Cezary Kucharski urodzony 17 lutego 1972 roku w Łukowie. Wychowanek klubu Orlęta Łuków. W 1990 roku trener Janusz Gałek dostrzegł talent 18-letniego Czarka i wprowadził go do pierwszoligowej Siarki Tarnobrzeg. Tam podwyższył swoje umiejętności i w latach 1990-94 rozegrał w ekstraklasie 49 spotkań i zdobył 20 bramek. Pierwszym transferem zagranicznym był wyjazd do Szwajcarii gdzie w latach 1994-95 grał w klubie FC Aarau. Rozegrał 45 spotkań i strzelił 18 bramek.
Dwa następne sezony 1995-97 spędził w stołecznej Legii. Rozegrał 53 spotkania i zdobył 30 bramek. W 1995 roku wraz z drużyną został Mistrzem Polski. Legia rozegrała 10 spotkań w Lidze Mistrzów przeciwnikami były zespoły IFK Goteborg, Rosenborg, Spartak Moskwa i Blackburn Rovers. Z dalszych gier odpadli po przegranym dwumeczu w 1/4 finału z Panathinaikosem.
W Warszawie na lodowatym boisku było 0:0, natomiast w Atenach Legia przegrała 0:3. To był największy sukces polskiego klubu w tych rozgrywkach. Cezary Kucharski został wybrany najlepszym piłkarzem Legii w sezonie 1996/97. Trener Antoni Piechniczek powołał Cezarego Kucharskiego do kadry. Debiutował 27 sierpnia 1996 roku w spotkaniu rozegranym w Bełchatowie – Polska vs Cypr 2:2.
W 1996 roku grał jeszcze spotkanie Polska vs Mołdawia 2:1. W 1997 rozegrał w reprezentacji Polski 11 spotkań. Grał z Cyprem, w wygranym meczu 3:2 i strzelił bramkę. Z Brazylią, w meczu przegranym 2:4 zdobył bramkę, gdy wszedł za Tomasza Sokołowskiego.
Grał również w spotkaniu eliminacyjnym do Mistrzostw Świata w Neapolu Włochy vs Polska 3:0, Polska – Anglia 0:2, Mołdawia – Polska 0:3, a także w spotkaniu z Czechami, Szwecją i Gruzją.
24 września w Olsztynie w obecności 12 000 widzów wystąpił w spotkaniu Polska vs Litwa 2:0 i zdobył bramkę.
W 1997 roku po raz drugi wyjechał za granicę tym razem do Ligi hiszpańskiej. W klubie Sporting Gijon rozegrał 12 spotkań i dwie bramki. W 1998 roku trener Janusz Wójcik powołał Kucharskiego na spotkanie Paragwaj vs Polska 4:0. Sezon 1999/2000 spędził w Olsztynie. W Stomilu rozegrał 26 spotkań i strzelił 8 bramek. Redaktor Janusz Porycki w swojej książce Dzieje piłkarskie Warmii i Mazur tak opisał pobyt Kucharskiego w Olsztynie – „Do Stomilu został wypożyczony latem 1999 roku. Posiadał sporo zaległości treningowych. Przyjęty przez drużynę bardzo serdecznie, szybko dochodził do pełnej dyspozycji. Piłkarz potrafiący zagrać na każdej pozycji ofensywnej. Na każdym meczu otrzymywał specjalnego opiekuna, a wielu z nich nie przebierało w środka”.
Po zakończeniu wypożyczenia do Stomilu powrócił do Legii. W okresie 2000-2003 rozegrał w Legii 74 spotkania, w których zdobył 25 bramek. Zdobył Mistrzostwo Polski i Puchar Polski w 2002 roku. W Lidze Mistrzów po pokonaniu Vardaru Skopje, Legia przegrała w dwumeczu z Barceloną. 0:1 w Warszawie i 0:3 w Barcelonie.
