Puchar im. Kazimierza Deyny oraz złote medale rocznika 1987 w 2003 roku

Rocznik 1987 po raz trzeci uczestniczył w rozgrywkach pucharowych. W 2001 roku zajął 5 miejsce w Pucharze im. Wacława Kuchara. Natomiast w 2002 roku 2 miejsce.

Po zwycięstwie w sierpniu 2002 roku w międzynarodowym turnieju w Almere koło Amsterdamu zespół nabrał większej rutyny i pewności w grze. Runda jesienna 2002 roku rozpoczęła się od wyjazdowego zwycięstwa w Białymstoku z Podlasiem 1:0 – bramka Kostowski.

W drugim spotkaniu w Olsztynie kadra pokonała 3:2 Łódź, bramki: Bochenek, Więcek i Kostowski. Trzecie spotkanie w Olsztynie zostało wygrane z reprezentacją Mazowsza 3:2. Gazeta Olsztyńska opatrzyła artykuł słowami Festiwal rzutów karnych.

PZPN powołał do kadry U15 na spotkanie Polska vs Chorwacja, Białkowskiego, Bochenka i Stefanowicza. Bochenek dostał powołanie również na mecz z Austrią.

Po zremisowanym spotkaniu 0:0 z Podlasiem, awans do finałów był już pewny. Spotkanie w Ciechanowie z Mazowszem zostało przegrane, po wyrównanej grze 0:1. Na ostatnie spotkanie w Łodzi nie pojechał pierwszy bramkarz Bartosz Białkowski, a w hotelu dwóch zawodników zachorowało . Kadra przegrała ten mecz 1:2.

Tabela makroregionu:

  1. Warmia i Mazury 10 pkt 8:7
  2. Mazowsze 9 pkt 9:6
  3. Łódź 9 pkt 11:11
  4. Podlasie 7 pkt 3:7

Gospodarzem finałów było województwo podkarpackie. Turniej w dniach 29 czerwca – 5 lipca 2003 roku rozgrywany był w Dębicy i Mielcu. Przed finałami nasza kadra pojechała na 8-dniowe zgrupowanie do Kolbuszowej, gdzie były dobre warunki treningowe.

Z doświadczenia z kilku poprzednich finałów wiadome było, że pierwsze spotkanie jest kluczowe. W meczu z drużyną Wielkopolski nasz zespół, w potwornym upale, lepiej się prezentował i wygrał 2:0, bramki: Stefanowicz i Spychała.

W drugim spotkaniu trudno grało się z defensywnie nastawioną drużyną z Lubuskiego ZPN. Padł bezbramkowy remis. Po dniu przerwy zmierzyliśmy się z Małopolską. Nasz zespół zagrał świetnie taktycznie. Do przerwy był remis 1:1, bramka Kostowski. Po przerwie panowaliśmy na boisku i po hattricku Tucholskiego wygraliśmy 4:1.

W dniu przerwy organizatorzy zaprosili zespoły, które miały grać o medale, nad jezioro, gdzie zawodnicy mogli popływać rowerami wodnymi.

Finał rozegrany został na stadionie Stali Mielec. Obiekt był w fatalnym stanie. Tylko betonowa trybuna przypominała lata sławy tego klubu, którego ikoną jest Grzegorz Lato. W finale graliśmy z Mazowszem. To był już siódmy pojedynek tych ekip. Trenerem naszych rywali był Andrzej Sikorski, pracujący w tym czasie także w PZPN.

Finał był bardzo zacięty i stał na dobrym poziomie. Po bramce, którą w pierwszej połowie zdobył Kostkowski, Mazowsze dążyło do remisu. W końcówce spotkaniu kapitalnie w bramce prezentował się Bartosz Białkowski. Wynik 1:0 utrzymał się do końca zawodów.

Michał Ruszkiewicz – kapitan odbiera Puchar

Puchar im. Kazimierza Górskiego i złote medale dla Warmii i Mazur zdobyli:

Od lewej trener Ryszard Wasilewski, z Pucharem Zbigniew Mokwiński, trener Andrzej Arcyz, trener Wojciech Linow,

Reprezentacja rocznika 1987 statystycznie jest najlepszą drużyną młodzieżową Warmii i Mazur. W latach 2000-2003 rozegrała 30 spotkań mistrzowskich: 19 wygrała, 8 zremisowała i tylko 4 przegrała. Zdobyła 2 medale – złoto w Pucharze Deyny, srebro w Pucharze Michałowicza i 5 miejsce w Pucharze Kuchara. W 2002 roku wywalczyła pierwsze miejsce w międzynarodowym turnieju w Almere.

Arkadiusz Czarnecki  i Mariusz Bochenek wielokrotnie grali w reprezentacji Polski juniorów. W kadrze Polski rocznika 1987 spotkanie rozegrali także Michał Ruszkiewicz i Radosław Stefanowicz. W kadrze U21 grał Sebastian Spychała. Karierę zawodowego bramkarza rozpoczynał Bartosz Białkowski.

Przez 4 lata kierownikiem tej kadry był Zbigniew Mokwiński. Poświęcił bardzo dużo czasu na selekcję oraz zcementowanie zespołu. Znał wszystkie problemy zawodników. Jeździł na wszystkie spotkania i zgrupowania. Zbyszek niestety nie doczekał tego artykułu. Urodzony 24 stycznia 1948 roku, zmarł do długiej chorobie 31 lipca 2021 roku. Pochowany został na cmentarzu komunalnym w Dywitach.

Ryszard Wasilewski ur. 07.01.1942 – zmarł 21.09.2018

Wychowanek klubu Lewart Lubartów. W KS Victoria Bartoszyce grał w latach 1964-1977. W sezonie 1966/67 awansował z tym zespołem do III ligi. Absolwent Wychowania Fizycznego w Warszawie ze specjalizacją piłka nożna. Trener II klasy. W latach 1981-85 był Prezesem KS Victoria Bartoszyce. W sezonie 1994/95 wraz z zespołem zdobył mistrzostwo okręgu olsztyńskiego. W 1996 roku wprowadził Victorię do III ligi.

Był także trenerem LKS Łyna Sępopol, z którą awansował IV Ligi.  Członek Wydziału Szkolenia Olsztyńskiego OZPN i Warmińsko-Mazurskiego ZPN w latach 1986-2012. Wielokrotnie był trenerem kadr wojewódzkich. Najlepsze wyniki uzyskał prowadząc w latach 2000-2003 kadrę rocznika 1987. W 2001 roku drużyna zajęła 5 miejsce w Pucharze Kuchara. W 2002 roku srebrny medal Pucharu im. Michałowicza. Zespół wygrał także Puchar Deyny w Mielcu. Kilku zawodników tej kadry grało w reprezentacji Polski juniorów, a bramkarz Bartosz Białkowski był uczestnikiem Mistrzostw Świata U20 i Mistrzostw Świata w Rosji w 2018. Odznaczony: Srebrna i złota odznaka PZPN, Złota Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej.

Ryszard został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Bartoszycach. W pogrzebie pożegnała Ryszarda delegacja WMZPN – Pan Wiśniewski – Prezes honorowy, Szymon Czyżewski sekretarz WMZPN i Wojciech Linow.