w pierwszej lidze (obecnie ekstraklasa). W tym czasie doznał także groźnej kontuzji. Gwardia Szczytno w sezonie 1977/78 tworzyła silną drużynę piłkarską. Mirosław Tryba przeniósł się do Szczytna i rozpoczął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej. Grał w Gwardii Szczytno przez 5 lat. W sezonie 1977/78 czwarte miejsce w III lidze. W kolejnych sezonach szóste miejsce i trzecie miejsce. W sezonie 1980/81 zajmując drugie miejsce wspólnie z Olimpia Elbląg Gwardia awansował do drugiej ligi. Mirosław Tryba przez ten okres zawsze był czołowym zawodnikiem tego klubu. W sezonie 1981/82 w trudnym okresie stanu wojennego zawodnicy Gwardii Szczytno grając w drugiej lidze, zaangażowani byli także w obowiązki związane ze służbą.
Gwardia pomimo ambitnej gry spadła z drugiej ligi. Mirosław Tryba zakończył karierę piłkarską w 1982 roku i rozpoczął pracę zawodową. Na emeryturę przeszedł w 2005 roku. Młodszy brat Tadeusz Tryba w 1956 roku był zawodnikiem Warmii i w 1973 reprezentował województwo olsztyńskie podczas Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w Krakowie
Zbigniew Ślipiko – urodzony 30 stycznia 1960 roku w Olsztynie, pomocnik/napastnik 185 cm wzrostu
Trenował lekkoatletykę. ale został piłkarzem. Zbyszek wraz ze swoją starszą o 2 lata siostrą Anną swoją przygodę ze sportem rozpoczął od treningów lekkoatletycznych na stadionie AZS w Olsztynie. W 1975 roku trener Jerzy Masztaler, w tym czasie sekretarz klubu AZS, zobaczył go jak biegał i w rozmowie przekonał że ze swoimi warunkami fizycznymi lepiej zrobi jak zacznie grać w piłkę nożną. I tak w wieku 15 lat trafił na stadion przy ulicy Gietkowskiej, do którego miał bardzo blisko. Mieszkał na Alei Wojska Polskiego tuż koło tunelu. Natomiast siostra Anna Ślipiko doskonała sprinterka odnosiła sukcesy na bieżni. W 1982 roku zdobyła srebrny medal na 100 i 200 metrów Mistrzostw Polski. W 1983 zdobyła złoty medal na 100 metrów. Reprezentowała Polskę w finale Pucharu Europy w 1983 roku. Trenowała w AZS-ie Olsztyn i Gwardii Olsztyn.
W klubie OKS Stomil Zbyszek po sprawdzeniu umiejętności u Józefa Blanka szybko trafił do zespołu juniorów prowadzonego przez Zbigniewa Wodniaka.
Zbyszka poznałem podczas jego gry w reprezentacji województwa olsztyńskiego w pucharze imienia Jerzego Michałowicza. Szybko przebił się do zespołu seniorów. W sezonach 1977-1982 rozegrał 46 spotkań i zdobył sześć bramek. W sezonie1982/83 reprezentował barwy drugoligowego zespołu Olimpia Elbląg.
Zaliczył w tym czasie także obowiązkową służbę wojskową. Grał z kolegą z drużyny Stomilu Markiem Szterem.
Olimpia zajęła 9 miejsce w drugiej lidze. W styczniu 1984 roku trener Janusz Gałek dostrzegł talent Zbigniewa i pomógł mu w transferze do pierwszoligowego klubu Motor Lublin. W sezonie 1983/84 klub ten trenowany przez Leszka Ćmikiewicza zakończył rozgrywki na 10 miejscu i grał w 1/8 Pucharu Polski. W roku 1985 Motor plasował się na 9 miejscu, a rok później na 13 miejscu.