W 2002 roku trener Jerzy Engel powołał Kucharskiego do kadry. Przed wyjazdem na Mistrzostwa Świata rozegrał spotkanie z Estonią 1:0. Został powołany do kadry na wyjazd do Korei i Japonii. W czasie Mistrzostw Świata zagrał w ostatnim pożegnalnym spotkaniu Polska – USA 3:1. W 66 minucie zmienił go Marcin Żewłakow.
Sezon 2003/2004 trzeci raz spędził za granicą w greckim Iraklis. Rozegrał w lidze 15 spotkań, w których zdobył trzy bramki. W Górniku Łęczna rozegrał w ekstraklasie w sezonie 2004/2005, 24 spotkania i zdobył cztery gole.
W Legii Warszawa w 2006 roku rozegrał 9 spotkań i strzelił jedną bramkę. Karierę piłkarską zakończył w 2006 roku w wieku 34 lat. Wywalczył mistrzostwo Polski w tym roku właśnie. W reprezentacji Polski rozegrał 17 spotkań i strzelił trzy gole. Portal 90 minut wyliczył, że rozegrał 256 spotkań w ekstraklasie i strzelił 90 goli.
W trakcie kariery piłkarskiej okazał się także dobrym biznesmenem. Zarobione w Polsce i za granicą środki pieniężne inwestował w zakup nieruchomości w Warszawie. Już w trakcie kariery zarabiał na wynajmie. Licencjonowany manager piłkarski zajmował się między innymi transferami Kucharczyka Wolskiego, Koseckiego. Znany także z sądowych procesów z Robertem Lewandowskim. W 2011 roku został posłem na Sejm. Honorowy obywatel Miasta Tarnobrzeg.
Jacek Chańko urodzony 25 stycznia 1974 roku w Białymstoku wychowanek klubu Jagiellonii Białystok. Grał w tym klubie w latach 1990-95. Jagiellonia w tych latach balansowała pomiędzy pierwszą ligą, a drugą ligą. W sezonie 1992/93 rozegrał w ekstraklasie 25 spotkań i strzelił jedną bramkę. Był wyróżniającym się juniorem i powołany został do reprezentacji Polski. Był czołowym zawodnikiem w reprezentacji Polski U16, która zdobyła brązowy medal w Mistrzostwach Europy w 1996 roku. Wiosną 1996 przeszedł do Stomilu Olsztyn. W olsztyńskim klubie w latach 1996-99 rozegrał 99 spotkań i zdobył 10 bramek.
Wiosną 1996 roku – 16 spotkań i 4 bramki.
Sezon 1996 /97 – 21 spotkań.
Sezon 1997/98 – 33 mecze.
Sezon 1998/99 – 29 spotkań i 4 gole.
Redaktor Janusz Porycki w książce Dzieje piłkarskie Warmii i Mazur tak opisuje pobyt Jacka Chańki w Stomilu – „Mierz siły na zamiary mówi stare porzekadło i jak ulał pasuje do pana Jacka. Przepowiadano mu ogromną przyszłość. Rozwijał się prawidłowo i marzył o wielkim klubie. Już przymierzał koszulkę Legii Warszawa, a trafił ostatecznie do Werderu Brema. Klub znakomity, ale w okresie pobytu zagrał tylko dwa spotkania w pucharach, a w Bundeslidze nie zadebiutował.
Trener Janusz Wójcik powołał Chańkę na letnie wyjazdowe spotkania Pucharu Króla Tajlandii. Debiutował w meczu Polska – Brazylia przegranym 0:3 (16 czerwca 1990 roku w Bangkoku FIFA uznała to spotkanie jako nieoficjalne). 19 czerwca 1999 roku w spotkaniu Polska – Nowa Zelandia wynik 0:0, zagrał w drugiej połowie. W meczu tym zadebiutował Rafał Szwed, a zagrał także Maciej Terlecki, który w 2002 roku grał w Stomilu. W celu ustalenia kolejności w turnieju zarządzono wtedy rzuty karne, które Polska wygrała 5 do 4.
