Eugeniusz Bartochowski piłkarz i grający trener urodzony 2 stycznia 1925 roku w Łodzi – zmarł 23 października 1981 roku w Olsztynie.
Gdy wybuchła II wojna światowa miał 15 lat i ukończył szkołę powszechną. Niemcy przyłączyli Łódź do III Rzeszy. Młodzi chłopcy zmuszeni byli pójść do pracy. Miasto na rozkaz Adolfa Hitlera 11 kwietnia 1940 roku zmieniło nazwę na Litzmanstadt. Eugeniusz jak większość młodych chłopców z jego rocznika został skierowany do niewolniczej pracy w Niemczech. Nawet najbliższym nie zwierzył się, gdzie przez kilka lat harował na rzecz wielkiej Rzeszy. Po zakończeniu wojny powrócił do Łodzi i w 1946 roku został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Tak trafił do Ostródy gdzie okazało się, że dobrze gra w futbol. Bardzo szybko znalazł się w drużynie WKS Sokół Ostróda.
Ten wojskowy klub był w tym czasie w czołówce futbolowej ligi województwa olsztyńskiego. W 1947 roku był mistrzem okręgu, a w 1948 roku zajął trzecie miejsce.
Eugeniusz Bartochowski był w tym czasie czołowym strzelcem tego zespołu. Po zakończeniu służby wojskowej Bartochowskim zainteresował się olsztyński Kolejarz. Jak opisywało Życie Olsztyńskie „blady”, taki był przydomek Eugeniusza. To bez wątpienia najlepszy piłkarz przełomu lat 40 i 50. Debiutował w Kolejarzu 24 kwietnia 1949 roku w meczu derbowym Olsztyna. Kolejarz pokonał Gwardię 4:1. Mecz ten oglądało na Stadionie Leśnym 2000 widzów.
Kolejarz zagrał w składzie: Świeboda, Zięba, Troicki, Zyskowski, Woźnica, Czanik, Sienkiewicz Bartochowski, Siwek, Sztokinger i rezerwowy Piotrowski.
Wiosną 1949 roku rozpoczęła się budowa stadionu przy ulicy Angielskiej a obecnie Sybiraków. Planowano nawet budowę trybuny krytej. Miał to być reprezentacyjny stadion w federacji kolejarz
Historia występów Bartochowskiego w Kolejarzu obecnej Warmii warta jest obszernego wydawnictwa. Będę starał się pokazać najważniejsze mecze w jego pięknej karierze sportowej.
W 1949 roku klasa A liczyła tylko sześć zespołów ZZK Kolejarz Olsztyn, WKS Sokół Ostróda, SKS Olsztyn, WKS Sturm Mrągowo, Gwardia Olsztyn, Spójnia (OKS) Olsztyn i WKS Pocisk Morąg.
Kolejarz wygrał te rozgrywki przed Spójną Olsztyn i Sokołem Ostróda. Uzyskał prawo gry o awans do drugiej ligi. W grupie pokonali Znicza Pruszków, Gwardię Białystok i Orlęta Łuków. W finale ulegli Stali Sosnowiec, Kolejarzowi Bydgoszcz, Włókniarzowi Częstochowa i Kolejarzowi Przemyśl. Do awansu zabrakło trzech punktów.
W 1950 roku Kolejarz rywalizował o mistrzostwo okręgu z Gwardia Olsztyn. Wywalczył pierwsze miejsce i prawo gry o drugą ligę. Rywalami Kolejarza były zespoły Gwardia Warszawa, Kolejarz Łódź, Gwardia Białystok i Kolejarz Siedlce. Zespół Bartochowskiego zajął w tym gronie trzecie miejsce. Po zakończeniu eliminacji drugą ligę postanowiono powiększyć do 32 drużyn grających w 4 grupach, po 8 zespołów. W Olsztynie zapanowała dużo radość, że będzie można oglądać dobre zespoły. Druga liga w 1951 roku w kolejności miejsc: Gwardia Warszawa, Lublinianka Lublin, Bzura Chodaków, Widzew Łódź, Marymont Warszawa, Radomiak Radom, Kolejarz Olsztyn i Gwardia Białystok.
PZPN ustalił, że pierwsza i druga liga trenuje według planu treningowego opracowanego przez węgierskiego trenera. Obowiązywały treningi trzy razy w tygodniu, we wtorki, środy i piątki. Spotkania rozgrywano w niedzielę.
Najlepsze spotkanie Kolejarz rozegrał 17 czerwca 1951 roku na Stadionie Leśnym w obecności dwóch i pół tysiąca kibiców.
