Kącik historyczny Wojciecha Linowa – Reprezentacja województwa juniorów 1978

Pierwszy medal reprezentacji województwa juniorów 1978 roku

W wyniku reformy administracji w 1975 roku powstało aż 49 województw, nastąpiła także zmiana w systemie rozgrywek młodzieżowych w piłkę nożnej. Powstało 8 makroregionów, których najlepszy zespół awansował do turnieju finałowego. Nasz region tworzyły województwa warszawskie, białostockie, suwalskie, łomżyńskie, ostrołęckie, ciechanowskie i olsztyńskie. Po doświadczeniach z Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w 1973 roku wydział szkolenia OZPN rozpoczął przygotowanie reprezentacji juniorów w cyklu dwurocznym.

W sezonie 1976/77 celem ogrania kadry, zgłoszono do rozgrywek drużynę o rok młodszą niż pozwalały przepisy. Zespół prowadzony przez Zbigniewa Lewickiego i Wojciecha Linowa nie awansował do finałów OSM, ale wynikami dawał nadzieję na dobry wynik w następnym sezonie. Jesienią 1977 roku pierwszym rywalem w makroregionie była drużyna z Ciechanowa. Po zwycięstwie w Ciechanowie 4:1, w Olsztynie padł wynik 4:0. Kolejnym przeciwnikiem były Suwałki. Na wyjeździe w Suwałkach, Olsztyn wygrał 3:0, a w Olsztynie 4:0. W drugiej grupie Warszawa wygrała dwumecz z Białymstokiem i weszła do finału makroregionu. Zimą 1978 roku reprezentacja wyjechała do Karpacza na dwutygodniowe zgrupowanie.

Wiosną trener Lewicki został zatrudniony w Gwardii Szczytno natomiast Wojciech Linow dalej prowadził tę kadrę. Rozegrano cztery spotkania kontrolne z zespołami seniorów między innymi z Huraganem i Victorią,  które to spotkania juniorzy wygrali. Pierwsze spotkanie w silną reprezentacją Warszawy odbyło się w kwietniu w Olsztynie. Na stadionie Warmii po bramce zdobytej w 60 minucie przez Nowosielskiego nasza reprezentacja wygrała 1:0. Przed meczem rewanżowym drużyna wyjechała na czterodniowe zgrupowanie do Otwocka, gdzie spokojnie przygotowała się do rewanżu.

Mecz odbył się na stadionie w Rembertowie 11 maja 1988 roku. Warszawa musiała wygrać żeby awansować. Po emocjonującym spotkaniu Olsztyn wygrał 1:0, a bramkę na 4 minuty przed zakończeniem spotkania zdobył Marek Siwa. Olsztyn awansował do finałów pucharu Michałowicza. Przed finałami zespół wyjechał do Pragi,  gdzie uczestniczył w międzynarodowym turnieju. Zawodnicy wygrali trzy spotkania, jednocześnie wygrywając turniej. Ostatnie przygotowanie przeprowadzono na stadionie Warmii. W tym trzydniowym zgrupowaniu pomagali trenerzy Jerzy Wojtowicz i Czesław Bociański (pojechał także do Płocka).

Turniej odbył się w Płocku i okolicznych miastach w dniach 16-22 lipca. Olsztyn grał w grupie z Poznaniem, Bydgoszczą i Jelenią Górą. W drugiej grupie grał Kraków, Lubin, Katowice i Płock. W dwóch pierwszych spotkaniach z reprezentantami Poznania i Bydgoszczy pomimo przewagi na boisku nie strzelano żadnej bramki i mecze zakończyły się wynikiem 0:0. W trzecim spotkaniu z zespołem z Jeleniej góry nasz zespół do przerwy przegrywał 0:1. Mobilizacja w szatni oraz ambitna gra pozwoliła wygrać to spotkanie 3:1, po trzech bramkach zdobytych przez Krzywickiego.