W sezonie 2000/2001 reprezentował barwy Pogoni Szczecin. Rozegrał pięć spotkań w ekstraklasie i został wicemistrzem Polski. W Widzewie Łódź grał w sezonie 2001/2002. Rozegrał tam pięć spotkań w ekstraklasie. Powrócił do Olsztyna i rozegrał w 2003 roku, 18 spotkań w drugiej lidze i strzelił trzy gole. Zajął siódme miejsce w plebiscycie ma najlepszego zawodnika Stomilu w ekstraklasie i w 2003 roku przeniósł się do Białegostoku. Do 2008 roku rozegrał w drugiej lidze 115 spotkań i strzelił 16 bramek. W 2007 roku rozegrał cztery spotkania w ekstraklasie. Portal 90 minut wyliczył, że rozegrał łącznie 138 spotkań w ekstraklasie i zdobył 11 bramek.
W 2011 roku został dyrektorem grającej w ekstraklasie Jagiellonii Białystok. W wyborach samorządowych w 2006 roku został radnym rady miasta Białystok. Mandat radnego otrzymał także w wyborach w 2018 roku. Od 2007 roku prowadzi działalność gospodarczą.
Rafał Szwed – urodzony 18 lipca 1973 roku w Sokołowie Podlaskim – obrońca 192 cm.
Wychowanek klubu „Podlasie Sokołów Podlaski”, w którym grał w latach 1991/94. W sezonie 1994/95 reprezentował barwy Motoru Lublin. Szwed rozegrał tam 42 spotkania i strzelił 7 bramek w II Lidze.
Przeniósł się do klubu Sokół Tychy, w którym rozegrał w sezonie 1996/97 18 spotkań w ekstraklasie.
Następnie przeszedł do Stomilu Olsztyn i w okresie 1997/99 rozegrał 40 spotkań w ekstraklasie i zdobył 3 gole.
Ogromne ambicje, ale średnie umiejętności tak określili jego grę działacze Stomilu. Chciał zostać w Olsztynie, ale postawił trudne warunki. Stale był niecierpliwy i ciągle zmieniał kluby. Jako zawodnik Stomilu został powołany przez trenera Janusza Wójcika na Turniej o Puchar Króla w Bangkoku. 15 czerwca 1999 roku zagrał w spotkaniu Polska 0:0 Nowa Zelandia. W meczu tym grał także zawodnik Stomilu, Jacek Chańko. W Górniku Zabrze w 2000 roku zagrał w 6 meczach i zdobył 2 bramki. Powrócił do Stomilu i w latach 2000/02 rozegrał w ekstraklasie 26 spotkań i strzelił 3 gole. Ogółem w Stomilu w ekstraklasie rozegrał 66 spotkań i strzelił 5 bramek.
Po spadku olsztyńskiego klubu do II Ligi w sezonie 2002/03 rozegrał 26 spotkań i strzelił 5 bramek. Kolejnymi klubami były Polonia Warszawa i Widzew Łódź. Ostatni sezon w Ekstraklasie spędził w Radomiu. W sezonie 2005/06 w Radomiaku rozegrał 25 spotkań i strzelił 2 gole.
Portal 90 minut wyliczył, że Rafał Szwed w ekstraklasie rozegrał 129 spotkań i zdobył 12 goli. Kolejny raz powrócił do Olsztyna i w sezonie 2006/07 grał w OKS Olsztyn. Kolejne kluby to Unia Janikowo, Start Otwock, Mrągowia Mrągowo i Fortuna Gągławki.
Jako trener prowadził w sezonie 2011/12 Mrągowię Mrągowo. Był także Wiceprezesem Stomilu Olsztyn w 2015 roku. Mieszka w Olsztynie.
