Przez wiele lat województwo olsztyńskie posiadało bardzo mało trenerów i instruktorów. Statystyki podają że w 1952 roku kluby były prowadzone przez 4 pomocników instruktorów i czterech instruktorów. W 1956 roku pięciu pomocników instruktorów, ośmiu instruktorów i trener drugiej klasy. W celu podniesienia poziomu sportowego kluby importowały trenerów z pobliskich województw. Olsztyński OZPN rozpoczął organizacje kursów instruktorskich: W 2000 roku w warmińsko-mazurskim ZPN zarejestrowanych było siedmiu trenerów pierwszej klasy, 32 drugiej klasy i 15 instruktorów pierwszej klasy i 46 instruktorów.
Obecnie stan licencjonowanych trenerów to 5 trenerów UEFA PRO, 153 trenerów UEFA A, 263 trenerów UEFA B i 341 trenerów UEFA C.
Prezentację trenerów rozpoczynam od szkoleniowca doskonale znanego i ogromnie szanowanego w Ełku – Stefana Marcinkiewicza. Urodził się w Suwałkach 29 lipca 1924 roku, wychował się w biednej rodzinie i przed wybuchem wojny ukończył w Suwałkach Szkołę Powszechną. W 1942 roku przez długi czas ukrywał się przed wywózką na przymusowe roboty do Niemiec. Aresztowany 27 sierpnia 1942 roku, został wywieziony do nieodległych Korsz (wtedy węzeł kolejowy w Prusach wschodnich). Wraz z innymi więźniami pracował na kolei. Po wyzwoleniu w 1945 roku, w poszukiwaniu pracy trafił do Ełku. Jak sam wspominał „Dowiedziałem się, że w tym mieście poszukują ludzi do pracy na kolei, chciałem zostać kolejarzem. Nie zastanawiając się poszedłem na piechotę do Ełku ponad 50 km. Wędrowałem na bosaka, ponieważ trzeba było szanować buty. Pod Ełkiem obmyłem nogi w jeziorze i z pełnym fasonem stawiłem się do pracy w parozowni kolei“. W Ełku pracował od 1 lipca 1945 roku, aż do emerytury kolejowej w 1983 roku, jako maszynista. W piłkę grał przed wojną oraz podczas przymusowej pracy w Korszach wspólnie z jeńcami francuskimi.
Był wszechstronnie uzdolniony i zajmował się kolarstwem, lekkoatletyką i koszykówką. Jednak futbol pochłonął go na całe życie. Poznał kilku kolegów, z którymi rozpoczynali grać w piłkę nożną i założyli klub. Pierwszy oficjalny mecz rozegrali jako KKS Ełk z Wojskowym Klubem Sportowym Mazur Ełk. 1 września 1946 roku KKS Ełk zagrał w meczu o wejście do A klasy (najwyższa klasa piłkarska województwa białostockiego). Zespół z Marcinkiewiczem w składzie awansował do tych rozgrywek i grał w nich do końca lat 50.
W 1950 roku Kolejowy Klub Sportowy Ełk wszedł do federacji Kolejarz i przejął nazwę Kolejarz Ełk. Stefan Marcinkiewicz grał jako napastnik/ skrzydłowy i według kronikarzy klubu rozegrał 121 spotkań ligowych. Ostatnie w roli zawodnika rozegrał w 1956 roku. Jako zawodnik został w 1953 roku skierowany na kurs instruktorów, który zorganizowany był w Wałczu. Wykładowcą na tym szkoleniu był znakomity trener selekcjoner reprezentacji Polski Ryszard Koncewicz. W 1954 roku Kolejarz Ełk wygrywa rozgrywki wojewódzkie i awansuje do trzeciej ligi. Stefan Marcinkiewicz, był grającym trenerem tego zespołu. Mazur trenowany przez Marcinkiewicza grał w III lidze w latach 1956-58. Pod jego wodzą, w latach 1961-67 pięciokrotnie wygrywał rozgrywki ligi okręgowej województwa białostockiego. Będąc najlepszym zespołem tego województwa, bez powodzenia grał jednak w barażu o drugą ligę. Wygrywał także cztery razy Pucharu Polski na szczeblu województwa białostockiego.
Nie poznałem pana trenera Stefana Marcinkiewicza osobiście, ale na boiskach spotykaliśmy się wielokrotnie, on trener, ja zawodnik Warmii. Pamiętam spotkanie z Mazurem w barażach o drugą ligę, w latach 1963 i 1964. Stefan Marcinkiewicz jest ikoną klubu Mazur Ełk, szkolił i wychował kilka pokoleń ełckich piłkarzy. Jego najlepszymi wychowankami są: Andrzej Zgotyczński – reprezentant Polski, uczestnik mistrzostw świata w 1986 roku. Brat Andrzeja, Dariusz Zgotczyński -reprezentował barwy pierwszoligowego Bałtyku Gdynia. Jerzy Duchnowski zawodnik Stali Mielec, a także Paweł Sobolewski, który grał w Koronie Kielce czy Jagiellonii Białystok. Stefan Marcinkiewicz ostatnie lata swojej kariery trenerskiej poświęcił pracy z zespołami młodzieżowymi Mazura, ale także w sezonie 1993/94 prowadził zespół seniorów w III lidze. Jak wspomina syn Pana Stefana “Ojciec pełnił w Mazurze różne funkcje, gdy była potrzeba, to prał nawet sportowe stroje swoich wychowanków”.
6 kwietnia 2003 roku został pięknie pożegnany przez klub i władze miasta Ełk za ponad 50-letnią działalność w Ełku, w charakterze zawodnika, trenera, a przede wszystkim wychowawcy młodzieży. Zmarł nagle 28 kwietnia 2003 roku, trzy tygodnie po tej uroczystości. Ze swoim klubem był związany do końca życia. Wyliczono, że prowadził zespół Mazura w 338 spotkaniach. W 2003 roku został wybrany pośmiertnie ełczaninem roku. Wychowankowie klubu oraz radni miasta Ełk złożyli wniosek o nazwanie Stadionu Miejskiego imieniem Stefana Marcinkiewicza.
Radni w dniu 24 kwietnia 2019 roku jednomyślnie przyjęli taką uchwałę. 26 października 2019 roku na stadionie im Stefana Marcinkiewicza odsłonięto uroczyście tablice poświęconą patronowi. Był odznaczony krzyżem za zasługi. Otrzymał złoty medal PZPN za wybitne zasługi w piłce nożnej i złotą odznakę PZPN. Uhonorowany został także odznaką “zasłużony działacz kultury fizycznej” i honorową odznaką OZPN Białystok. Został uznany za najpopularniejszego trenera piłki nożnej OZPN Suwałki w latach 1976-98. Otrzymał także medal stulecia sportu polskiego i medal za zasługi dla województwa suwalskiego.