Eugeniusz Bartochowski piłkarz i grający trener urodzony 2 stycznia 1925 roku w Łodzi cz.2
Rok 1958
W klasie okręgowej Warmia wygrała wszystkie spotkania i bez straty punktów z dorobkiem bramek 77 do 11 została mistrzem województwa. Drugie miejsce zajął OKS Olsztyn, a trzecie Gwardia Szczytno. Rywalami Warmii w eliminacjach do drugiej ligi były zespoły Piast Nowa Ruda, Polonia Warszawa i Olimpia Poznań. Niestety i tym razem Warmia zajęła trzecie miejsce, a do drugiej ligi awansował Piast Nowa Ruda.
22 kwietnia Warmia vs Piast 1:3 bramka: Korejwo – 6000 widzów oglądało to spotkanie.
Warmia grała w składzie: Kozielski, Zięba, Bartochowski, Czanik, Zaranek, Włodarczyk, Stójka, Chwojnicki, Korejko, Blank, Bałtrun – zwycięstwo gości było jak najbardziej zasłużone.
Towarzyskie spotkanie Warmia vs Piszczewik Kaliningrad 3:4 bramki: dwie Koreiwo i Blank.
4 maj Warmia vs Lokomotiv Pecs 0:0 – zespół z drugiej ligi węgierskiej
15 wrzesień Warmia vs Żeleźnicaj Sarajewo 0:3.
11 września przed etapem XV wyścigu dookoła Polski – Warmia vs Pomorzanin Toruń 3:4 bramki: Bartochowski, Chwojnicki, Wiśniewski – 8 000 widzów na trybunach.
Rok 1959 w zespole Warmii nastąpiły zmiany:
Bramkarze Dobrowolski, Dowojno
Obrońcy Bartochowski, Emilan, Władysławski, Toszka
Pomocnicy Włodarczyk, Ćwikliński, Margowski Pacewicz
Napastnicy Blank, Chwojnicki, Okrzesik, Noceń, Stójka, Siemaszko, Wiśniewski.
Walka o wygranie była w tym roku zacięta. Po wygraniu w Ostródzie z Grunwaldem 0:3. Warmia została mistrzem wiosny, a następny mecz zagrała z Zatoką Braniewo 3:0 skład: Dobrowolski, Markindorf, Bartochowski, Czanik, Pacewicz, Włodarczyk, Stójka, Okrzesik, Książek, Blank, Chwojnicki.
13 września Warmia wygrała aż 9:0 z Grunwaldem Ostróda bramki strzelali: Andrzejczyk 4, Stójka 2, Okrzesik 2 i Siemaszko. Warmia została mistrzem okręgu, drugie miejsce zajął Grunwald Ostróda, a trzecie OKS Olsztyn. Eliminacje do drugiej ligi:
Bałtyk Gdynia 14 pkt, Stal Włocławek 8 pkt, Warmia Olsztyn 8 pkt, Mazur Ełk 7 pkt i Pogoni Barlinek 3 pkt.
W dwóch spotkaniach Warmia wygrała ze Stalą Włocławek 2:1 i z Mazurem Ełk 2:1. W Olsztynie był entuzjazm, natomiast przegrana z Bałtykiem Gdynia 0:4 trochę go ostudziła. Tytuł jaki Gazeta Olsztyńska napisała po meczu to „Czarny dzień Warmii. Uwiecznieniem kariery Eugeniusza Bartochowskiego było powołanie w maju 1959 roku do reprezentacji Polski Kolejarzy. Zespół oparty o zawodników Lecha Poznań i Polonii Warszawa uczestniczył w mistrzostwach Europy we Francji.
Podczas spotkania 7 czerwca w Olsztynie po powrocie Bartochowskiego z tych Mistrzostw w obecności 3000 widzów Prezes Warmii inż. Jan Masztaler podziękował za lata gry w olsztyńskim klubie – Dziękuję ci Geniu!
Warmia latem 1959 roku wyjechała na kilka spotkań do Szwecji. Był to pierwszy wyjazd do kraju Zachodniej Europy. Kolejne nieudane eliminacje o wejście do drugiej ligi zakończyły grę w Warmii Eugeniusza Bartochowskiego, ale z klubem się nie pożegnał, ponieważ został trenerem. W swojej karierze piłkarskiej w Warmii Olsztyn rozminąłem się o kilka lat z Eugeniuszem Bartochowskim.
