Tydzień temu opisałem zdobycie przez juniorów OKS Stomil Olsztyn Mistrzostwa Polski w 1974 roku. Dziś przybliżę sylwetki i kariery sportowe dwóch bohaterów tych Mistrzostw. Średniego Bogdana już przedstawiłem, teraz czas na najstarszego Jerzego i najmłodszego Sławomira, ale trudno nie wspomnieć o ich ojcu Janie Masztalerze.
W 1945 roku rodzina Masztalerów została repatriowana z Wilna do Ostródy. Jan Masztaler w czasie wojny pracował na kolei, więc po przyjeździe do Ostródy już w kwietniu został zatrudniony w zakładach naprawczych taboru kolejowego. Pracował także jako nauczyciel w Szkole Zawodowej. Od początku pobytu w Ostródzie zaangażował się w pracę organizacyjną i był jednym z założycieli w ZNTK Klubu Sportowego. Klub ten został następnie przekształcony w Kolejarz Ostróda, a następnie w Sokół Ostróda.
W 1952 roku rodzina Masztalerów przeprowadziła się do Olsztyna. Od 1 września 1952 roku pan Masztaler został nauczycielem i zastępcą dyrektora w Technikum Kolejowym Ministerstwa Komunikacji. Od roku 1953 aż do 1970 był dyrektorem tej szkoły. Preferował wychowanie młodzieży przez sport i szkoła stała się wylęgarnią talentów w wielu dyscyplinach sportu. Potrafił zachętą lub żartobliwym przymusem zmusić do zapisywania się na treningi a nawet sprawiał, że uczniowie chodzili tam regularnie. Dom państwa Masztalerów na ulicy Kopernika w Olsztynie był zawsze otwarty dla młodych adeptów sportu i rekreacji. Stojący w dużym pokoju stół pingpongowy był stale oblężony przez chętnych. I w takim sportowym klimacie dorastali bracia Jerzy i Bogdan oraz urodzony w 1958 roku Sławek. Jerzy Masztaler urodził się w Ostródzie 27 stycznia 1946 roku, a zmarł 13 sierpnia 2011 roku w Warszawie. Jurka poznałem w klubie Warmia gdy w 1957 roku rozpoczął treningi piłkarskie. Prezesem klubu był w tym czasie jego ojciec. Grał na pozycji pomocnika. W latach 1962-63 graliśmy wspólnie w zespole który zdobył mistrzostwo województwa olsztyńskiego i walczył w rozgrywkach ogólnopolskich.
Na boisku spotykaliśmy się również jako przeciwnicy w licznych rozgrywkach międzyklasowych w Technikum Kolejowym. Po ukończeniu szkoły i maturze, w 1964 roku Jurek zdał wstępne egzaminy i został przyjęty do Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.
W trakcie studiów w latach 1964-68 grał w drużynie piłkarskiej Odry Wrocław. Skończył studia z dyplomem magistra WF-u i tytułem trenera drugiej klasy piłki nożnej i wrócił do Olsztyna. Zatrudnił się jako organizator sportu i rekreacji w Wojewódzkiej Organizacji Młodzieżowej. Kontakt ten był bardzo przydatny, gdyż pracował równolegle z młodymi piłkarzami Stomilu i mógł organizować letnie i zimowe zgrupowania sportowe. W latach 1974-75 był trenerem reprezentacji juniorów województwa olsztyńskiego. W 1976 roku Olsztyn został miastem partnerskim fińskiego miasta Rovaniemi. Sportowy kontakt Stomilu z piłkarzami tego leżącego na kole podbiegunowym miasta, przyczynił się do wyjazdu Jerzego do Finlandii. W latach 1978/83 trener Masztaler był szkoleniowcem klubu Rovaniemi Palloseura. Jak wszyscy bracia był inteligentny, zdolny, ambitny i stale dążył do określonego celu. Nauczył się bardzo trudnego języka fińskiego. Awansował z piłkarskim zespołem do fińskiej ekstraklasy. Zdobył wicemistrzostwo Finlandii, a jego zespół grał w pucharze UEFA.
Po powrocie z Finlandii przeprowadził się do Warszawy i został pracownikiem katedry gier AWF w Warszawie. Pracował pod kierunkiem znanego w środowisku piłkarskim doktora Jerzego Talagi. W latach 1985-89 prowadził zespół piłkarski AZS AWF Warszawa. W drużynie grał wychowanek Stomilu Ryszard Muszyński. Jak pozostali bracia trudno mu było usiedzieć na jednym miejscu. W 1990 roku na dwa lata wyjechał ponownie do Roveniemi. Pracując w klubie Świt Nowy Dwór Mazowiecki awansował z nim w 1994 roku do drugiej ligi. W roku 1996 został zatrudniony w MOKS Stomil Olsztyn. Prowadził ten zespół w pierwszej lidze (obecnie ekstraklasa), w 11 spotkaniach. Bilans Jurka w Stomilu to trzy wygrane, trzy remisy i pięć porażek. W tych latach trenerzy Stomilu zwalniani byli po każdych niepowodzeniach. Po niezbyt udanym pobycie w Olsztynie w latach 1997-2000 trenował zespoły z mazowsza; Okęcie Warszawa, Ursus Warszawa, MKS Mława i Świt Nowy Dwór Mazowiecki.
Marzeniem Jerzego Masztalera było sprawdzenie się w roli selekcjonera kadry narodowej. Był także ciągle ciekawy świata. W roku 2001 wyjechał do Wietnamu, gdzie trenował klub w miejscowości Da Nang.