Tabela

Zgodnie z regulaminem do gry o medale awansowały po dwie najlepsze zespoły z obu grup. Z drugiej grupy awansowały reprezentacje Krakowa i Lublina. Do tabeli finału zaliczone zostały wyniki ze spotkań Olsztyn vs Bydgoszcz 0:0 i Kraków vs Lubin 1:0. Pierwsze spotkanie Olsztyn grał z Krakowem. Pomimo ogromnej przewagi,  w końcówce przegraliśmy 0:1, a bramka padła po rzucie rożnym i strzale Piotra Skrobowskiego wielokrotnego reprezentanta Polski. Mecz o trzecie miejsce Olsztyn vs Lublin relacjonował dziennikarz Sportu Katowice – “Zespoły Lublina i Olsztyna, których obecność w czołowej czwórce uważano za niespodziankę. Młodzież z Olsztyna która poprzedniego dnia stoczyła bardzo dobry mecz z Krakowem przegrywając dosyć pechowo m.in. napastnik olsztyńskiej drużyny wybił piłkę zmierzającą do siatki rywali. Olsztynowi do szczęścia i medalu potrzebny był remis, juniorom z Lublina potrzebne było zwycięstwo. Po wyrównanej pierwszej połowie od 60 minuty na boisku dominował zespół z Olsztyna. Gol Krzywickiego w 74 minucie stanowił tylko najskromniejszy efekt przewagi olsztyniaków. Trenerzy drużyn wybrali najlepszych zawodników w turnieju na poszczególnych pozycjach najlepszym rozgrywającym został Marek Siwa z Olsztyna, bramkarzem Opolski z Lublina, obrońcą Piotr Skrobowski z Krakowa, napastnikiem Andrzejem Burchackim z Bydgoszczy.

Zbigniew Krzywicki zdobył cztery bramki i był na drugim miejscu klasyfikacji strzelców. Turniej obserwowali trenerzy Ryszard Koncewicz i Edward Zientara z PZPN. W ekipie z Gdańska trenerem był Wojciech Łazarek, który od tego turnieju na długie lata stał się przyjacielem. Skład reprezentacji województwa olsztyńskiego:

Końcowa tabela:

Bramkarze: Krzysztof Śpiewak – Stomil Olsztyn , Kazimierz Borkowski LZS Stare Jabłonki

Obrońcy: Jerzy Schmit – Stomil Olsztyn, Jan Minkiewicz – Stomil Olsztyn, Krzysztof Rudzki – Gwardia Olsztyn, Marek Zasłona – Gwardia Olsztyn, Ryszard Kuciak – Warfoma Dobre Miasto, Andrzej Moczydłowski – Warmia Olsztyn.

Rozgrywający i napastnicy: Marek Siwa – Gwardia Szczytno,  Jarosław Dobroński – Gwardia Szczytno Cezary Nowosielski – Warmia Olsztyn, Bogdan Wółkiewicz – Stomil Olsztyn, Stanisław Sybicki – Polonia Lidzbark Warmiński,  Jerzy Zglec – Huragan Morąg, Zbigniew Krzywicki – Gwardia Olsztyn i kapitan Mirosław Rusiecki – Victoria Bartoszyce.

Minęło już przeszło 45 lat od tych Mistrzostw. Wszyscy jeszcze przez kilka lat grali w swoich klubach kilku z nich zrobiło dalsze postępy futbolu i reprezentowali kluby z ekstraklasy i II ligi. Przedstawię sylwetki kilku tych z największymi osiągnięciami. Niestety z trzech z tych przedstawionych już nie żyje Krzysztof Śpiewak,  Ryszard Kuciak i Zbigniew Krzywicki. Podczas pisania tej relacji odnowiłem kontakt z kilkoma aktywnymi w mediach. Pozostałych serdecznie pozdrawiam i życzę przyjemnych wspomnień ze sportowej przygody którą przypomniałem.

Marek Siwa – piłkarski samorodek – pomocnik 172 cm wzrostu. Urodzony w Nidzicy 17 sierpnia 1961 roku. Mieszkał w Janowcu Kościelnym powiat nidzicki. W piłkę nożną grał tylko w szkolnym zespole, a po ukończeniu szkoły podstawowej w klubie Start Nidzica odbył kilka treningów piłkarskich. Talent piłkarski dostrzegł w nim działacz z Gwardii Szczytno. Marek rozpoczął naukę w technikum drogowym w Szczytnie i grał w klubie Gwardia. W wieku 15 lat znalazł się w pierwszej jedenastce trzecioligowego zespołu.

Dostrzeżony został także przez trenerów kadry województwa juniorów. Z zespołem reprezentacji województwa olsztyńskiego zdobył w 1988 roku brązowy medal pucharu imienia Jerzego Michałowicza. Przez trenerów uznany został z najlepszego rozgrywającego tego turnieju.