W sezonie 1986/87 po zajęciu 16 miejsca Motor Lublin spadł do trzeciej ligi. Zbigniew Ślipiko podczas pobytu w Lublinie rozegrał 73 spotkania w ekstraklasie i zdobył 3 bramki. Natomiast w drugiej lidze występował na boisku w 21 spotkaniach. Zbyszek był bardzo wszechstronnym zawodnikiem. Najchętniej grał w środku pola jako rozgrywający i często grał w ataku szczególnie na początku swojej kariery, ale w razie potrzeby był także środkowym obrońcą. Wiosną 1992 roku wzmocnił zespół KKS Warmia Olsztyn grający w klasie Okręgowej. Swoim doświadczeniem służył radą młodszym kolegom. Pomógł zespołowi trenera Janusza Czerniewicza w wygraniu Klasy Okręgowej i awansie do trzeciej ligi, po barażu z Warmią Grajewo. W sezonie 1992/93 był wyróżniającym się zawodnikiem podczas gry Warmii w trzeciej lidze.
W 1993 roku wyjechał do Niemiec przez dwa lata grał w klubie HSV Hovelhov- liga regionalna. Po powrocie do kraju obok pracy zawodowej aktywnie zaangażował się w grę w reprezentacyjnym zespole oldbojów Olsztyna. Wraz z grupą świetnie grających w piłkę nożną kolegów wielokrotnie uczestniczył w wielu towarzyskich turniejach organizowanych w całym kraju. W organizowanym w Zawierciu turnieju o mistrzostwa halowe oldbojów uczestniczył od 2001 roku. Dwukrotnie byli wicemistrzem Polski w hali. Drużyna której kierownikiem był Marek Orzechowski w 2004 roku w Szubinie zdobyła mistrzostwo Polski Odbojów na pełnowymiarowym boisku, natomiast w 2005 roku w Zawierciu wygrała halowe mistrzostwo Polski Odbojów.
Zbigniew w wieku ponad 50 lat, ze względu na dolegliwości, zakończył karierę oldboya. Wraz z żoną Bożenną wychowali syna Adama i obecnie cieszę się z dwóch wnuczek. Na emeryturę przeszedł w 2021 roku mieszka w Tomaszkowie pod Olsztynem i kibicuje swojemu klubowi Stomilowi Olsztyn
Jacek Tomczak urodzony 22 sierpnia 1971 roku w Olsztynie obrońca wychowanek klubu KKS Warmia Olsztyn.
Rozpoczął treningi w 1982 roku i grał w zespole trampkarzy juniorów młodszych. Wiosną 1987 roku rozpoczął grę w zespole juniorów starszych grających w lidze międzywojewódzkiej, której trenerem był Mieczysław Bania. Dobre występy w tej klasie rozgrywkowej zwróciły uwagę trenerów Kadry Polski juniorów. Powołany został do reprezentacji Polski juniorów. W sierpniu 1989 roku w wieku 18 lat został transferowany do pierwszoligowego zespołu Stali Mielec. Do gry w pierwszej lidze musiał przygotować się z rutynowanymi zawodnikami. W pierwszym sezonie zagrał tylko jedno spotkanie w pierwszej lidze. Powoli na jego umiejętnościach poznawali się trenerzy Gąsior i Kosiński. Podstawowym zawodnikiem w Stali Mielec został, gdy trenerem był Grzegorz Lato. W sezonie 1991/92 zagrał 13 spotkań, natomiast w sezonie 92/93 oraz aż 28 spotkań. Stal Mielec zajęła wtedy szóste miejsce najlepsze w tym okresie.
W drużynie Stali występował z Adamem Fedorukiem (16 meczów w reprezentacji kraju) oraz Bogusławem Wyparło (bramkarz reprezentacji Polski). Po kontuzji w sezonie 1993/ 94 zagrał tylko dwa spotkania. Ogółem w Stali Mielec w latach 1989-94 rozegrał 48 spotkań w ekstraklasie.
Znając Jacka i jego problemy pojechałem do Stali Mielec i namówiłem go do powrotu do Olsztyna i gry w Warmii w trzeciej lidze w sezonie 1994/95. Jednak jego ambicją było grać w klubach wyższej ligi.
Zmieniał kluby bardzo często. W 1995 roku drugoligowa Arka Gdynia następnie trzecioligowe zespoły Wisłoka Dębica i Kamax Kończaga. W latach 1997-99 trzecioligowa Sandecja Nowy Sącz. Grał w Popradzie Muszyna, Pogoni Leżajsk. Miał także epizod w klubie polonijnym w USA – Chicago. Karierę sportową zakończył w wieku 40 lat w klubie Lubań Tylmanowa. Obecnie od kilkunastu lat mieszka w Chicago.