On zakończył karierę w 1959 roku, a ja w tym czasie grałem w zespole juniorów. Na boisku spotykaliśmy się często w grach kontrolnych. Był moim idolem od początku treningów w klubie.
Podziwiałem go za wspaniałe ustawianie się, wyczucie zamierzeń rywali, za doskonałą technikę i elegancję w grze. Wspaniale dyrygował całym zespołem. Słyszałem, że był namawiany przez Lecha Poznań i Polonię Warszawa do przejścia do tych klubów pozostał, jednak wierny Warmii.
Pan Eugeniusz po zakończeniu kariery grał wielokrotnie w spotkaniach oldboyów. W tych kilku spotkaniach, w tym także zagranicznych, graliśmy w jednym zespole.
Pomimo 50-tki był jeszcze jednym z najlepszych zawodników.
Jako trener był sumienny i wymagający. Trenował juniorów, drugą drużynę, a w razie zmiany trenera seniorów był przez kilka miesięcy także trenerem tej drużyny. Bartochowski uprawnienia instruktora uzyskał w 1952 roku, a trenera drugiej klasy w 1955 roku. Działał w Wydziale Szkolenia OL.OZPN.
W latach 1961-1970 pełnił funkcję wiceprezesa OL.OZPN i przewodniczącego Wydziału Szkolenia. Odznaczony w 1962 roku Złotą odznaką PZPN oraz w 1985 roku pośmiertnie medalem czterdziestolecia sportu na Warmii i Mazurach. Chciałbym podkreślić i przekazać szczególnie młodemu pokoleniu, że w tych czasach zawodnicy Warmii Olsztyn normalnie pracowali, często fizycznie a treningi odbywali po pracy. Wszystkie soboty były pracujące, a spotkania odbywały się w niedzielę i święta. Nagrodą był dyplom lub drobny upominek. Zwolnienia na zawody uzależnione były od dobrej woli bezpośredniego przełożonego. Przeważnie futbol był w tych czasach ważnym elementem integrującym społeczeństwo miasta Olsztyna. Mieszkańcy pochodzili z całej Polski a także w dużej części z Wileńszczyzny, Wołynia i Galicji. Nie było telewizji, a sport w niedzielę był ważnym elementem odpoczynku, po całym tygodniu ciężkiej pracy.
W latach 1949-59 była także nadzieja społeczeństwa związana z powrotem piłkarzy do drugiej ligi. Tysiące fanów na meczach w Olsztynie, a Olsztyn 1950 roku liczył 43 tysiące mieszkańców a w 1960 powiększył się do 67 tysięcy. Podczas spotkań w Olsztynie, a także w zbiorowych wyjazdach kibiców nie było ekscesów, a doping był najważniejszy.
Eugeniusz Bartochowski z żoną Wandą poznał się w Ostródzie, wzięli ślub i wychowali trójkę dzieci.
Uczęszczał do Technikum Kolejowego i zdał maturę. Stale podnosił swoje zawodowe kwalifikacje. Z żoną Wandą wychowali czwórkę dzieci, które polubiły sport. Syn Ireneusz Bartochowski (zmarł w 2021 roku), był czołowym koszykarzem OKS Olsztyn. Starsza córka Jolanta, po mężu Ryllo tańczyła w Zespole pieśni i tańca “Warmia”. Córka Alicja Bartochowska grała w koszykówkę w OKS Olsztyn i Łączności Olsztyn. Syn Waldemar jako strażak uczestniczył w zawodach i odnosił sukcesy w sporcie pożarniczym. Wnuczka Anna Pojasek była medalistką mistrzostw Polski w gimnastyce sportowej. Eugeniusz był długoletnim pracownikiem Ośrodka Zmechanizowanych Obliczeń Polskich Kolei Państwowych w Olsztynie. Niestety do emerytury kolejowej nie dożył. Zmarł w wieku 56 lat – 23 października 1981 roku. Pochowany został na cmentarzu komunalnym przy ul. Poprzecznej w Olsztynie. Dziękuję sympatycznemu rodzeństwu bliźniaków Alicji i Waldemarowi, dzieciom Eugeniusza za pomoc i użyczenie zdjęć sportowych swojego ojca.
Wojciech Linow