Maciej Terlecki – Urodzony 9 marca 1977 roku w Pruszkowie. Wychowanek Znicza Pruszków. Syn Stanisława Terleckiego wielokrotnego reprezentanta Polski. W wieku 15 lat przeprowadził się do Warszawy i grał w II ligowej Polonii Warszawa. Młody Terlecki uchodził za duży talent polskiego futbolu. Był wyróżniającym się zawodnikiem w kadrze Andrzeja Zamilskiego, która wygrała Mistrzostwa Europy U16 w 1993 roku. Po spotkaniach w grupie: 1:1 ze Szwajcarią, 2:0 z Islandią i 1:0 z Irlandią Pn. W ćwierćfinale ograli Belgię, a w półfinale Francję . W finale wygrali z Włochami.
Maciej Terlecki, to także zawodnik 4 drużyny Mistrzostw Świata U17 w Japonii w tym samym 1993 roku. Po sukcesach w kadrach wyjechał do Belgii. W zespole RCS Anderlecht Bruksela w latach 1993 i 94 trenował i rozegrał 2 spotkania w Pucharach. Po powrocie do Polski w latach 1994/97 rozegrał w barwach ŁKS Łódź – 62 spotkania w ekstraklasie i zdobył 6 goli. Po 2,5 rocznym pobycie w ŁKS przeniósł się do Widzewa. W 1999 roku wywalczył z tym klubem Wicemistrzostwo Polski. Rozegrał 40 spotkań i zdobył 26 goli. W tym czasie został powołany do kadry na Turniej w Tajlandii. Rozegrał spotkanie Polska vs Nowa Zelandia.
Miał krnąbrny charakter, był typem indywidualisty. Jeździł więc po różnych klubach, w których nie zawsze potwierdził swój talent. Po 4 spotkaniach w Płocku w 2001 roku rozegrał 2 mecze w Ruchu Chorzów. Wiosną 2002 roku trafił do Olsztyna. Stomil był na końcu tabeli ligowej. Odbudował formę i zrzucił kilka kilogramów. Rozegrał 12 spotkań i strzelił 4 gole. Ostatnie 5 meczów Stomilu w ekstraklasie, to porażki, w których honorowe gole 4 razy zdobywał M. Terlecki.
W sezonie 2002/03 wrócił do Widzewa. Zagrał 24 spotkania, a Widzew został Wicemistrzem Polski. Kolejnymi klubami były: Wisła Płock – 17 spotkań i 1 bramka. Pogoń Szczecin – 8 spotkań, Polonia Warszawa – 4 spotkania. Grał także w Radomiaku Radom i Pelikanie Łowicz.
Swoją karierę kończył w Milanie Milanówek, gdzie był grającym trenerem oraz w sezonie 2011/12 w GLKS Nadarzyn.
Ogółem na poziomie ekstraklasy rozegrał 200 spotkań i zdobył 18 bramek. Uznawany za jeden z najbardziej zmarnowanych talentów w polskim futbolu. Ukończył studia dziennikarskie. Od 2007 roku jest komentatorem piłki nożnej w takich stacjach jak: Canal Plus, nSport, Eurosport. Komentował mecze piłkarskiej ekstraklasy i lig europejskich.
Wojciech Łobodziński – 20.10.1982 w Bydgoszczy. Pseudonim „Łobo” – pomocnik, skrzydłowy.
Wychowanek klubu Zawisza Bydgoszcz. W wieku 10 lat rozpoczął treningi i szybko robił postępy. Został powołany do Kadry Polski U14, a następnie grał we wszystkich kadrach młodzieżowych. Wicemistrz Europy Juniorów U16 – 9 maja 1999 roku w finale ME Polska 1:4 Hiszpania. W zespole seniorów Zawiszy Bydgoszcz zagrał 4 spotkania i zdobył 4 gole.