Po kilku tygodniach w wieku 17 lat został powołany na zgrupowanie kadry Polski juniorów. Mile wspomina treningi z Mieczysławem Broniszewskim i Ryszardem Piątkiem. Dobra gra w reprezentacji spowodowała zainteresowanie jego talentem kilku klubów. Najszybsza była Pogoń Szczecin. Podczas turniej przyjaźni w Poznaniu przyjechał po niego kierownik portowego klubu Ryszard Mańko (były reprezentant Polski). I tak siedemnastoletni Marek na 9 lat zamieszkał w Szczecinie. Grę w pierwszoligowej Pogoni musiał pogodzić z częstymi spotkaniami w reprezentacji Polski juniorów w której rozegrał aż 40 spotkań. W pewnym okresie był nawet kapitanem tej kadry. Podczas Mistrzostw Europy juniorów U18 rozgrywanych w 1980 roku w NRD, grał w zespole który zdobył wicemistrzostwo Europy.

Trenerem tej drużyny był Henryka Apostel. W pierwszym spotkaniu w Lipsku Polska wygrała z RFN 3:2, Marek Siwa zdobył wtedy zwycięską bramkę. W kolejnych spotkaniach Polska pokonała Rumunię 1:0 oraz Finlandię 2:0. Podczas półfinału Polska – Włochy Marek otrzymał kartkę i musiał pauzować w finale. Jak wspomina finał oglądałem z trybuny i miałem łzy w oczach. Polska przegrała z Anglią pod dogrywce 0:1. Mecz transmitowany był w TV, a znakomity sprawozdawca Jan Ciszewski bardzo żałował, że w tym meczu w środku pola naszych juniorów brakuje Marka Siwy. Srebrnymi medalami Mistrzostw Europy zostali nagrodzeni znakomici piłkarze Piotr Skrobowski, Waldemar Matysik, Zbigniew Kaczmarek, Piotr Rzepka i  Dariusz Wdowczyk. W sezonie 1978/ 79 Pogoń spadła z pierwszej ligi i przez dwa sezony grała w drugiej lidze. Fakt ten zdecydował że Marek Siwa nie poleciał do Australii na Mistrzostwa Świata juniorów w 1981 roku. Zmienił się trener kadry, a nowy nie powoływał zawodnika nie grającego w ekstraklasie. Lata 1981/86 Marek Śliwa spędził w klubie Stal Stocznia Szczecin grającym w tym czasie w drugiej lidze. Grał w derbach Szczecina przeciwko Pogoni. W tym czasie odbył także służbę wojskową. W wieku 25 lat, przeniósł się do Poznania i w trzech sezonach rozegrał 65 spotkań w ekstraklasie. Próbował grać za zachodnią granicę, jak po latach wspomina „Byłem na testach w klubie ze Strasburga, ale Olimpia Poznań nie wyraził zgody na transfer. Byłem trochę rozżalony i przez przypadek znalazłem się w Berlinie. Grałem przez 5 lat w klubach Spandaver SV i SG Bergman. W NOFV – Oberliga Nord rozegrał ogółem 109 spotkań, w których zdobył 15 goli. Po kontuzji i po powrocie do Polski grał rekreacyjnie do 2006 roku w Victorii Przecław i Iskierce Śmierdnica.

1976/78 – Gwardia Szczytno – III Liga

1979/82 – Pogoń Szczecin – I i II Liga – 3 spotkań Ekstraklasy

1983/86 – Stal Stocznia Szczecin II Liga

1987/90 – Olimpia Poznań – 63 mecze i 36 goli.

Marek Siwa ukończył studia na Uniwersytecie Szczecińskim i  jest magistrem zarządzania. Od sześciu lat pracuje w dużej placówce Poczty Polskiej i na emeryturę nie ma zamiaru wcześniej odchodzić. Trener UEFA B. Kilka sezonów trenował zespoły młodzieżowe w Szczecinie. Ojciec dwóch dorosłych synów Maksa i Michała obaj grali w zespołach juniorów Pogoni Szczecin i byli w zespole mistrzostwa województwa. Dziadek pięcioletniej wnuczki.

  Mirosław Rusiecki urodzony 21 grudnia 1960 w Bartoszycach wychowanek Victorii Bartoszyce. W drużynie prowadzonej przez ŚP. Piotra Chomicza w 1987 roku zdobył mistrzostwo województwa olsztyńskiego juniorów. Reprezentant województwa juniorów w latach 1976-78, kapitan drużyny, która w 1978 roku w Płocku zdobyła brązowy medal w pucharze imienia Jerzego Michałowicza. Trafił do Gwardii Szczytno-czołowego klubu piłki nożnej w województwie. Grał w nim w latach 1981-83. Sezon 1981-82 był podstawowym zawodnikiem drugoligowego klubu.