W drużynie tej grało trzech Polaków, w tym Tomasz Cebula i Mariusz Wysocki, który został uznany za najlepszego obrońcę ligi wietnamskiej. Ostatnimi klubami, które trenował były drugoligowy KSZO Ostrowiec Świętokrzyski w 2005 roku i trenowany kolejny raz Świt Nowy Dwór Mazowiecki w sezonie 2006-2007.
Pracując na AWF Warszawa zawsze był wyrozumiały w stosunku do studentów z Warmii i Mazur. Jerzy miał wiele kulturalnych zainteresowań: film, balet, historia. Prowadził przez pewien okres Dyskusyjny Klub Filmowy.
Ciekawostką, jest fakt że był jednym z głównych konsultantów filmu Piłkarski Poker. Z Olsztynem, ojcem i kolegami utrzymywał ciągły kontakt. Uczestniczył w uroczystych obchodach 50-lecia związku w Olsztynie w 1995 roku.
Wybudował dom i zasadził drzewo. Synowie także byli lub są związani z futbolem. Radosław ukończył studia na AWF i jest trenerem UEFA, pracuje i mieszka w Malborku. Natomiast Przemysław specjalista od marketingu, był sędzią piłki nożnej. Żona Ewa pochodzi z Olsztyna.
Jurek zachorował nagle. Gdy latem 2011 roku odwiedził nas w biurze WMZPN, wspomniał, że przyjechał pożegnać się. Myśleliśmy że przesadza, ale za kilka tygodni dowiedzieliśmy się, że 13 sierpnia zmarł. Podczas pogrzebu na cmentarzu północnym w Warszawie pożegnałem Jerzego wspólnie z Jerzym Budziłkiem, kolegami, trenerami z Olsztyna i wychowankami – mistrzami Polski Juniorów ze Stomilem w 1974 roku.
Najmłodszy w braci Masztalerów – Sławomir urodził się w Olsztynie w 1958 roku. Początkowo mieszkał w domu przy ulicy Kopernika. Rodzice przeprowadzili się na ul. Kościuszki i uczył się w Szkole Podstawowej nr 15, a następnie w pierwszym Liceum Ogólnokształcącym przy ul. Mickiewicza. Drogą utartą przez starszych braci trafił na stadion Warmii w Olsztynie. Pierwszym trenerem Sławka był Jerzy Wojtowicz, a następnie Zbigniew Lewicki. Gdy Jerzy Masztaler został trenerem juniorów Stomilu, Sławek przeszedł do tego klubu. Wspominał podczas spotkania w Muzeum Sportu w Olsztynie w 2013 roku – „Nie buntowałem się że muszę grać w piłkę. Byłem zły kiedy nie mogłem grać. Cały wolny czas spędzaliśmy na boisku”
W 1973 roku był najmłodszym zawodnikiem w reprezentacji województwa olsztyńskiego podczas Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży w Krakowie. Rok później wraz z drużyną, której trenerem był starszy brat Jerzy, wywalczył mistrzostwo Polski Juniorów. Stomil wygrał 2:0 z Szombierkami Bytom, a Sławomir Masztaler był bohaterem spotkania, gdyż jego dwa dobre strzały doprowadziły do zwycięstwa. W 1974 roku powołany został do reprezentacji Polski juniorów. Debiutował podczas turnieju w Monte Carlo. Przez dwa lata rozegrał 10 spotkań w kadrze juniorów.
W 1975 roku przeszedł do pierwszoligowej Odry Opole. Rok później zdobył z juniorami tego klubu wicemistrzostwo Polski juniorów. Odra w finale przegrała z Wisłą Kraków 1:5. W zwycięskim klubie grali przyszli wielokrotni reprezentanci kraju: Adam Nawałka, Andrzej Iwan, Jan Jałocha i Leszek Lipka. W wieku 18 lat, w sezonie 1986-87 debiutował w pierwszej lidze (obecnie ekstraklasa). W Odrze Opole rozegrał ogółem 81 spotkań z tego w pierwszej lidze 43 spotkania, w których zdobył trzy bramki. W najlepszym sezonie 1979-80 rozegrał 23 spotkania i zdobył jedną bramkę.
W 1981 roku, w wieku 23 lat zerwał więzadła krzyżowe w kolanie. Lekarze w Polsce nie gwarantowali pewnego wyleczenia i powrotu do futbolu. Wyjechał do Niemiec. W Bremie przeszedł trzy operacje i dopiero po ostatniej kolano zaczęło funkcjonować normalnie. Nie odzyskał poprzedniej wysokiej formy i przez cztery sezony grał w czwartoligowym MSV Hamburg. Ambitny jak wszyscy bracia jeszcze w Opolu kończył Wyższą Szkołę Pedagogiczną – kierunek zarządzanie. Skończył kurs trenerski, po którym mógł trenować zespoły do 4 Ligi. Został dyrektorem klubu MSV Hamburg zrzeszającego kilka sekcji sportowych. Poznał doskonale język niemiecki.
Gdy w 1994 roku powrócił do Polski, zatrudnił się w firmie importującej z Niemiec mrożonki. Sprawdzony już w zarządzaniu ludźmi, w Hamburgu szybko awansował na dyrektora i przedstawiciela tej firmy w Polsce. Pracował w korporacji 5 lat i doszedł do wniosku że oprócz pracy, jest też inna przestrzeń życiowa. Oprócz zdolności zarządzających, ukazał swój talent literacki. W 2011 roku napisał sensacyjną książkę „Operacja Sara”, rok później ukazała się kolejna „Zemsta Magnata Medialnego”. Obecnie mieszka w Mikołowie koło Katowic z żoną i dwoma dorosłymi córkami. Interesuje się wynikami Stomilu Olsztyn i trzyma za piłkarzy kciuki.