Kolejarz vs Spójnia Warszawa 5:1 bramki: Siwek, trzy Peters i Bałtrun.
Zagrali w składzie Bogusiewicz, Woźnica, Bartochowski, Troicki, Zyskowski, Kamiński, Sienkiewicz, Peters, Siwek, Miller i Bałtrun. W tym roku bramki zdobywali Leonard Bałtrun 10, Stanisław Siwek 5 Kamiński 4 i Sienkiewicz 2.
W 1952 roku II liga składała się w 4 grup po 10 zespołów.
Kolejarz Olsztyn zajął piąte miejsce i został wyprzedzony przez Gwardię Warszawa, Lotnik Warszawa, Marymont Warszawa, Widzew Łódź, a sam był przed zespołami Star Starachowice, Gwardia Białystok, Radomiak Radom, Spójnia Tomaszów Mazowiecki, Bzura Chodaków – bramki zdobywali Erwin Pilarski 11, Józef Blank 8, Stanisław Siwek 6, Leonard Bałtrun 5 i Marciniak 2.
Piąte miejsce było sukcesem, ale nie na wiele się to zdało. Po zakończeniu rozgrywek dokonano kolejnej reorganizacji i okrojono rozgrywki z 40 do 14 zespołów i aż 26 zespołów zostało zdegradowanych do utworzonej III ligi.
3 sierpnia Kolejarz w towarzyskim spotkaniu pokonał Kolejarza Poznań 3:2 bramki Majewski Siwek, Bałtrun.
W 1953 roku III liga mazowiecko – białostocka – Olsztyn: Gwardia Białystok, Stal Warszawa, Unia Chodaków, Kolejarz Pruszków, Gwardia Olsztyn, Kolejarz Olsztyn, Budowlani Warszawa, CWKS Olsztyn i Mazur Ełk.
Kolejarz 5 miejsce, Gwardia Olsztyn 7, CWKS Olsztyn 9, Mazur Ełk 10,
27 kwietnia finał Spartakiady wojewódzkiej Puchar Polski. Kolejarz vs Gwardia Olsztyn 3:2 stadion Gietkowska
1/32 Pucharu Polski Kolejarz vs Gwardia Warszawa 3:2. Gwardia była beniaminkiem pierwszej ligi. Mimo utraty dwóch bramek w pierwszej połowie ambicje i wola walki pozwoliła na zwycięstwo – bramki Pacewicz, Siwek, Bałtrun. Mecz odbył się przy fatalnej pogodzie, a trybunach było 2000 widzów. W tym roku kończyła się budowa stadionu.
22 czerwca 1/16 Pucharu Polski Kolejarz pojechał do dalekiego Szczecina przegrał to spotkanie 1:3 po dogrywce skład: Kozielski, Woźnica, Czanik, Bałtrun II, Pacewicz, Włodarczyk, Bartochowski, Majewski, Pilarski, Bałtrun I, Blank. Bramkę strzelił Pilarski.
Po 90 minutach było 1:1. W wyniku ostrej gry gospodarzy kontuzjowani zostali Siwek i Pilarski i do końca statystowali na boisku. W dogrywce Pogoń zdobyła dwie bramki i awansowała do 1/8 finału. W meczach mistrzowskich zmiany zawodników z pola można było dokonać dopiero w 1958 roku. Wcześniej zmieniać można było tylko bramkarzy.
W 1954 roku III liga Spójnia Warszawa 34 punkty, Kolejarz 24 punkty 3) Kolejarz Pruszków 10) Gwardia Olsztyn.
6 listopad Wojewódzki finał Pucharu Polski Kolejarz Olsztyn vs Kolejarz Ostróda 4:0. Kolejarz Ostróda awansował do III Ligi.
21 listopad Puchar Polski Kolejarz vs Gwardia Białystok 3:2 – stadion przy Artyrelyjskiej.
28 listopad spotkanie 1/16 finału Pucharu Polski odbyło się w Gdyni. Kolejarz Gdynia vs Kolejarz Olsztyn 5:2 bramki: Siwek i Blank. Trudne warunki na boisku, wiele przypadkowych akcji, na swoim poziomie zagrali tylko Bartochowski i Siwek. Rozgrywanie meczów w takich warunkach było zwykłą głupotą.
1955 rok III liga mazowiecka – białostocka – Olsztyn. Kolejarz rywalizował o pierwsze miejsce z Bzurą i Polonią Warszawa. Po kilku pierwszych spotkaniach był nawet na pierwszym miejscu jednak kontuzje i krótka ławka zawodników spowodowała, że zakończył rozgrywki na trzecim miejscu. Wygrała Bzura 36 punktów, Polonia 35, Kolejarz 29 – Mazur Ełk 10 miejsce, Kolejarz Ostróda 11.