Jak wspomina Zenon Jarzębski były działacz Gwardii Szczytno. Mirek zagrał, zachwycił trenerów i został zawodnikiem pierwszoligowego Górnika Wałbrzych. Szybko wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie wyróżniając się szybkością i przebojowością. W magazynie piłka nożna okrzyknięty został objawieniem piłkarskiej jesieni. W wałbrzyskim górniku grał przez 4.5 roku. W środkowej linii która była silną formacją tego zespołu grał z Włodzimierzem Ciołkiem, Krzysztofem Truszyńskim, Marianem Kowalskim. Były to najlepsze czasy tego klubu. W 1984 roku Górnik zajął 6 miejsce. W ekstraklasie w latach 1983/87 rozegrał 96 spotkań, w których zdobył 4 gole. Na stadionie usytuowanym w Nowym Mieście pojawiało się nawet 40 000 widzów.

W 1987 roku w Szczytnie rozpoczął studia oficerskie. Otrzymał zwolnienie z Górnika Wałbrzych i ponownie grał w Gwardii Szczytno. W sezonie 1987/88 grał w drugiej lidze ukończył uczelnię i rozpoczął na niej pracę.

W 1991 roku wraz z kolegą z drużyny Tadeuszem Sosnowskim dojeżdżał do Reszla, gdzie grał w 3 ligowych Orlętach Reszel. Powrócił do Szczytna w 1993 roku. Zakończył karierę piłkarską, a jako trener prowadził Zryw Jedwabno i Gwardię Szczytno. Wielokrotnie był wyróżniony jako najlepszy piłkarz w turniejach resortowych. Wychował córkę oraz syna Konrada Rusieckiego, który grał w Stomilu II Olsztyn oraz Futsal I Liga Legii Warszawa. Mirosław jest emerytem od 2010 roku.

Krzysztof Rudzki urodzony 31 października 1960 roku w Olsztynie wychowanek Gwardii Olsztyn pierwszy trener Marian Książek. Medalista pucharu Jerzego Michałowicza w 1980 roku z reprezentacją województwa olsztyńskiego juniorów. W roku 1980 po likwidacji sekcji piłki nożnej w olsztyńskiej gwardii przeszedł do Stomilu i grał w tym zespole w III lidze. Jesienią 1984 roku rozpoczął studia na Oficerskiej Szkole w Szczytnie. Grał w sezonie 1987-88 w drugiej lidze. Po kontuzji w 1989 roku zakończył karierę piłkarską. Dużym sukcesem Krzysztofa było zajęcie 9 miejsca w roku 1989 w plebiscycie Gazety Olsztyńskiej na najlepszego sportowca województwa olsztyńskiego.

Mieszka w Szczytnie w budynku gdzie sąsiadem jest kolega z reprezentacji juniorów i drużyny Gwardii Szczytno Mirosław Rusiecki. Jest ojcem trójki dorosłych dzieci oraz cieszy się z trojga wnuków w szkolnym wieku. Jest emerytem od 2010 roku.

Krzywicki Zbigniew urodzony 12 marca 1961 roku w Olsztynie. Wychowanek Gwardii Olsztyn, grał w Motorze Lublin w latach 1989-82. Rozegrał 6 spotkań w ekstraklasie i uczestniczył w spotkaniu 1/4 finału Pucharu Polski. Motor Lublin zajął w tym sezonie 11 miejsce w ekstraklasie. Zbigniew zmarł kilka lat temu.

Jerzy Szmit – urodzony 8 września 1960 roku w Olsztynie: polityk, menadżer, samorządowiec. W 1999 roku został marszałkiem województwa warmińsko-mazurskiego. Poseł na Sejm VII kadencji. 2015/2017 – Wiceminister infrastruktury i budownictwa. Działacz OKS Stomil Olsztyn. Jest wiernym kibicem swojego klubu.

Cezary Nowosielski urodzony 1961 roku w Olsztynie. Napastnik, wychowanek Warmii Olsztyn. Pierwszy – trener łowca talentów Władysław Brzozowski. W zespole Warmii Olsztyn grał w seniorach mając 16 lat. W sezonie 1981-82 był podstawowym zawodnikiem drugoligowej Gwardii Szczytno. W tym czasie zaliczył służbę wojskową. Od 35 lat mieszka w Niemczech.