W sezonie 1999/2000 wypożyczony został do Stomilu Olsztyn. W polskiej ekstraklasie zadebiutował 3 października 1999 roku w spotkaniu Stomil vs Amica Wronki 1:1. Stomil zakończył sezon na 8 miejscu. Łobo dobrze wspomina czasy spędzone w Olsztynie – W Stomilu grałem przez 8 miesięcy. Był to mój pierwszy klub ekstraklasowy. Pamiętam, że na naszym meczu były pełne trybuny. Mieliśmy wtedy dość mocny zespół. Chciałem zostać w Olsztynie, ale Stomil nie posiadał środków na wykupienie mnie.
Grę w Stomilu łączył z występami w kadrze Polski juniorów. Przeszedł do Wisły Płock. W latach 2000/2003 rozegrał w tym klubie 22 spotkania w ekstraklasie i strzelił jedną bramkę.
W 2011 roku wraz z drużyną Polski został Mistrzem Europy U18. 29 lipca 2011 roku w Helsinkach – Finał Polska 3:1 Czechy.
Kolejnym klubem było Zagłębie Lubin. W latach 2003/2008 rozegrał w tym klubie 97 spotkań i strzelił 13 goli. Wywalczył Superpuchar w 2007 roku i Mistrzostwo Polski w 2008 roku. W 2006 roku trener Leo Benhhaker powołał Wojciecha Łobodzińskiego do reprezentacji. Debiutował 6 grudnia 2006 roku w Abu Dhabi podczas spotkania Zjednoczone Emiraty Arabskie 2:5 Polska.
Stał się jednym z pupili holenderskiego trenera. W 2007 roku rozegrał aż 10 spotkań w kadrze Polski. 17 listopada 2007 roku w meczu eliminacyjnym do Mistrzostw Europy grał pierwszą połowę i zmienił go Jakub Błaszczykowski – Polska 2:0 Belgia. Mecz ten zapewnił awans drużynie Polski.
Byłem na tym spotkaniu. Było piekielnie zimno, ale 50 tysięcy kibiców cały czas dopingowało, a potem był entuzjazm. Wiosną podczas zgrupowania na Cyprze w kontrolnym spotkaniu Polska 2:0 Czechy strzelił bramkę słynnemu bramkarzami Cechowi.
Po powrocie do kraju zmienił barwy klubowe i przeszedł do Wisły Kraków.
Powołany do kadry na Mistrzostwa Europy w Austrii w 2008 roku. Wystąpił we wszystkich spotkaniach:
Niemcy 2:0 Polska
Austria 1:1 Polska – grał od 84 minuty
Chorwacja 1:0 Polska – grał do 56 minuty
W 2009 roku rozegrał jeszcze 4 spotkania. Ostatnie w Mariborze w meczu Słowenia 3:0 Polska, grał drugą połowę. W meczu tym Polska straciła szansę na wyjazd do Południowej Afryki na Mistrzostwa Świata. Zwolniono także trenera Leo Benhhakera. Grając w Wiśle Kraków w latach 2007/2011 rozegrał 70 spotkań w ekstraklasie i zdobył 3 bramki. Zdobył dwa razy Mistrzostwo Polski w 2008 i 2009 roku.
W 2011 roku w kwietniu został zawieszony przez klub w związku z podejrzeniem o udział w korupcji w Zagłębiu Lubin. Zawieszony na 6 miesięcy przez PZPN. Grał jeszcze w 2012 roku w ŁKS-ie Łódź 11 spotkań i strzelił jednego gola. Ogółem w ekstraklasie zagrał 217 spotkań i strzelił 20 goli.
Zagrał 23 spotkania w Kadrze Polski i strzelił 3 gole.
Kariera trenerska – Trener UEFA PRO
2019 – trener rezerw Miedzi
2021 – został trenerem pierwszego zespołu Miedzi Legnica i w sezonie 2021/22 wywalczył awans do ekstraklasy. W 2023 roku został trenerem Wieczystej Kraków. Obecnie od lipca 2023 roku jest trenerem Arki Gdynia.