Odnotować należy spotkanie Kolejarz vs Polonia Warszawa, gdzie olsztyńska drużyna wygrała 2:1 bramki Pacewicz po rzucie rożnym Bartochowskiego i Siwek. Trenerem Polonii był Wacław Kuchar słynny sportowiec i trener kadry. Jego imieniem rozgrywany był Puchar.
Eugeniusz Bartochowski zajął w 1954 roku piąte miejsce w plebiscycie Gazety Olsztyńskiej, najwyższe miejsce piłkarza od początku plebiscytu.
Pierwszego lipca mecz towarzyski na zakończenie etapu kolarskiego dookoła Warmii i Mazur. Warmia vs Lech Poznań 1:7.
Szulc – Zięba, Kamiński, Czanik, Pacewicz, Ćwikliński, Roszkowski, Bartochowski, Siwek, Blank, Wolfinger (Somerfeld).
Towarzyski – Warmia vs Kolejarz Stalinogród 2:2
14 Lipca pierwsze spotkanie międzynarodowe Reprezentacja Olsztyna vs TUL Finlandia 1:2
8 listopad Warmia vs Lokomotiv Sofia 2:2. Br. Wolfinger i Banaś z karnego.
Skład: Pacewicz, Kamiński, (Śnitkowski), Stójka, Wolfinger, Siwek, Blank, Bołtrun, Mikołajewski, Banaś.
Byłem na tym spotkaniu na stadionie Warmii. W tym dniu wagarowałem, żeby prześlizgnąć się na stadion. Wejście od ulicy Hanki Sawickiej. Bilety były po 8 zł.
Rok 1956 III liga Gdańsk – kolejny rok walki wejście do drugiej ligi – trener Eugeniusz Bartochowski. Głównym rywalem Warmii był zespół Pomorzanina Toruń oraz Gwardii Gdańsk.
8 maja na mecz Gwardia Gdańsk vs Warmia 2:2 wyjechało około 1000 kibiców, by dopingować zespół, który był na drugim miejscu. Doping pomógł zremisować.
20 maja na meczu Arka Gdynia vs Warmia 0:1 bramka Bałtrun. Zorganizowano zbiorowy wyjazd. Na meczu tym było 8000 widzów i aż tysiąc z Olsztyna. Niestety kilka słabszych spotkań Warmii i w końcu do drugiej ligi awansował Pomorzanin Toruń, drugie miejsce zajęła Gwardia Gdańsk, a Warmia zajęła trzecie miejsce.
8 lipca towarzyski mecz z Ruchem Chorzów porażka 1:2. Nastroje poprawiły się jesienią 4 listopada w Pucharze Polski Warmia pokonała Garbarnie Kraków 4-3 po dogrywce. Garbarnia grała w pierwszej lidze
Skład Warmii: Szulc, Zięba, Bartochowski, Czanik, Pacewicz, Wolfinger, Stójka, Blank, Zaranek, Chwojnicki, Bałtrun. – bramki dwie Blank, Chwojnicki, w dogrywce Zaranek.
1/16 Pucharu Polski rywalem była Gwardia Warszawa. 18 listopada Warmia przegrała z Gwardią Warszawa 1:2 bramkę zdobył Stanisław Sójka. W 1956 roku po czterech latach istnienia III liga została rozwiązana. Powróciła dopiero w 1966 roku.
Lata 1956-59, to era Warmii w klasie okręgowej województwa olsztyńskiego. W 1957 roku Warmia wyprzedziła drugą tabeli drużynę OKS Olsztyn aż o 9 punktów.
Chociaż drugą ligę powiększono do dwóch grup, zabrakło w nim miejsca dla reprezentanta województwa olsztyńskiego. Warmia rozgrywała mecze towarzyskie.
30 czerwca wygrała 2:1 z Szolnik Budapeszt bramki: Bałtrun i Korejwo.
4 lipca Warmia vs Legia II Warszawa 8:2
11 lipca Warmia Spartak Usti 2:0. W meczach tych grających trener Eugeniusz Bartochowski dysponował składem: Kozielski, Zięba, Bartochowski, Bałtrun, Pacewicz, Markowski, Stojak, Zaranek, Korejwo, Blank, Chojnicki.
Zawodnicy Warmii byli także podstawowymi w reprezentacji województwa w spotkaniach Olsztyn vs Zagłębie 0:3 i w meczu Pucharu Michałowicza – Olsztyn vs Wrocław 1:4.